به گزارش ایسنا، صفحه گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در فضای مجازی همزمان با چهاردهم بهمن‌ماه، بیست‌ونهمین سالروز درگذشت عباس زریاب‌خویی بخشی از سخنرانی محمدعلی موحد درباره او را (در قالب «پرسه در متون») به اشتراک گذاشته که چنین است: «استاد دکتر محمدعلی موحد درباره نامه‌نگاری‌های دکتر زریاب در ایام طلبگی می‌گوید: نامه‌هایش آینه تمام‌نمای وجودش بودند. نامه‌های زریاب معمولاً با نثری ادیبانه و لحنی طنزآمیز، مشحون از تلمیحات منشیانه نوشته شده و حکایت از ذهنی روشن، طبعی جوینده و نوطلب دارد. سه چیز در این نامه‌ها موج می‌زند: عطش بی‌پایان برای دانش، مهربانی و وفاداری بی‌کران در حق دوستان، و تعلق‌خاطر شدید به ایران. استاد زریاب در بخشی از نامه‌ای که احتمالاً در سال ۱۳۲۱ خورشیدی نوشته، به طعن به تنگدستی طلاب این‌چنین اشاره می‌کند:
«نکاکت [افلاس] حاکم علی‌الاطلاق است. بااینکه ماه جاری پنج تومان ازطرف والده و پانزده هزار ازجانب صدر و پانزده هزار ازجانب محمدتقی رسیده، پنسی و پشیزی و دیناری و شاهی و فرانکی و یوفی در سرتاسر کشور پهناورِ جیب‌های حقیر وجود ندارد، مگر چوب‌های شکسته و قوطی‌های کبریت و غیره.
اکنون همه شب منتظرم تا که برآید/ نوری که به هر خانه چراغی دهد از غیب.»
(محمدعلی موحد. زریاب در آینه نامه‌هایش. متن سخنرانی در شب عباس زریاب خویی. در مجله بخارا، شماره ۱۰۴، بهمن و اسفند ۱۳۹۳، ص ۶۷)»
عباس زریاب‌خویی در ۲۰ مرداد ۱۲۹۸ در خوی متولد شد. او مورخ، ادیب، نسخه‌شناس، نویسنده و مترجم بود. زریاب‌خویی از سال ۱۳۴۵ استاد تاریخ در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بود و در رشته‌های ادبیات فارسی، ادبیات عرب، فلسفه، زبان‌شناسی و معارف اسلامی تدریس می‌کرد. از آثار او می‌توان به «اطلس تاریخی ایران»، «تاریخ ساسانیان»، «بزم‌آورد؛ شصت مقاله دربارهٔ تاریخ، فرهنگ و فلسفه»، «آئینه جام؛ شرح مشکلات دیوان حافظ» و ترجمه «تاریخ فلسفه، ویل دورانت» و «دریای جان، هلموت ریتر» اشاره کرد.
انتهای پیام
نظرات