به گزارش ایسنا، جعفر قنادباشی، کارشناس مسائل بین‌الملل در یادداشتی با این عنوان نوشت:

بعد ازجنگ جهانی اول، سوریه و لبنان به نوعی به مستعمره فرانسوی‌ها تبدیل شدند، لذا این کشور نگاه متفاوتی نسبت به دیگر کشورهای اروپایی به سوریه دارد.

این نگاه به نوعی است که حتی می‌توان گفت فرانسوی‌ها حتی در دوران سر کار بودن بشار اسد در برخی از عرصه‌ها سعی می‌کردند بعضی کمک‌ها را در منطقه نفوذ خود ارائه کنند.فرانسوی‌ها همسو با آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها همواره خواستار تغییر دولت بشار اسد بودند، چرا که سوریه به جبهه مقاومت تبدیل شده بود و این امر مخالف سیاست‌های سلطه‌گرایانه غرب و فرانسه بود.فرانسه طی سال‌های قبل، به‌رغم کوشش‌های زیادی که از طریق کمک‌های غیرمستقیم به داعش و مخالفان سوری انجام داد، تلاش داشت تا شرایط را در سوریه تغییر دهد؛ ابتدا از طریق شخصیت‌های غربگرا در زمان بهار عربی سعی کرد تغییراتی را در سوریه ایجاد کند اما موفق نشد و بعد از آن زمانی که داعش به‌وجود آمد، همسو با آمریکایی‌ها به شکل غیرمستقیم جریان مخالف دولت سوریه و تروریست‌ها را تقویت می‌کرد ولی موفق نشد.فرانسوی‌هاپیوسته مترصد فرصتی بودندکه مجددا حضور بیشتری درسوریه داشته باشند. بعدازجنگ جهانی اول و به لحاظ تاریخی، یکی از سیاست‌های فرانسه همکاری با کشورهای عربی ومواضع آنها بود.ذخایر نفتی واستراتژیک کشورهای عربی برای فرانسوی‌ها جذاب است و اکنون این فرصت پیش آمده تا از این فرصت به نفع خود استفاده کنند.در حال حاضر شرایط سوریه با موازین احزاب و فرهیختگان فرانسه همخوانی ندارد اما این افراددیکتاتوری درکشورهای امیرنشین عرب را می‌پذیرند، چرا که اعراب درآمدهای هنگفتی از فروش نفت و گاز دارند، بنابراین از نبود دموکراسی در این کشورها چشم‌پوشی می‌کنند و متاسفانه در مورد سوریه نیز سکوت خواهند کرد.کمک به جریان تحریرالشام یکی از سیاست‌های اصلی غرب است و فرانسوی‌ها نیز از این سیاست پیروی می‌کنند. آنها می‌خواهند شرایط به‌گونه‌ای ادامه یابد که محور مقاومت از بین برود.
 

انتهای پیام