به نقل از ویفروم، حفاظت و حمایت از آسیب‌پذیرترین زنان، کودکان و نوجوانان چالشی است که جهان برای مدت طولانی در مواجهه با آن ناکام بوده است. بسیاری از زمان‌ها و درست هنگامی که پیشرفت حاصل می‌شود، جنگ، بحران اقتصادی یا همه‌گیری یک بیماری منجر به عقب افتادن این فرایند می‌شود؛ بنابراین دستیابی به اهداف توسعه پایدار (SDGs) تا سال ۲۰۳۰ با پایبندی به تجارت معمول ممکن نخواهد بود.

یک تغییر مهم در سراسر سیستم برای تسریع اقدام برای پوشش همگانی سلامت حیاتی است. ما باید به راه‌ حل‌های دائمی و قوی متعهد شویم که بتواند طوفان‌ها را از بین ببرد و تضمین کند که پیشرفت حفظ می‌شود.

اکنون کشورها بیش از هر زمان دیگری باید در ارائه بازده اجتماعی و اقتصادی سرمایه‌گذاری کنند و نابرابری‌های بهداشتی را که برای اقتصادها، ثبات سیاسی، امنیت بهداشتی و حقوق بشر فاجعه‌بار است، ریشه‌کن کنند.

خطرات به ویژه در کشورهایی که در انتهای پایین طیف تامین مالی سلامت قرار دارند، زیاد است. در بسیاری از این محیط‌ها، کمک‌های مالی بین‌المللی برای سلامت در حال کاهش است. این امر با انحراف بودجه داخلی از سلامت و رفاه زنان، کودکان و نوجوانان در پاسخ به همه‌گیری کووید ۱۹ تشدید می‌شود. آسیب‌پذیرترین افراد از جمله زنان، کودکان و نوجوانان بار سنگین این شرایط نامطلوب را تحمل می‌کنند.

جمعیت‌های آسیب‌پذیر در محیط‌های درگیری نیز با خطرات و تاثیرات منفی مادام‌العمر و بین نسلی مواجه هستند. ما باید سه اولویت مهم رهبری سیاسی، تامین مالی نوآورانه و مشارکت‌های معنادار را دنبال کنیم.

باید توجه داشت تنها از طریق اقدام، سرمایه‌گذاری پایدار و پاسخگویی به اهداف بلندپروازانه دست خواهیم یافت و اگر این مداخلات با نیازهای آسیب‌پذیرترین قشر هماهنگ باشد، ما فقط می‌توانیم پوشش همگانی سلامت را برای هر زن، کودک و نوجوان در همه جا ارائه کنیم.

انتهای پیام