يکي بود و او خدا بود که هميشگي است و يکي ديگر که امروز شايد باشد و شايد هم نه. اما حتم دارم روزهايي که هواي کشور من لبريز از سياهي شده بود ؛ چه بسا ريه‌هاي مهرباني به جاي من و تو مورد هجوم سياهي قرار گرفت. آن روزها ابرهاي سرزمين من از دست نامهرباني‌ها باراني بود، گرچه آسمان وجودش در عين داشتن رنگين کماني به رنگ سادگي رزمندگان، سرشار از تازگي بود ... به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، حال روزگاري آمده که شايد از آن همه آدم‌هاي زلال تنها سرفه‌هاي خش‌دار و ريه هاي سوخته باقي مانده است، آن روزها همين که مي‌گفتند جنگ و عمليات، خيلي‌ها دست از جان شسته، با رهبر خود بيعت مي‌کردند، اما اين روزها شايد همدم خيلي از آنها که روزگاري تکيه گاه من وتو بودند، تنها صداي حباب‌هاي کپسول اکسيژن است. آن روزها همين که امام‌مان ياري مي‌خواست رزمندگانمان مي‌رفتند به جبهه‌هاي جنوب و غرب و کسي يادش نبود حواسش به درصدهاي بالا و پايين عارضه‌هايش باشد که بعدها اگر دچار مشکلي شد به اندازه آن خدماتي از مسوولان دريافت کند. و در اين ميان خدا نکند کسي جانباز شيميايي بي درصد باشد. کسي که آنروزها نمي‌دانسته که شيميايي است و اين روزها بعد از 20 سال و شايد بعد از تولد فرزنداني، تازه عارضه‌هايش آشكار مي‌شود. عارضه‌هايي که شايد هيچ وقت و هيچ گاه مورد تاييد هيچ کميسيون پزشکي قرار نگيرد. يکي از آزادگان جنگ تحميلي که خود عارضه‌هاي شيميايي را به همراه دارد، جانبازان شيميايي را به دو گروه تقسيم کرد، افرادي که به طور مستقيم به عارضه شيميايي دچار شدند و افرادي که با عبور از منطقه آلوده بعد از پاکسازي‌هايي که شايد کامل نبوده است دچار حمله‌هاي شيميايي شدند. وي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در اين باره گفت: «هر چند بنياد شهيد تلاش مي‌کند تا خدماتي به افراد شيميايي بدهد، اما متاسفانه يا خوشبختانه به دليل اينکه داروهاي مورد استفاده جانبازان شيميايي مشابه داخلي دارد، تعرفه‌هاي آنها پذيرفته نمي‌شود.» اين ميان گشتيم تا رسيديم به آدمهايي که ديگر شيشه‌اي و شکستني شده‌اند. گشتيم و فهميديم همدان ما 12 جانباز شيميايي حاد دارد که نمي‌دانم با هشت سال جنگ و اعزام اين همه نيرو از اين استان آمار درستي است يا نه؟ يکي از دوستان، جانبازي شيميايي را به ما معرفي کرد که 70 درصد از سلامت خود را نثار آرمان‌هايش کرده است. محمد اذنب که گاز خردل ريه‌ها و چشمانش را در حلبچه نوازشي سوزناک کرده است به ايسنا گفت، هنوز فشار ناشي از اين گاز زندگيش را تحت تاثير قرار مي دهد و مشکلاتي نظير تنگي نفس، سرفه، عصبانيت و بي خوابي هيچگاه رهايش نمي‌کند. وي در خصوص تامين داروهاي خود بيان کرد: خيلي مواقع جانبازان شيميايي براي يافتن داروهاي مورد نياز خود بايد تمامي داروخانه‌هاي سطح شهر را زير پا بگذارند. وي يادآور شد: «برخي جانبازان شيميايي بايد تمام 24 ساعت شبانه روز را با کپسول اکسيژن تنفس کنند و براي ادامه حيات داروها در تمام ساعات در اختيار آنها باشد. » اذنب با اشاره به اين که هزينه‌هاي گزاف درمان جزو لاينفک زندگي جانبازان شيميايي شده و اين در حالي است که اکثر آنان قادر به کار نيستند، ادامه داد: «حقوق بنياد شهيد و امور ايثارگران بايد کفاف دارو، معيشت خانواده، هزينه‌هاي پيش بيني نشده را بدهد که اين حقوق قادر به تامين نيازهاي آنها نيست.» وي تاکيد کرد: «متاسفانه در همدان بيمارستان تخصصي براي جانبازان شيميايي وجود ندارد و اگر زماني جانبازان دچار مشکل شوند بايد به طور خصوصي تحت درمان پزشکان متخصص قرار گيرند و اگر نياز به بستري داشته باشند در يکي از بيمارستان‌هاي موجود بستري مي‌شوند.» اذنب خاطر نشان کرد، اين امر هزينه درماني دوباره‌اي را بر آنها تحميل مي‌کند. هر چند نوشتيم و گفتيم بارها و بارها از کساني که شناخته شده و يا گمنام براي اين مملکت جانفشاني کرده‌اند، هستند کساني که صدايشان به گوش کميسيون‌ها رسيد و توانستند تحت حمايت قرار گيرند، اما باز هم دچار مشکلات عديده اقتصادي و درماني هستند، با اين حال متوجه نشديم اين ميان تکليف جانبازاني که نتوانستند به حق خود برسند و در عين مشکلات و مجروحيت‌ها و مصدوميت‌ها عنوان جانباز بي‌درصد را گرفته‌اند چيست؟ شايد از جنگ برايشان تنها دردي جانسوز و ريه‌اي سوخته باقي مانده است. گزارش از خبرنگار ايسنا: فاطمه نيک بخت انتهاي پيام