سیاوش صابری معتقد است: باید برای همه‌ی آثار تاریخی و فرهنگی کشور از جمله برج آزادی برنامه‌ی رسیدگی و پایش به‌صورت منظم تدوین شود. در غیر این صورت، سلسله‌ی تاریخ و معماری ایران دچار گسستگی می‌شود.

این استاد دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: برای هر اثر تاریخی - فرهنگی منقول یا غیرمنقول باید یک برنامه‌ی پایش تهیه و فرآیند ساخت، مرمت و نگهداری از آثار تاریخی در این برنامه در نظر گرفته شود. مهم‌ترین بخش، نگهداری از اثر است که اگر به آن توجه نشود بنا به‌مرور از بین می‌رود.

او مهم‌ترین نمونه در این زمینه را باغ‌های ایرانی دانست و تأکید کرد: اگر به یک باغ به‌صورت منظم روزانه،‌ هفتگی و ماهانه رسیدگی نشود وضعیت آن بعد از چند سال بسیار بد خواهد شد. برج آزادی نیز همین وضعیت را دارد هرچند این بنای تاریخی در وسط پایتخت و روبه‌روی چشم همه قرار دارد، ولی کمتر کسی به وضعیت داخل آن توجه می‌کند.

این کارشناس حوزه‌ی میراث فرهنگی ادامه داد: برای همه‌ی آثار تاریخی ایران باید برنامه‌ای منسجم و منظم وجود داشته باشد که در آن، نوع‌، میزان و کیفیت کار، فصل و اقلیم بنا، مصالح و ویژگی‌های آن دیده شود. این برنامه دقت افرادی را که در برنامه‌ی پایش کار می‌کنند، بالا می‌برد‌.

او با اشاره به موقعیت قرار گرفتن برج آزادی در میدان و قرار گرفتن چند اتوبان در اطراف آن، بیان کرد: نخست باید مشخص شود که آیا حریم چنین بنایی تعیین شده است و این‌که آیا در زمان نگهداری از بنا، کاربری مورد استفاده‌ی بنا با سن و سال آن همخوانی دارد؟ در برنامه‌ی پایش و نگهداری مسئولیت همه‌ی افرادی که در این موضوع هستند، مشخص شده است و باید دید آیا آن‌ها به وظیفه‌ی خود عمل می‌کنند؟ ولی متأسفانه اکنون بسیاری از بناهای تاریخی ایران در وضعیت مناسب نیستند و هرگاه مشکلی برای آن‌ها پیش می‌آید کسی خود را مسئول آن بنا نمی‌داند و از مسئولیت شانه خالی می‌کنند.

وی تأکید کرد: اگر چنین شرایطی ادامه‌دار باشد، سلسله‌ی تاریخی ایران دچار گسستگی می‌شود و به‌مرور فهم معماری ایران از بین می‌رود. بنابراین پایش نکردن آثار تاریخی بسیار خطرناک است.

او با بیان این‌که برج آزادی روبه‌روی چشم همه قرار دارد، افزود: بسیاری از آثار شاخص و مهم‌تر از برج آزادی هستند که متأسفانه به‌دلیل قرار گرفتن در حاشیه‌ی شهرها روبه تخریب هستند و توجه چندانی هم به آن‌ها نمی‌شود. برج آزادی هم بیشتر از بیرون دیده می‌شود، نه از درون. اگر یک سنگ از سازه‌ی اصلی برج روی زمین بیفتد به‌دلیل مشخص بودن در نمای بیرونی بنا، توجه همه را جلب می‌کند، ولی وقتی یک بخش از تأسیسات داخلی بنا با مشکل روبه‌رو شود‌، چون کسی از آن اطلاع ندارد توجهی هم به آن نمی‌شود. به همین دلیل، این‌گونه آثار به‌شکل تدریجی نابود می‌شوند.

انتهای پیام