نخستین خبر از یک پیامک آغاز شد: «سید محمد بهشتی»‌، «اسکندر مختاری»‌، «رجبعلی خسروآبادی» و «سید احمد محیط طباطبایی» تفکیک سند ساختمان تاریخی «سینگر» را امضا کردند.

به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی ایسنا‌، پیامک درباره‌ی پنجمین بنای تاریخی تهران که 24 آبان ماه 1385 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و به دلیل خبرهایی که درباره‌ تصمیمات مربوط به آن مطرح شده بود، به یکی از بناهای تاریخی و پرحاشیه‌ تهران تبدیل شده، بنایی که چند سالی است از آن به عنوان یک انبار یاد می‌شود.

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران در این زمینه به خبرنگار ایسنا گفت: براساس قانون بدون مجوز میراث فرهنگی هیچ‌کس در عرصه‌ یک اثر تاریخی حق هیچ دخل و تصرفی ندارد. اما اگر میراث فرهنگی شرایطی را اعلام کند که مالک در عرصه می‌تواند با یک‌سری شرایط ساخت‌وساز کند که بر مبنای آن به بنای اصلی خدشه‌ای وارد نشود، مشکلی نیست.

سپیده سیروس‌نیا‌ تاکید کرد: چند ماه قبل در شورای فنی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران این بحث مطرح و قرار شد بر اساس یک‌سری شرایط مشروط بر اینکه مالک بنای تاریخی «سینگر» این بنا را به طور کامل مرمت و احیا کند‌، بتواند در زمین نیمه مخروبه‌ پشت ساختمان تاریخی سینگر تا ارتفاع مجاز ساخت و ساز داشته باشد.

وی ساختمان «سینگر» را دارای دو سند دانست و افزود: کل پلاک ثبتی در عرصه‌ اثر است، در واقع عرصه‌ عمارت سینگر مشخص شده است، اما بنای عقبی که پشت خیابان لاله‌زار قرار دارد،‌ ارزش تاریخی و معماری ندارد و بیشتر یک مخروبه است که با توجه به وضعیت کنونی از نظر منظری فضا را مخدوش کرده است، بنابراین اگر بنایی آنجا ساخته شود که در حد ارتفاع بنای اصلی باشد، هیچ خدشه‌ای به آن وارد نمی‌شود وعملا قدری از فضای مخدوش خارج می‌شود، یعنی اتفاق بهتری برای «سینگر» رخ می‌دهد.

او با بیان این‌که پلاک عقب بنای تاریخی سینگر به حال خود رها شده است و فاصله‌ کمی با سینگر دارد، ادامه داد: مالک با یک‌سری شرایط مانند ضوابط ارتفاع در ساخت بنای جدید در آن مکان و گرفتن تایید برای نقشه‌های مرمت می‌تواند این کار را انجام دهد.

وی با تاکید بر این‌که هر کاری که بخواهند برای آنجا انجام دهند باید تابع شرایط اعلام شده باشد، گفت:‌ تا جائی‌که امضای آن سند ساختمان سینگر اوایل امسال توسط بهشتی‌، خسروآبادی‌، محیط طباطبایی‌ و مختاری امضا شده است.

سیروس‌نیا نمونه‌ این اقدام را در ساختمان تاریخی انتقال خون تهران دانست و تاکید کرد: با توجه به این‌که بنای تاریخی در اختیار سازمان انتقال خون تهران نمی‌توانست همه‌ اقدامات مورد نیاز را در این بنا انجام دهد، مجوز ساخت یک بنای جدید با فاصله‌ای کم و با ارتفاع مجاز داده شد، که این کار نیز انجام و در حال استفاده است و هیچ آسیبی به بنای تاریخی سازمان انتقال خون تهران وارد نکرده است.

رجبعلی خسروآبادی، مدیر کل اداره میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران به عنوان یکی از امضاکنندگان این سند خبرنگار ایسنا گفت: ابتدا یک پیشنهاد برای حفظ مجموعه‌ «سینگر» با دو پلاک ثبتی که یک پلاک جلو و یک پلاک عقب‌تر از آن است مطرح شد، بنابراین برای حفظ بخش تاریخی بنای سینگر بر اساس نظر شورای فنی استان قرار شد به انتهای پلاک دوم که ربطی به پلاک اول ندارد و همه‌ی آن در یک محدوده قرار می‌گیرد، اجازه‌ی ساخت‌وساز دهند، در حقیقت این مصوبه برای مرمت و حفاظت سینگر امضا شد.

وی با بیان این‌که زمان امضای این قرارداد را به خاطر نمی‌آورد، افزود: در حال حاضر نیز پس از ارسال مصوبه از شورای فنی استان تهران به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایراداتی بر آن وارد شده است که باید آن را اصلاح کنیم بنابراین اعضای شورای فنی استان تهران موظف هستند بار دیگر آن را بررسی کنند.

او سید محمد بهشتی رئیس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ‌، اسکندر مختاری کارشناس پیشکسوت میراث فرهنگی و مدیر سابق بافت تاریخی تهران‌ ، سید احمد محیط طباطبایی عضو هیات اجرایی ایکوم را از جمله اعضای شورای فنی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران دانست که تفکیک سند ساختمان سینگر را امضا کرده‌اند.

به گزارش ایسنا؛ در دوران پهلوی اول با توجه به این‌که کمپانی‌های زیادی در ایران فعال بودند، کمپانی «سینگر» نیز که تولیدکننده‌ی انواع چرخ و لوازم خیاطی بود، در دهه‌ی 20 اقدام به احداث ساختمان نمایندگی و نمایشگاه ایران در این نقطه کرد. معماری این بنا اقتباسی از سبک‌های رایج معماری آن روز در اروپاست که نمونه‌ی نئوکلاسیک برگرفته از معماری کلاسیک قرن 16 اروپاست.

از این بنا تا اواخر دهه‌ی 50 یعنی حدود 30 سال، همینگونه استفاده شد و پس از پیروزی انقلاب متروک شد و در اوایل دهه‌ی 60 سالن نمایشگاه طبقه‌ی همکف به چهار دهانه مغازه، رو به خیابان سعدی تبدیل شد که از همان زمان به فروش لوازم صنعتی اختصاص یافت و در سال‌های گذشته نیز به یک انبار و چهار دهنه مغازه تبدیل شده است.

انتهای پیام