دکتر مختار پولادی در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: بیماری های قلبی عروقی تا اوایل قرن بیستم بسیار نادر تلقی می شدند، اما در یک دوره نسبتا کوتاه به عنوان شایع ترین علل مرگ و میر در کشورهای پیشرفته شناخته شدەاند.
 وی افزود: تشخیص و مدیریت بیماری های قلب و عروق از سال ۱۹۵۰ بسیار بهبود یافته است اما با وجود این پیشرفت، بروز عوارض قلبی، عروقی و مرگ و میر به طور نگران کننده ای بالا باقی ماندە است.
این متخصص قلب و عروق بیان کرد: بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۷، مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی (CVD) از ۲۶ درصد به ۳۲ درصد از کل مرگ‌ها در سطح جهان افزایش یافته است، که بازتابی از انتقال سریع اپیدمیولوژیک، به‌ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​ است.

وی ادامه داد: تعداد مطلق مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی در مناطق با درآمد کم و متوسط ​​نسبت به مناطق با درآمد بالا در سال های اخیر پنج برابر بیشتر رخ داده است، به طوری که مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی عروقی حدود ۴۴درصد کل مرگ و میرها در ایران را تشکیل می دهد.
دکتر پولادی، عنوان کرد: اکنون به نقطه بحرانی در تاریخ قلب و عروق رسیده ایم و حرکت در سه جهت عاقلانه به نظر می رسد؛ اولین مورد این است که با استفاده از پیشرفت های بیشتر در علوم پایه برای بهبود مراقبت های قلبی عروقی ادامه دهیم، دوم اینکه اطمینان حاصل شود که کل جمعیت از پیشرفت های بسیاری که به دست آمده است، بهره مند می شوند که قطعاً امروزه اینطور نیست، مراقبت های قلبی عروقی در کشورهای در حال توسعه و فقیر و نیز در اقلیت های ساکن در کشورهای صنعتی همچنان در سطح پایینی باقی مانده است، با این حال، متاسفانه حتی زمانی که درمان و پیشگیری مقرون به صرفه باشد، اغلب استفاده نمی شود.

وی افزود: سومین و شاید مهم ترین جهت، تأکید بیشتر انرژی فکری و صرف منابع بر پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی و شروع هر چه زودتر این امر در زندگی است.
این متخصص قلب و عروق عنوان کرد: مهم ترین عوامل خطری که همراهی آنها به طور مستقل با ابتلا به بیماری عروق کرونر به اثبات رسیده است شامل سابقه خانوادگی مثبت CAD زودرس، مصرف دخانیات، دیابت، فشار خون بالا، اختلالات چربی خون، کم تحرکی، چاقی، آلودگی هوا، رژیم غذایی ناسالم، سن بالا و جنس است.

 وی ادامه داد: حفظ سلامت قلب و عروق در طول عمر بر پیشگیری اولیه حیاتی است و به فعالیت های ارتقا دهنده سلامتی بستگی دارد که هم در داخل و هم خارج از سیستم مراقبت های بهداشتی رخ می دهد.
این متخصص قلب افزود: معیارهای سلامت قلب و عروق تحت عنوان Life's Simple ۷ در سال ۲۰۱۰ معرفی شد تا تمرکز را از بیماری به سمت سلامت قلب و عروق و سلامت و رفاه کلی تغییر دهد.

وی تصریح کرد: این هفت معیار سلامت عبارتند از وضعیت سیگار کشیدن، عدم مصرف سیگار یا ترک آن، شاخص توده بدنی با BMI کمتر از ۲۵، فعالیت بدنی، فعالیت با شدت متوسط بە مدت بیشتر یا مساوی ۱۵۰ دقیقه در هفتە یا فعالیت با شدت زیاد بە مدت بیشتر یا مساوی ۷۵ دقیقه در هفته، رژیم غذایی، مصرف بیشترمیوە، سبزیجات و ماهی، کاهش مصرف نمک و نوشیدنی های شیرین شدە با شکر، میزان کلسترول کمتر از ۲۰۰، فشار خون سیستول کمتر از ۱۲۰و دیاستول کمتر از ۸۰ میلی متر جیوە و قند خون کمتر از ۱۰۰ میلی‌گرم بر دسی لیتر.

این متخصص قلب و عروق گفت: سطوح سلامت ضعیف، متوسط ​​و ایده آل برای هر معیار تعریف می شود، با سلامت قلبی عروقی ایده آل به عنوان عدم وجود بیماری قلبی عروقی بالینی همراه با سطوح ایده آل هر هفت جزء در غیاب درمان دارویی تعریف می شود.
دکتر پولادی در ادامه عنوان کرد: در حالی که دستیابی به سلامت قلب و عروق ایده آل در طول زندگی بیشترین سود را در صورت حفظ در طول زندگی به ارمغان می آورد، ردیابی با آترواسکلروز تحت بالینی کمتر و حوادث قلبی عروقی کمتر، مزایایی نیز از شروع در سطوح بالای سلامت قلبی عروقی حاصل می شود، حتی اگر در طول زمان کاهش یابد.
وی عنوان کرد: با توجه به اینکه از هر چهار کودک، یک کودک با سلامت قلبی عروقی کمتر از حد ایده آل شروع می کند و ۷۰ درصد آنها در اوایل بزرگسالی دچار کاهش سلامت قلبی عروقی می شوند، ارتقای سلامت قلب و عروق ایده آل در اوایل زندگی، به ویژه برای کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان مهم تر از همیشه است.

وی بیان کرد: با توجه به اینکه رفتار بر سلامت و رفاه کلی تأثیر می‌گذارد، اهداف  ۲۰۳۰ انجمن قلب اروپا و امریکا بر چشم‌اندازی حتی گسترده‌تر از سلامت و رفاه که شامل برابری سلامت است، با هدف افزایش امید به زندگی تعدیل‌شده با سلامت (HALE) تأکید می‌کند.

به گفته دکتر پولادی، این تمرکز جدید بر امید به زندگی سالم، سلامت کلی، شرایط بیماری، کیفیت و طول عمر زندگی و رفاه را با تاکید بر برابری و بهبود برای همه در بر می گیرد.
وی یادآور شد:اگرچه امروزە تمام توجه بە کرونا معطوف شدە است، اما برای ۵۲۰ میلیون نفری که مبتلا به CVD هستند، COVID-۱۹ دلخراش بوده است؛ آنها بیشتر در معرض خطر ابتلا به انواع شدید ویروس بوده اند و بسیاری از حضور در قرارهای معمول و اضطراری هراس داشته اند و از دوستان و خانواده منزوی شده اند.

 انتهای پیام