ساعد نیکذات در گفت‌وگویی با ایسنا با تعریف خاطره‌ای از زمان جنگ، اوضاع توجه به هنرمندان را با نحوه برخورد با رزمندگان در دوران دفاع مقدس مقایسه می‌کند و می‌گوید: دورانی که در جبهه جنگ بودیم با نزدیک شدن به هر عملیات حجم و کیفیت غذایمان بالا می‌رفت و اینگونه متوجه می‌شدیم که قرار است طی یکی، دو هفته آینده یک عملیات داشته باشیم. ولی با تمام شدن هر عملیات دیگر خبری از آن غذاها نبود و هر هشت نفر تا شش روز با یک سطل ماست زندگی می‌کردیم.

او ادامه می‌دهد: در حال حاضر نیز حکایت جشنواره‌هایی مثل فجر که برگزار می‌شود به همین صورت است. چراکه در طول سال و یا حتی در طول عمر یک هنرمند به او توجه نمی‌شود و هیچ امکاناتی در اختیار آنها قرار داده نمی‌شود ولی توقع دارند که در جشنواره‌هایی مثل تجسمی فجر هنرمندان تراز اول شرکت داشته باشند.

نیکذات بیان می‌کند که تکنولوژی باعث شده که هنرمندان با جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های خارجی ارتباط داشته باشند و خود را تنها به یک جشنواره مشخص همانند فجر محدود نکنند.

او اضافه می‌کند: عوامل و فاکتورهای دخیل در اعتبار یک جشنواره شامل برگزارکننده‌های آن، اسپانسرها، داوران، جوایز و … است. ولی واقعیت این است که در جشنواره تجسمی فجر بیشتر قشر جوان و آماتور شرکت می‌کنند تا هنرمندان حرفه‌ای؛ اگرچه در اوایل برگزاری جشنواره تجسمی فجر، هنرمندان سرشناس حضور پررنگی داشتند ولی به مرور به دلیل تغییر نگاه‌ها و انگیزه افراد این روند تغییر کرد.

این عکاس همچنین درباره دلیل موفق نبودن منتخبان جشنواره تجسمی فجر در خارج از فضای جشنواره می‌گوید که وظیفه جشنواره این نیست که از شرکت‌کننده‌های خود حمایت کند چراکه در هیچ جای دنیا این گونه نیست و برای این کار سازمان‌های خاصی وجود دارد.

او ادامه می‌دهد: جشنواره تنها بر اساس یک آئین‌نامه فستیوالی را برگزار می‌کند و هر کسی هم که در جشنواره شرکت می‌کند باید شرایط آن را قبول کرده باشد؛ البته پشتوانه جشنواره می‌تواند به شکل یک اعتبار برای هنرمند عمل کند؛ یعنی اینکه معتبر بودن جشنواره می‌تواند راهگشای منتخبانش باشد.

نیکذات تصریح می‌کند: جشنواره تجسمی فجر یک کار اداری است و نمی‌توان از یک کار اداری که توسط کارمندان انجام می‌شود انتظار داشت که باعث حل شدن برخی از مشکلات هنرمندان شود.

انتهای پیام