تا زماني كه همه‌ي نهادهاي فرهنگي درگير با كودك و ادبيات آن، فاقد هماهنگي‌اند و سياستگذاري‌هاي كلان فرهنگي در اين حوزه هيچ همخواني با هم ندارند، بحث كتاب و كتابخواني به شكل واقعي در جامعه شكل نمي‌گيرد. شهرام اقبال‌زاده ـ منتقد و مترجم ادبيات كودك ـ در گفت و گو با بخش ادب ايسنا (خبرگزاري دانشجويان ايران)، با بيان اين مطلب گفت: اگرچه نهادهاي مختلفي در حوزه‌هاي ادبيات كودك و نوجوان فعالند؛ اما به نظر مي‌رسد كلان‌ترين آن‌ها، يعني آموزش و پرورش، در اين زمينه فاقد برنامه‌ريزي جدي است. اين منتقد تصريح كرد: آموزش و پرورش ما در طول تاريخ موجوديت خود، به علت حاكميت سياست‌هاي كهنه و نگرش غير معاصر به مقولات آموزش و پرورش كه خواه ناخواه كتابخواني را نيز در دل دارد، در توسعه‌ي فرهنگي به هيچ وجه موفق نبوده است. اين مترجم تاكيد كرد: تا زماني كه به مخاطب اهميت لازم داده نشود و آموزش و پروش ما اين تصور را داشته باشد كه مدرسه، بنگاه آدم‌سازي است كه با تكيه بر يكسري اندرزها و آموزش‌هاي شعبه علمي مي‌تواند به سرمنزل مقصود نايل آيد، نمي‌توان در توسعه فرهنگي چندان اميدوار بود. وي با تاكيد بر اينكه روش آموزش و پرورش ما روشي عامرانه، يكسويه و نمره‌مدار است، گفت: وجود چنين آموزش و پروشي، نه تنها رغبتي به مطالعه را ايجاد نخواهد كرد، بلكه از همان روز اول كودك را از كتاب دلزده مي‌كند. چراكه در چنين فضايي، كودك ما هميشه نگران نمره خواهد بود و بس. اقبال‌زاده تصريح كرد: بدون شك، فراهم آوردن زمينه‌ جهت ملاقات چهره به چهره پديدآورندگان ادبي با بچه‌ها، در ميزان علاقه‌مندي آنان به مطالعه تاثير خواهد گذاشت؛ همان طور كه انجام برخي از تغييرات در كتاب‌هاي درسي در اين زمينه بي‌تاثير نخواهد بود؛ اما به نظرم، اين اقدامات همه بعد از انجام يكسري تحولات در دوره‌ي پيش از دبستان معنا پيدا مي‌كند. اين نويسنده گفت: بايد بحث قصه‌گويي و قصه‌خواني براي بچه‌ها در مهد كودك‌ها جدي تلقي و در اين بحث تلاش شود مخاطبان نيز به‌نوعي فعالانه حضور داشته باشند. اين منتقد همچنين فعاليت رسانه‌هاي فراگير در اين زمينه را مورد نقادي قرار داد و گفت: رسانه‌هاي فراگير در نهادينه كردن بحث مطالعه هيچ تلاشي جدي از خود نشان نمي‌دهند و اغلب برنامه‌هايي كه به اين بحث اختصاص داده و مي‌دهند، فرماليته و از سر رفع تكليف است و هيچ جذابيت و گيرايي را دارا نيست. انتهاي پيام