به گزارش ایسنا، در روزهای اخیر با به میان آمدن پای برخی رسانه‌های خارجی، اختلاف نظرهایی درخصوص قیاس زبان فارسی با زبان‌های بومی و قومی که پیش‌تر نیز گاهی موجب شکل‌گیری بحث‌هایی می‌شد، شکلی دیگر گرفته و موجب ترند شدن هشتگ‌هایی همچون «منوفارسی» شده است. ماجرا از این قرار است که صفحه العربیه فارسی در توییتر چند روز پیش لینک کارزاری توییتری با عنوان «رنج به دلیل زبان مادری با هشتگ #منوفارسی» را به اشتراک گذاشت و انگار خاکستر ماجرایی کهنه بار دیگر شعله‌ور شد. از همین‌جا بود که واکنش‌ها آغاز شد و بحث‌ها شدت گرفت؛ عده‌ای در حمایت از زبان قومی خود می‌نوشتند و عده‌ای دیگر زبان فارسی را قندی می‌دانستند در کنار زبان قومی‌شان. چیزی نگذشت که پای بی‌بی‌سی فارسی هم به ماجرا باز شد. 

ابراهیم خدایار، رئیس انجمن علمی نقد ادبی ایران و دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس در پی این ماجرا یادداشتی نوشته که در ادامه می‌آید: "چند روز پیش بی‌بی‌سی فارسی در اقدامی ناشیانه به زبان فارسی هجمه‌ای بی‌شرمانه آغاز کرد. این تهاجم را به‌هیچ رو نمی‌توان و نباید از روی دلسوزی به زبان‌های بومی و محلی دانست بلکه باید آن را ناشی از جهل گردانندگان این شبکه و نفرت برخاسته از آن به قدرتِ وحدت‌آفرین این زبان در ایجاد همبستگی اجتماعی در فلات ایران و آریایی‌تباران در سراسر منطقه از حلب تا کاشغر تعبیر کرد. 

کسانی که با تاریخ مردمان آریایی‌تبار و ایرانی‌نژاد ساکن در فلات ایران آشنا هستند به نیکی می‌دانند اگر زبان فارسی وجود نداشت، این مردم ناگزیر بودند برای ایجاد ارتباط با یکدیگر زبانی را متناسب با نیازهای خود بیافرینند و چه زیبا این مردم نجیب، فارسی را بستری برای بیان آمال خود برگزیدند.

اگر بخواهیم نسبت قدرت و پیوند آن را با فرازوفرود زبان فارسی در سیر تاریخی آن تنها در دوره‌ اسلامی تاریخ جدید ایران بسنجیم، بیشترین خدمت را غیرفارسی‌زبانان به فارسی کرده‌اند. اگر قرار بود رنجی از این بابت متوجه آنان شود، با وجود نشستن بر کرسی قدرت، چه نیازی داشتند به زبان فارسی خدمت کنند؟ 

زبان فارسی وطن مشترک تمام اقوام ساکن در فلات ایران است. آن‌ها در بیش از هزاوصد سال اخیر عاشقانه به زبان فارسی خدمت کرده‌اند و از توانایی‌های بی‌نظیر آن برای بیان بهترین احساسات و عاشقانه‌ترین حالات خود بهره گرفته‌اند. پس چرا باید از آن در رنج باشند؟

ما هزاران سال در دامان همین وطن زیسته‌ایم، جغرافیای ذهن ما در این وطن به ترسیم نقشه‌ هستی خویش مشغول بوده است، چرا باید از آن در رنج باشیم؟ هیچ فرزندی از بودن در دامان مادر احساس رنج می‌کند؟ 

زبان فارسی بستر وحدت ایرانیان است. کسانی که به این نماد هجوم می‌برند، به جنگ تاریخ سه‌هزارساله‌ آریایی‌تباران برخاسته‌اند. نتیجه‌ این جنگ، چیزی جز شکست نخواهد بود. اگر به قدرت ما ایمان ندارید، به تاریخ ما بنگرید: برنده‌ترین شمشیر تاریخ جهان در دست ماست، اگر باور ندارید به رودکی سمرقندی، فردوسی توسی، خیام نیشابوری، نظامی گنجوی، مولوی بلخی، حافظ و سعدی شیرازی، صائب تبریزی، بیدل دهلوی و اقبال لاهوری بنگرید.

بگذارید خیال‌تان را راحت کنم. دین اسلام و بسیاری از مکتب‌های فکری و فرهنگی آن در دامان زبان فارسی در مشرق‌زمین نضج‌گرفته و بالیده است. هم‌ازین‌رو بد نیست بدانید بسیاری از ترکان و هندوان با بال زبان فارسی به آسمان جان پرواز کرده‌اند و آسمانی شده‌اند. شما به دنبال انکار کدام خدمت زبان فارسی به بالندگی زبان‌های بومی ملت‌های نام‌برده هستید؟ هیچ می‌دانید نفی زبان فارسی و انکار قدرت آن، یعنی نفی سه‌هزار سال تاریخ مشرق‌زمین؟!!" 

انتهای پیام