سه‌شنبه‌های اصفهان "روز بدون خودرو" نامگذاری شد؛ فارغ از اینکه بدانیم این پویش از کجا برخاسته و توسط چه کسی مطرح شده است، ایده سنجیده و قابل تحسینی است که سوای از شعار دادن و با اقدام عملی به آن می‌توان از معضلی به نام آلودگی هوا در کلان‌شهرهای کشور همچون اصفهان کاست.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان، آلودگی هوای کلان‌شهرهای کشور معضلی است که خواسته و یا ناخواسته همه مردم به نوعی در آن سهیم هستند.

هرچند تاکنون برای حل این مسئله نسخه‌های مختلفی مثل طرح زوج یا فرد خودروها پیچیده شده که البته باید توجه داشت که اجرای این طرح اگرچه از انباشت آلاینده‌ها در هسته مرکزی شهر می‌کاهد اما آلودگی در پیرامون هسته مرکزی را افزایش می‌دهد و هنوز نتایج تاثیرگذاری یا عدم موفقیت آن به روشنی از سوی متولیان محیط زیست اعلام نشده است، اما به نظر می‌رسد این طرح به خوبی نتوانسته و نمی‌تواند از معضل آلودگی هوا و پیامدهای آن در اصفهان به طور جدی بکاهد؛ حتی اگر از در منازل اجرایی شود.

پویش مردمی "سه شنبه‌های بدون خودرو" اگر چه اقدامی نمادین است اما تسری آن در طول هفته می‌تواند به کاهش معضل آلودگی هوا کمک کند. این موضوع نیازمند الزاماتی همچون پیشتازی مسئولان در آن و فراهم بودن حمل و نقل عمومی است که بدون آن‌ها، اهداف این پویش محقق نخواهد شد.

بی‌تردید الگو شدن مسئولان در اجرایی کردن این ایده می‌تواند مفید باشد. هنگامی که مدیران در این کار پیشگام باشند و از وسایل نقلیه عمومی و یا دوچرخه استفاده کنند، موجب می شود ناملایمات وسایل همگانی که شهروندان هر روز با آن دسته پنجه نرم می‌کنند بیشتر لمس کنند؛ اما وقتی شهروندان می‌بینند مسئولانشان برای انجام امور روزمره خود از دوچرخه و یا حمل و نقل عمومی استفاده نمی‌کنند، چطور می‌توان این طرح را نهادینه کرد؟

اینکه مدیران در روزهای سه شنبه فقط چند ساعتی و به صورت نمایشی با دوچرخه، مسیر معینی را رکاب بزنند و از آن‌ها عکس گرفته شود کافی نیست، چون معضلی به نام آلودگی هوا با چند ساعت رکاب زدن و عکس گرفتن حل نمی‌شود و لازم است هر روز از دوچرخه و یا وسایل حمل و نقل عمومی – به فراخورشرایط و نیاز- استفاده کنند تا مشکلات را بیشتر احساس کنند. این موضوع می‌تواند در تصمیم گیری‌ مسولان نیز اثرگذار باشد.

فراهم بودن وسایل همگانی همچون تاکسی و اتوبوس و البته به صرفه بودن آن برای عموم مردم از دیگر الزامات پویش بدون خودرو است. وقتی شهروندان به ناوگان حمل و نقل عمومی اعتماد ندارند و برای سوار شدن در اتوبوس، زمان زیادی معطل می‌مانند و پس از انتظار طولانی به ناچار باید خود را در لا به لای انبوه مسافران اتوبوس جای دهند و از زمان سوار شدن تا پیاده شدن بایستند و از میله‌های داخل اتوبوس آویزان بمانند، آیا حاضر می‌شوند از ناوگان حمل و نقل عمومی استفاده کنند؟

هنگامی که شهروندان هر ماهه باید بخش قابل توجهی از درآمد خود را صرف استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی کنند در حالی که هزینه رفت و آمد با وسیله نقلیه شخصی کمتر از اتوبوس و تاکسی است، آیا مردم انگیزه و یا رغبت پیدا خواهند کرد ناوگان حمل و نقل عمومی را جایگزین خودروهای شخصی کنند؟

بی تردید مسئولان در عمل باید پرچمدار این پویش باشند و علاوه بر آن چنانچه استفاده از وسایل نقلیه همگانی ارزان‌تر از وسایل شخصی شود و مردم برای استفاده از آن‌ها زمان زیادی معطل نمانند و مستأصل نشوند، خود به خود به پویش روزهای بدون خودرو می‌پیوندند و این ایده نهادینه و به یک فرهنگ عمومی تبدیل می‌شود.

انتهای پیام