سیاوش آریا، پژوهشگر و کنشگر میراث فرهنگی به ایسنا گفت: نزدیک به پنج نیم‌ستون یا قلمه ستون که برخی با پایه ستون‌های پیوسته با هم هستند وکمابیش بزرگ، در کنار یکی از باغ‌های‌های قدیمی شیراز بیش از دو سه سالی است که در گوشه‌ای به حال خود رها شده و درحالی‌که به سبب موقعیت مکانی و جغرافیایی منطقه که رفت و آمد اَندکی در آن صورت می‌گیرد در خطر نابودی و آسیب جدی انسانی قرار گرفته‌اند و از سویی، عوامل طبیعی و محیطی نیز بر آن ها اثرگذار بوده و سبب پوسیدگی و فرسودگی یادگارهای تاریخی شده است، خطر رُبوده شدن از سوی سودجویان اَموال تاریخی نیز وجود دارد.

این کنشگر میراث فرهنگی اظهار کرد: آنچه جای شگفتی دارد و مورد پرسش است، کوتاهی مسئولان میراث فرهنگی پیشین در دو سه سال گذشته است؛ زیرا با وجود آگاهی از موضوع و به‌ویژه در خطر بودن آن‌ها، هیچ اقدامی برای جابه‌جایی آن‌ها به موزه سنگ‌های تاریخی شیراز یا همان بنای هفت تنان، انجام نداده‌اند. خوشبختانه به سبب سنگینی این ستون‌های تاریخی تا کنون سودجویان نتوانسته‌اند، آنها را ربوده و ناپدید کنند. اما خطر هیچ‌گاه خبر نمی‌کند و امکان زیادی دارد در موقعیت و زمانی خاص، این آثار تاریخی ناپدید شده و یا از سوی اشخاص ناآگاه مورد دستبرد و نابودی قرار گیرد.

آریا ادامه داد: این پنج نیم‌ستون یا قلمه ستون که بیشتر آنها با پایه ستون‌های پیوسته با هم هستند، در واقع ستون‌های کامل و سالمی بوده‌اند که در گذر زمان بخش‌هایی از آن‌ها شکسته و از میان رفته است. همچنین به گمان فراوان، این نیم‌ستون‌ها از آنِ یک بنای تاریخی یا کاخی ارزشمند در درون یکی از باغ‌های پیرامونی بوده که در زمانی دور و ناروشن که هیچ آگاهی از آن نداریم از میان رفته و همۀ در و تزیینات بنا نیز جدا و فروخته شده یا به مکانی دیگر جابه‌جا شده است. اما بخت با این پنج ستون یار بوده و به گمان فراوان به سبب سنگینی آن‌ها، در درون باغ رها شده است و آرام آرام به وسیلۀ عوامل انسانی جا به جا شده و هم‌اینک نیز با سیمان به زمین چسبیده و در کنار یکی از باغ‌ها ماندگار شده است که خود جای پرسش و در خطر بودن آن‌ها را نشان می‌دهد.

این پژوهشگر میراث فرهنگی گفت:‌ این ستون‌ها یا در واقع، نیم‌ستون یا قلمه ستون‌ها همگی به اَوایل دورۀ قاجاریه مربوط است و قابل سنجش با نمونه‌های فراوان دیگری در شهر شیراز است و نزد کارشناسان دارای ارزش فرهنگی فراوانی بوده و جا دارد هرچه زودتر مسئولان میراث فرهنگی شهر شیراز، آن‌ها را به موزه سنگ‌های تاریخی شیراز یا بنای هفت‌تنان منتقل کنند تا در آینده مورد پژوهش‌های تاریخی و باستان‌شناختی دقیقی انجام گیرد.

آریا اظهار کرد: آنچه اهمیت دارد و باید به آن اشاره کرد تا مسئولان شهری و فرهنگی آن را در تصمیم‌های خود به کار گیرند، دیرینگی و پر راز و رمز بودن شهر شیراز است که در جای جای شهر، نشانه‌های تاریخی فراوانی وجود دارد و باید در عملیات پروژه‌های عمرانی آن را مد نظر قرار دهند. بی‌گمان در وجب به وجب خاک این شهر زرخیز و پر گُهر، تاریخ با شکوه گذشته و یادمان‌های تاریخی نهفته است.

انتهای پیام