به گزارش ایسنا، ثریا معمار در نشست "آسیب شناسی سبک زندگی دانشجویی" که به همت ایسپا شعبه اصفهان برگزار شد،ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: با گذشت چندین دهه از فعالیت های علمی دانشگاه های کشور، واقعیت های پیش رو چشم انداز امیدوار کننده ای را ترسیم نمی کند.
 
وی افزود: رخوت و بی انگیزگی دانشجویان در امر تحصیل، سرگشتگی دانشجویان در امر هدف یابی تحصیلی، احساس بی معنایی در حین تحصیل، سرگرم شدن دانشجویان به اخذ مدرک و ناامیدی از دست یابی به شغل از جمله مسایل نهادی-کنشی موجود در میان دانشجویان است.
 
عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان ادامه داد: انواع فرهنگ در جامعه به فرهنگ های کالجی، مدیریتی، توسعه‌ای، مذاکره‌ای، مجازی و حقیقی تقسیم بندی می شوند که در  هر کدام از این موارد ارزش هایی مطرح است و یک نوع تلقی خاص از دانشگاه در آن وجود دارد.
 
معمار اضافه کرد: به عنوان نمونه در فرهنگ کالجی، رشته های علمی دانشگاه عنصر مهم تلقی و پژوهشی و تصمیم گیری ارزش محسوب می‌شود. در این فرهنگ دانشگاه به عنوان عامل تولید و اشاعه دانش و انتقال به نسل جدید شناخته می شود و تربیت رهبران جامعه و پژوهشگران رشته های علمی از دانشگاه انتظار می رود.
 
وی به سبک های زندگی دانشجویی اشاره و خاطرنشان کرد: سبک های زندگی دانشجویی به علم محورانه، لذت محورانه، سنتی محورانه، جهان محورانه و ورزش محورانه تقسیم بندی می شوند.
 
این استاد دانشگاه اصفهان افزود: دانشجویی که وارد دانشگاه می شود، قرار است که فرهنگ دانشگاهی را کسب کند و بسیاری انتظار دارند فرد وارد شده به دانشگاه باید تمام فرهنگ های دانشگاهی را کسب کند و فارغ التحصیل شود، اما به این موضوع توجه ندارند که این موضوع نیاز به بسترسازی دارد.
 
معمار اظهار کرد: دانشجو با فرهنگی وارد دانشگاه می شود و مسلما باید یک سری از فرهنگ های دانشگاهی را کسب کند و به عنوان یک فرد موفق از دانشگاه خارج شود، این انتظار است اما واقعیت چیز دیگری است.
 
این جامعه شناس اضافه کرد: آن چیزی که به نظر می رسد و دیده می شود این است که بیشتر دانشجویان سبک زندگی لذت محورانه دارند در حالی که انتظار می رود سبک زندگی آن ها علم محورانه باشد. در حال حاضر دانشگاه بیشتر محلی برای تفریح و سرگرمی است تا اینکه جایی برای کسب علم و تحصیل باشد.
 
به گزارش روابط عمومی جهاد دانشگاهی واحد اصفهان،  معمار گفت: تا زمانی که دانشگاه نتواند استقلال آکادمی خود را حفظ کند و در برابر فشارها مقاومت نکند و گروه هایی که دانشگاه را تحت فشار قرار داده اند متوجه مشکلات و موضوعات موجود نشوند و در پی گفت وگو و مذاکره در جهت رفع این مشکلات نباشند، نمی توان به دانشگاهی ایده آل دست پیدا کرد.

انتهای پیام