بسم الله الرحمن الرحیم

«اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَیَّ فیهِ الْاِحْسانَ وَکَرِّهْ اِلَیَّ فیهِ الْفُسُوقَ وَالْعِصْیانَ وَحَرِّمْ عَلَیَّ فیهِ السَّخَطَ وَالنّیرانَ بِعَوْنِکَ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ»

«خدایا دوست گردان نزد من در این ماه احسان و نیکی را و ناخوش‌دار در پیش من در این روز فسق و نافرمانی و گناه را و حرام گردان در این روز بر من خشم کیفربار و آتش (سوزان) را به کمک خودت، ای فریاد رس فریادخواهان. »

به گزارش ایسنا،حجت‌الاسلام و المسلمین علوی تهرانی در تبیین دعای روز یازدهم ماه رمضان می‌گوید:

خواسته‌های روز یازدهم ماه مبارک رمضان

1️⃣- احسان به دیگران را محبوب من قرار ده.
2️⃣ - فسق و معصیت را در نظرم ناپسند قرار ده.
3️⃣ - خشم خود و آتش دوزخ را بر من حرام گردان.

«اللّٰهُمَّ حَبِّبْ إِلَیَّ فِیهِ الْإِحْسانَ»
در لغت احسان و حُسن به یک معنا هستند. هم بر رفتاری که ممدوح و پسندیده است و ذات آن عمل خوب است صدق می‌کند، و هم بر کار خوبی که برای دیگری انجام می‌گیرد صدق می‌کند.
حقیقت علم آموزی، یک احسان است و در اختیار دیگران قرار دادن این علم، احسان دیگر است.

انسان برای هر کاری که انجام می‌دهد نیازمند انگیزه است. انگیزه نیکی به دیگران، محبت است. اگر انسان به دیگران محبت داشته باشد، این محبت انگیزه می‌شود تا برای آنان کار خوب انجام دهد. آنگاه احسان برای او به صورت ملکه در می‌آید یعنی مقطعی و تابع جریانات انگیزشی نیست و دائماً و در هر شرایطی احسان می‌کند. وقتی به دیگران احسان نمود، این محبت زیاد می‌شود.

احسان چیزی برتر از عدل است. عدل اعطاء حق دیگران به آن‌هاست پس یک وظیفه و عملی است واجب، ولی احسان انجام عملی پیش از واجب و چیزی بیش از وظیفه است.
امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: بهترین توشه قیامت هر کس، احسان به بندگان خداست.

«وَکَرِّه إِلَیَّ فِیهِ الْفُسُوقَ وَالْعِصْیانَ»
 فسق یعنی از راه و رسم عبودیت و جاده بندگی خارج شدن.

مهم‌ترین راه‌کاری که انسان از گناه دور شود این است که فسق و عصیان در قالب هر عملی برای انسان ناپسند باشد و از آن خوشش نیاید.
لازمه رسیدن به چنین معرفتی این است که:
۱. جایگاه انسانی خود را بشناسد که مرغ باغ ملکوت است.
۲. عظمت خدا را بشناسد.

اگر به این دو شناخت رسید قطعاً چیزی که کرامت انسانی را از بین می‌برد و حق خداوند را اداء نمی‌کند، برای او ناپسند خواهد بود.
وقتی قرآن می‌خواهد خوردن مال یتیم را یادآور شود، تعبیر به خوردن آتش می‌کند. یا زشتی غیبت را به خوردن گوشت برادر مؤمن تعبیر می‌کند. این تجسم حقیقت اعمال ناپسند است و بدیهی است که چنین چیزهایی از شخصیت انسان دور است.

در سوره حجرات آیه ۱۲ می‌فرماید: آیا یکی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده‌اش را بخورد؟ بی‌تردید [از این کار] نفرت دارید.
در سوره نساء آیه ۱۰ می‌فرماید: بی‌تردید کسانی که اموال یتیمان را به ستم می‌خورند، فقط در شکم های خود آتش می‌خورند، و به زودی در آتشِ فروزان در آیند.

«وَحَرِّمْ عَلَیَّ فِیهِ السَّخَطَ وَالنِّیرانَ»
رحمت خداوند شمول گسترده‌ای دارد. وقتی احسان به دیگران محبوب انسان شد و گناه برایش ناپسند و منفور شد، در نتیجه با شامل شدن رحمت خداوند از او می‌خواهیم که خشم بی‌کران خود و آتش جهنم را بر ما حرام گرداند.

«بِعَوْنِکَ یَا غِیاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ»
درخواست‌های امروز فقط به مدد خداوند متعال که پناه بی‌پناهان است حاصل می‌شود.

انتهای پیام