سعيد عباسپور بر برگزاري جايزه‌هاي ادبي به شكل خصوصي تأكيد كرد. اين داستان‌نويس در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عنوان كرد: ادبيات كاري خلاقه است و نبايد براي ارزيابي آن به گونه‌اي اداري عمل كرد. اگر قرار باشد كار خلاقه را ارزيابي كنيم، نبايد كساني كه اين كار را انجام مي‌دهند، با آن به شكل اداري برخورد كنند. او افزود: برخورد جايزه‌هاي ادبي دولتي با آثار در خوشبينانه‌ترين حالت، برخوردي اداري است؛ در حالي‌كه بيش‌تر اين برخورد ايدئولوژيك است؛ يعني مي‌گويند اين‌گونه بنويس و اگر اين‌گونه بنويسي، جايزه مي‌گيري. عباسپور بهترين كمك دولت‌ها به ادبيات را وارد نشدن به آن خواند و گفت: دولت‌ها اگر مي‌خواهند به فرهنگ كمك كنند، بايد وارد اين حيطه نشوند. بهتر است براي جوايز ديگر بسترسازي كنند و سخت‌افزار اين جوايز را فراهم كنند و در بخش نرم‌افزار وارد نشوند. اگر بگذارند اين جوايز به صورت خصوصي برگزار شوند، به ادبيات و هنر لطف كرده‌اند. عباسپور همچنين با ابراز تأسف نسبت به برخي انتقادهايي كه به جايزه‌هاي ادبي مي‌شود، گفت: به نظر من، اگر كسي انتقادي هم دارد، به ريشه نزند. او عنوان كرد: من نه داور جايزه‌اي هستم و نه برگزاركننده‌ي آن؛ اما از برخي انتقادات بسيار متأسف هستم؛ زيرا دوستاني كه به اين جوايز حمله مي‌كنند، اين را درنظر نمي‌گيرند كه برگزاركنندگان و دست‌اندركاران اين جوايز آدم‌هاي فرهنگي و فرهيخته‌اي هستند. او با اشاره به انتقاداتي كه به جايزه‌ها مي‌شود، گفت: ما ممكن است بگوييم ساختار و داوري جوايز را نمي‌پذيريم؛ اما ما داور نيستيم. مگر ما همه‌ي قضاوت‌هاي نوبل را قبول داريم؟ براي مثال، من نمي‌فهمم كه چگونه ممكن است ساراماگو نوبل بگيرد و يوسا هم نوبل بگيرد؛ در حالي‌كه يوسا بسيار بالاتر است؛ اما آن‌ها به حرف ما توجه نمي‌كنند. عباسپور در ادامه گفت: در ايران ما اين ظرفيت را نداريم كه ديگران سليقه‌ي ما را نداشته باشند. اين در حالي است كه بايد از همه‌ي جايزه‌هاي ادبي مستقل حمايت كرد و اگر انتقادي هم داريم، بايد به آن‌ها منتقل كنيم. او همچنين با اشاره به نقش جايزه‌هاي ادبي گفت: فعاليت ادبي، يك فعاليت ذهني، حسي و هيجاني است كه به نظر من، دو ساحت دارد و اگر در ساحت خلاقيت به آن نگاه كنيم، فرايند دروني حاكم است. اما در يك ساحت هم بيروني است و قوانين بازار بر آن حاكم است. يعني يك اثر خلاقه مانند فيلم و كتاب و غيره در هنگام خلق، دروني و شخصي است؛ اما وقتي به بازار عرضه مي‌شود، مانند كالاست و رفتاري كه جوايز ادبي با آثار دارند، مانند رفتاري است كه با كالا مي‌شود و براي مطرح شدن آثار به اين جوايز نياز داريم. اين نويسنده سپس خاطرنشان كرد: من فكر مي‌كنم جايزه گرفتن آثار در گسترش آن‌ها تأثير دارد؛ يعني وقتي اثري مطرح مي‌شود، حتا اگر به برگزيده شدن آن انتقاد هم شده باشد؛ اما مردم به خواندن آن تحريك مي‌شوند. انتهاي پيام