• شنبه / ۴ اردیبهشت ۱۳۸۹ / ۱۰:۰۸
  • دسته‌بندی: رسانه
  • کد خبر: 8902-03450.159687

*چهار ارديبهشت؛ روز راديو ـ همراه با خاطرات 9 گوينده صدا* آتش‌افروز، نشيبي، صديقه كيانفر، امير نوري، محمود شهرياري و...

*چهار ارديبهشت؛ روز راديو ـ همراه با خاطرات 9 گوينده صدا*
آتش‌افروز، نشيبي، صديقه كيانفر، امير نوري، محمود شهرياري و...

هشت گوينده قديمي و فعال راديو با يادآوري اين كه چه راه‌هايي را طي كرده‌اند تا به جايگاه فعلي برسند، از خاطرات گذشته‌ي خود گفتند. آنان ويژگي‌هاي يك گوينده موفق راديو را برشمرده و در عين حال خواهان افزايش دستمزدها شدند.

***

به گزارش خبرنگار سرويس راديو ايسنا، جواد آتش افروز، از گويندگان قديمي راديو درباره‌ي ورود خود به اين رسانه گفت:‌ اين كه چطور شد به راديو آمدم را نمي‌دانم، فقط مي‌دانم كه از بچگي در راديو بودم.

اين مجري تلويزيون و راديو ادامه داد:‌ در دوران ابتدايي در راديو مشهد برنامه كودك اجرا مي‌كردم، خودم نمايش‌ها را انتخاب و تنظيم مي‌كردم. بعد به سراغ گزارشگري و سپس تهيه كنندگي رفتم، مدتي هم صدابرداري مي‌كردم.

آتش افروز خاطرنشان كرد: در سال 63 كه برنامه «سلام صبح بخير» را شروع كرديم كسي واقعا نمي‌دانست كه ما مي‌خواهيم چه كار كنيم و كمي‌با ترديد كار را به من سپردند، ولي من با كمك خيلي‌ها اين برنامه را جلو بردم.

وي با اشاره به تجربه تلويزيوني خود گفت:‌ تجربه من در تلويزيون كه تجربه‌ي بسيار خوبي هم بود در شبكه‌ دو و برنامه «مردم ايران سلام» بود.

اين گوينده راديو، اظهار كرد:‌ راديو بچه‌هاي بسيار باصفايي دارد و ارزش‌هاي بسيار بالايي در راديو موج مي‌زند.

***

امير نوري يكي از گويندگان پيشكسوت راديو درباره چگونگي ورود خود به راديو، گفت:‌ از سال 38 فعاليت خود را در راديو زاهدان شروع كردم. اكنون در پنجاه سالگي خدمت خود به سر مي‌برم. آن موقع راديو زاهدان تازه تاسيس شده بود و داوود فخر رييس آن بود.

وي ادامه داد: در دوران دبيرستان از اين نوع كارها خوشم مي‌آمد و گويندگي را دوست داشتم. شعر مي‌گفتم ادبياتم هم خوب بود، سر كلاس هم كتاب‌هاي فارسي را من مي‌خواندم. حتي اداي گويندگان را نيز در مي‌آوردم. يك سال و نيم بعد براي خدمت سربازي به تهران آمدم، زماني كه آماده به خدمت بودم يك راديويي در باشگاه نيروي هوايي تاسيس شده بود كه اول فقط موسيقي پخش مي‌كرد و بعد برنامه‌هاي ديگري به آن اضافه شد. از آن جا بود كه من به عنوان گوينده كار خود را شروع كردم.

نوري اظهار كرد: مرحوم اسدالله پيمان، استاد مسلم گويندگي نيز از آن جا كارش را شروع كرده بود. آن روز كه من براي تست رفتم حدود 500 نفر به آن جا آمده بودند.

وي ادامه داد: برنامه‌هاي تلفني و پخش آهنگ‌هاي درخواستي اولين بار از اين راديو شروع شد.

امير نوري، از گويندگان پيشكسوت راديو كه در استوديو راديو تهران حضور داشت، پس از اجراي غزلي از حافظ و يادي از پيشكسوتان در گذشته، گفت: در گذشته راديو با صداي افراد آن شناخته مي‌شد و اين براي راديو ارزش بزرگي بود، اكنون بايد ارزش‌ها را حفظ كرد و آن‌ها را گسترش داد.

وي ادامه داد: در ذات موسيقايي زبان فارسي شادي وجود دارد ولي در عين حال ادب نيز هست،‌ گاهي مي‌بينيم كه گويندگان در شوخي‌ها و شادي‌ها افراط مي‌كنند و ارزش‌ها را زير پا مي‌گذارند.

***

محمدعلي اينانلو از مجريان و مستندسازان كشورمان كه به كار در راديو نيز اشتغال دارد، درباره‌ چگونگي ورود خود به راديو، گفت: در سال 1349 به عنوان كار دانشجويي به راديو آمدم، قرار نبود گوينده شوم و در ابتدا فقط فايل‌ها،‌ نوار‌ها يا كاغذها را اين طرف و آن طرف مي‌بردم.

وي ادامه داد:‌ شش - هفت ماه بعد روزي اتفاقي افتاد و من چندين كلمه پشت ميكروفن صحبت كردم و همين شروع كار من در راديو شد. سال‌ها بعد پس از پايان دوران كار دانشجويي، به من اجازه مي‌دادند كه چيزهايي پشت ميكرفن بگويم؛ مرحوم اسدالله پيمان، همواره من را آموزش دادند.

اينانلو با اشاره به اين كه سال‌ها بعد زماني كه تلويزيون از طريق كنكور نيرو مي‌گرفت به عنوان كارمند رسمي‌به راديو آمد و در تلويزيون نيز گزارش ورزشي انجام ‌داد، گفت:‌ راديو براي من يك حس نوستالژيك است و ياد جواني و خاطرات بد و خوب خود مي‌افتم.

وي گفت: بعد از جام جهاني 1998 علاوه بر گزارشگري، ‌نويسندگي ورزشي هم مي‌كردم؛ آن موقع من يكسري مطلب به طنز مي‌نوشتم با عنوان اين كه «چگونه مي‌توان به جام جهاني نرفت» اكنون نيز دور دوم را «چگونه مي‌توان به جام جهاني نرفت» را نوشت.

***

مريم نشيبي گوينده‌ و قصه‌گوي راديو درباره‌ي چگونگي ورود خود به راديو، گفت:‌ سال اول دبيرستان بودم كه پس از خواندن يك انشاء آن هم با خجالت‌زدگي بسيار زياد براي گويندگي راديو انتخاب شدم.

وي درباره‌ي برنامه « شب بخير كوچولو» گفت: روزي از برنامه كودك به من زنگ زدند براي ضبط يك برنامه جديد به استوديو بروم. در آن جا شروع به خواندن يك قصه كردم آقاي ساعد باقري نيز آن جا حضور داشتند، از صدايم خوششان آمد و براي اجراي برنامه «شب بخير كوچولو» انتخاب شدم.

نشيبي ادامه داد:‌ از سال 69 اين برنامه آغاز شد و در اولين جشنواره‌ي راديو نيز به عنوان برنامه برتر انتخاب شد و در ارديبهشت 84 نيز پخش آن متوقف شد.

***

صديقه كيانفر از هنرمندان قديمي مركز هنرهاي نمايشي راديو و بازيگر تلويزيون و تئاتر كشورمان گفت: از سال 1336 در آبادان در راديو نفت شروع به كار كردم بعد از دو سال به تهران آمدم و جذب تئاتر شدم. در سال 1374 بود كه وارد راديو شدم و تا امروز نيز در راديو هستم.

وي ادامه داد: از سالي كه به راديو آمدم با احمد آقالو كاري به‌نام «تيغ كهنه» را انجام دادم كه هر دو در اولين جشنواره‌ي راديو جايزه گرفتيم.

كيانفر درباره‌ي دليل ماندگار شدن خود در راديو گفت: اولا به ‌دليل اين‌كه راديو حساب‌اش پاك است و نسبت به تئاتر و تلويزيون به موقع و بهتر پول كار آدم را مي‌دهد، اما گذشته از اين‌ها اين‌كه در راديو بايد از طريق صدا حس خود را به شنونده منتقل كنيد بسيار زيباست.

***

مهدي فواديان و اردشير تفقد از گزارشگران راديو نيز از سابقه راديويي خود گفتند.

فواديان با بيان اين‌كه بهمن 63 به راديو آمدم، گفت: دهه 60 كه اوج راديو بود گروهي به‌نام گزارش داشتيم كه تك‌تك آن بچه‌ها خلاقيت زيادي داشتند و واقعا يك نفر هم اشتباهي نيامده بود.

وي ادامه داد: در مقطعي بوديم كه تهران موشك‌باران بود و هركدام از ما در حوزه‌هاي مختلف كار مي‌كرديم و بين جبهه و استوديو در رفت‌وآمد بوديم، عشق ما راديو بود بچه‌ها اصلا به ديد مادي به راديو نگاه نمي‌كردند. اردشير تفقد نيز درباره‌ي سختي كار گزارشگري اظهار كرد: در راديو چون تصوير نداريد بايد به گونه‌اي گزارش دهيد كه شنونده كاملا فضا را درك كند. آن زمان شنوندگان راديو بسيار دقيق بودند و اگر ما اشتباهي مي‌كرديم بلافاصله تماس مي‌گرفتند و به ما تذكر مي‌دادند.

فواديان هم درباره‌ي اين‌كه چرا گزارشگري راديو نسبت به مجري‌گري سخت‌تر است گفت: چون تست گزارشگري هم از تست گويندگي سخت‌تر است آن موقع كميته‌اي از گويندگان پيشكسوت اين تست‌ها را انجام مي‌دادند.

وي ادامه داد: گزارش ما بايد به گونه‌اي جذابيت داشته باشد كه شنونده آن فضايي را كه نمي‌بيند احساس كند به‌ويژه در دهه 60 راديو نقش بسزايي را در زندگي مردم ايفا مي‌كرد. آنها با برنامه سلام صبح‌ بخير روز خود را شروع مي‌كردند و با قصه شب پيچ راديوي خود را مي‌بستند.

فواديان ياد‌آور شد: نقش گزارش خصوصا در دوران دفاع مقدس فوق‌العاده داراي اهميت بود و اين گزارش بود كه حال وهواي ديگري به برنامه‌ها مي‌داد .

فواديان در ادامه اين گفت‌وگو وضعيت كنوني اجراها در راديو را خوب توصيف كرد و گفت: مشكلي كه وجود دارد اين است كه بعضي از گويندگان بعضي از گروه را خوب تلفظ نمي‌كنند و يا اصلا تلفظ نمي‌كنند.

وي اعلام كرد: به تازگي با همراهي معاون صدا شروع به كادر سازي در راديو تهران كرديم، از حدود 200 نفر كه براي تست آمده بودند 6 نفر انتخاب شدند كه اكنون فوق‌العاده دارند كار مي‌كنند.

اين گزارشگر راديو با بيان اين‌كه نسل جوان گويندگان به‌ويژه كساني كه عشقان راديو است خيلي موفق دارند كار مي‌كنند چون ديد مادي ندارند گفت: اكنون شنوندگان راديو متحرك هستند و چون هر شبكه جذابيت‌هاي خاص خود را دارد نمي‌توان گفت كه شنونده راديو كم شده است بلكه بايد گفت اين شنوندگان طبقه‌بندي شده‌اند.

***

محمود شهرياري نيز گفت: هميشه فيروزه امير معز به من روحيه مي‌داد تا استرسم بريزد. آن زماني كه براي تست گويندگي به راديو آمدم ايشان به من گفتند كه فكر كن كساني كه پشت شيشه هستند سيب‌زميني‌اند.

***

و اما استيو آوانسيان از گويندگان راديو جوان هم درباره ويژگي‌هاي يك گوينده راديويي موفق صحبت كرد.

او استفاده از زبان غيررسمي توسط گويندگان ما را فاجعه‌آميز خواند چراكه اكنون گويش مردم تحت‌تأثير گويندگان راديو و تلويزيون قرار گرفته است.

اين گوينده راديو درباره ضرورت آموزش در ميان مجريان و گويندگان صداوسيما گفت: هم دانش و هم تجربه در موفقيت يك مجري خوب ضروري است؛ هركس كه يكي از اين‌ها را بدون ديگري داشته باشد، يك‌ جاي كارش ايراد دارد و نمي‌تواند خيلي راحت پشت ميكروفون بنشيند و با مخاطب خود ارتباط برقرار كند.

آوانسيان با بيان اين‌كه يك مجري با گوينده بايد دانش در كنار اعتمادبه‌نفس داشته باشد و بتواند باز هر موضوعي كه بحث به ميان مي‌آيد صحبت كند، اظهار كرد: آن‌چيزي كه به عنوان آموزش مطرح است اصلا در كشور ما وجود ندارد و بعضا به خاطر نسبت‌هاي فاميلي و يا فقط صداي خوبي كه فرد دارد پشت ميكروفون زنده يك برنامه‌يي مي‌نشيند.

او تاكيد كرد: گوينده بايد آزادي عمل داشته باشد و حتي در جاهايي مچ‌گيري كند. گوينده بايد اقيانوسي باشد حتي به عمق يك ميلي‌متر و از تمامي علوم صحبت كند.

آوانسيان تأكيد كرد: لحن سخن گوينده بايد اقنايي و محكم باشد و از زبان غيررسمي فاصله بگيرد؛ چراكه اكنون گويش مردم ما تحت‌تأثير گويندگان صداوسيما قرار گرفته است و اين امر مي‌تواند فاجعه‌آميز باشد. كار گوينده تغيير عادت رفتار و اصلاح الگوهاي غلط زباني در ميان مردم است. زماني كه گوينده راديو ببيند به آن ميزاني كه كار مي‌كند دستمزد نمي‌گيرد و خرجش كفاف دخلش را نمي‌دهد، حق دارد كه به برنامه‌هاي تلويزيون برود.

انتهاي پيام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha