این شاعر و مترجم در گفت‌وگو با ایسنا، درباره اعلام بازنشستگی نویسندگان و زمین گذاشتن قلم، اظهار کرد: این موضوع می‌تواند به دلایل متعدد اتفاق بیفتد؛ می‌تواند فردی باشد و یا دلایل عمومی و بیرونی داشته باشد. گاه فرد احساس می‌کند چیزی برای گفتن ندارد و به این داوری درباره خود می‌رسد که دیگر چیزی ننویسد و این یک تصمیم درونی است. البته انسان موجود پیچیده‌ای است و ممکن است بعدا به ایده و سوژه نابی برسد. اما اگر شخص احساس کند که دیگر حرفی برای گفتن ندارد و قلم خود را زمین بگذارد کار پسندیده‌ای می‌کند.

او در عین حال افزود: البته ممکن است فرد دچار خطا شود و ارزیابی‌اش برای یک مقطع خاص باشد. مثلا مخاطبان و منتقدان ارزش کار او را درک نکرده باشند و در آینده به جزئیات و خصوصیات او پی ‌ببرند و مطرح شود؛ در طول تاریخ این اتفاق افتاده است.

ویسی در ادامه گفت: دلیل دیگر، اجتماعی است و در کشور ما هم مصداق دارد. برخی از نویسندگان همه توان و انرژی خود را بر نوشتن می‌گذارند اما به دلایل مختلف احساس می‌کنند آثارشان  خوب خوانده نشده و یا اصلا خوانده نشده و توی ذوق‌شان می‌خورد و احساس می‌کنند کار خاصی انجام نمی‌دهند. اگر بخواهیم وارد جزئیات شویم که این قصه سر دراز دارد.

این مترجم و شاعر درباره احساس سرخوردگی نویسندگان از استقبال از آثارشان و اعلام بازنشستگی توضیح داد: افراد متفاوت هستند؛ نویسنده‌ای ظرفیت بالایی دارد و عوامل بیرونی بر روی او تأثیر زیادی ندارد و با آن‌ها مقابله می‌کند و تا آخر عمر می‌نویسد اما برخی از نویسندگان حساس‌ترند و توان مقابله با مشقت‌ها و وضعیت بیرونی و حتی مادی را ندارند و نمی‌توانند مقاومت کنند و احساس می‌کنند دیگر نمی‌توانند بنویسند. مثلا سالینجر  تصمیم گرفت دیگر ننویسد؛ با این‌که نویسنده قدرتمندی بود اما تصمیم گرفت تا از نوشتن دست بکشد. 

او همچنین خاطرنشان کرد: ظرفیت آدم‌ها و نویسندگان متفاوت است، ما نویسنده‌های متوسط و حتی ضعیفی داریم که درباره همه چیز می‌نویسند.

انتهای پیام