این پژوهشگر و مدرس زبان و ادبیات فارسی در گفت‌وگو با ایسنا، درخصوص اینکه چه میزان از حساسیت‌ها در بزنگاه‌های مختلف راجع‌به زبان فارسی و همچنین زبانهای قومی و محلی جایز است، اظهار کرد: اگر نگاه ما، نگاهی تعادلی و علمی باشد، جای هیچ نگرانی نیست. یعنی زبان فارسی را هم به‌عنوان زبان ملی و هم رسمی می‌پذیریم.
او در ادامه گفت: کمااین‌که نیاکان ما هم در طول هزارسال گذشته زبان فارسی را پذیرفته و به کار برده‌اند و زبانهای مادری و محلی هم هر یک جایگاه خود را دارند و محترم هستند؛ یعنی ضرورت حفظ زبان فارسی و ملی و رسمی دانستن آن به معنای انکار یا خدای‌ناکرده مخالفت با زبانهای مادری نیست و برعکس.
آیدنلو همچنین با اشاره به ضرورت توجه به زبانهای قومی بیان کرد: لزوم توجه به زبانهای مادری و قومی و گویش‌ها و لهجه‌های محلی هم تناقضی با حفظ زبان فارسی ندارد؛ اتفاقا من معتقدم، چندین جا گفتم و نوشتم که ما می‌توانیم از قابلیت‌های زبانهای مادری و محلی هم در حل بعضی دشواری‌های متون فارسی - حتی فارسی میانه و فارسی باستان - استفاده کنیم؛ و برعکس از پشتوانه و پیشینه فرهنگی و لغوی زبان فارسی برای تحلیل ریشه‌شناختی، زبانی و ادبی بعضی مسائل در زبانهای مادری و محلی استفاده کنیم.
این شاهنامه‌پژوه سپس درباره نگرانی برای فارسی و زبانهای محلی، شرط لازم را چنین مطرح کرد: جای نگرانی نیست؛ اگر اعتدال و نگرش علمی حاکم باشد.
سجاد آیدنلو همچنین درباره تاثیر رخدادهای سیاسی در دهه‌های اخیر(همانند دوره استعمارگری انگلیس در ایران) بر زبان فارسی بیان کرد: به هیچ وجه تاثیری نمی‌گذارد. به‌خاطر اینکه در طول تاریخ هم این را داشتیم، حملات مختلف، بزرگ‌تر و خطرآفرین‌تر حتی از جریان‌های سیاسی معاصر رخ داده‌اند. ممکن است تب و تاب‌ها و افت و خیزهایی اتفاق بیفتد ولی هرگز زبان فارسی و ادبیات آن از بین نخواهد رفت. همچنان که در طول این هزار سال از بین نرفته است.
انتهای پیام
نظرات