به گزارش ساینس دیلی، در این مطالعه زمان پیاده‌روی و سرعت راه رفتن ۱۴۱ فرد از ۷۲ زوج بررسی شده است. شرکت‌کنندگان در دامنه سنی ۲۵ تا ۷۹ سال بودند و در مکان‌های متعددی، ازجمله مسیرهای صاف یا پر از مانع  قرار داشتند، با هم قدم می‌زدند، دست در دست یکدیگر پیاده‌روی می‌کردند و به صورت انفرادی راه می‌رفتند.

ملیسا فرانکس، دانشیار مطالعات خانواده و تکامل انسانی می‌گوید: «در این تحقیق، ما روی زوجین متمرکز شدیم زیرا شرکای زندگی در روابط متعهد، اغلب حمایت‌های اساسی برای ارتقاء رفتارهای سبک زندگی سالم یکدیگر از جمله ورزش ارائه می‌کنند.»

لیبی ریچاردز، دانشیار پرستاری می‌گوید: «ما امیدوار بودیم زمانی که شرکاء با هم راه می‌روند سرعت کم نشود. ما امیدوار بودیم که شرکای کندتر برای مطابقت با شریک زندگی سریعتر، سرعت خود را افزایش دهند، اما اینطور نبود. هرچند، توجه به این نکته مهم است که هرگونه فعالیت بدنی یا پیاده‌روی - صرف‌نظر از سرعت - از هیچ بهتر است.»

وی ادامه داد: این متداول است که افراد با همسر، شریک زندگی یا دوست خود پیاده‌روی یا ورزش کنند، زیرا احتمال فعالیت فرد را افزایش می‌دهد، به‌خصوص که آمریکایی‌ها تشویق می‌شوند هر هفته به هدف ۱۵۰ دقیقه فعالیت متوسط برسند.

ریچاردز بیان کرد: «اگر کسی هنگام راه رفتن با شخص دیگر سرعت خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهد، این امر می‌تواند برخی از مزایای شناخته شده سلامتی را چنانچه تنها با سرعت بیشتری راه می‌رفت، خنثی کند.»

شرلی ریتدیک، استاد بهداشت و حرکت‌شناسی که در بیومکانیک تخصص دارد، اظهار کرد: دلایل زیادی برای اندازه‌گیری سرعت راه رفتن وجود دارد. اندازه‌گیری سرعت راه رفتن از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا به سلامت کلی مربوط می‌شود. سرعت معمول راه رفتن، پیش‌بینی کننده خطر سقوط، توانایی عملکردی، بهبودی ناتوانی و مرگ‌ومیر است.

مداخلات تمرینی متداول، از جمله قدرت، هماهنگی و تمرین چند حالته، همگی در افزایش سرعت راه رفتن موثر هستند. این مداخلات همچنین می‌توانند شروع سرعت کندتر راه رفتن را به تاخیر بیندازند و به کاهش اتلاف سرعت راه رفتن کمک کنند. هیچ نوع تمرینی بهتر از نوع دیگر نیست، بنابراین فعالیتی را که به احتمال زیاد ادامه می‌دهید، انجام دهید.»

در حالی که پیاده‌روی یکی از ساده‌ترین فعالیت‌هاست، افراد با افزایش سن تمایل دارند که  آهسته‌تر راه بروند و شاید مجبور باشند سایر فعالیت‌های آمادگی جسمانی را برای فعال ماندن جستجو کنند.

ریتدیک گفت: «افراد مسن که فعالیت بیشتری دارند، تمایل دارند سرعت راه رفتن خود را حفظ کنند. به عبارت دیگر، سرعت کندتر راه رفتن، جنبه اجتناب‌ناپذیری از افزایش سن نیست. افراد مسن که با سرعت کندتری راه می‌روند، از وضعیت سلامتی ضعیف‌تر و عملکرد پایین‌تری برخوردار هستند.»

این مقاله در نسخه اخیر مجله Gait & Posture منتشرشده است.

انتهای پیام