به گزارش ایسنا، چندی پیش جلسه‌ای با حضور اعضای شورای عالی خانه هنرمندان ایران ، شهردار تهران ، وزیر فرهنگ و ارشاد و تنی چند از مسئولان در دفتر اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهوری برگزار شد. این جلسه به دعوت جهانگیری و به انگیزه رسیدگی به وضعیت خانه هنرمندان ایران که در آستانه تعطیلی بود، برپا شد اما طبیعتا کل زمان جلسه به تشریح تنگناهای مالی خانه هنرمندان ایران اختصاص پیدا نکرد بلکه بخشی از آن هم به توضیح وضعیت اقتصادی اسفناک هنرمندان در دوران کرونا گذشت.

از آنجاکه در این جلسه جهانگیری؛ مشکلات هنرمندان و کم‌توجهی دولت را تایید کرد و قول‌های مساعدی برای حل این مسایل داده بود، هنرمندان حاضر در جلسه هم دل خوش کردند که این بار این وعده‌ها مشمول گذر زمان نمی‌شود بلکه بسرعت اجرایی خواهد شد.

اما ظاهرا این امید هنوز هیچ ثمری نداشته چراکه هیچ یک از آن وعده‌ها تاکنون محقق نشده است.

در همین زمینه، ایرج راد رییس هیات مدیره خانه تئاتر و رییس شورای عالی خانه هنرمندان ایران به ایسنا گفت: در آن جلسه تمام مشکلات معیشتی هنرمندان تئاتر را تشریح و تاکید کردیم کمک‌های مقطعی راه به جایی نمی‌برد؛ چراکه هزینه‌های زندگی بسیار بالاتر از این است که با یک کارت هدیه یک میلیون تومانی از ابتدای سال تا به امروز تامین شود.

او ادامه داد: در آن جلسه آقای جهانگیری قول داد مبلغ سود وام کارا (وامی که دولت برای مشاغل آسیب‌دیده از کرونا تعریف کرده است) از 12 درصد به 4 درصد کاهش پیدا کند ولی هنوز هیچ خبری نشده است. قرار شد تا پایان سال سه نوبت بسته حمایتی بدهند که از همین هم خبری نشد. حتی کمکی که قرار بود، از طریق هنر کارت پرداخت شود هم به نتیجه‌ای نرسیده است و متاسفانه فقط حرف بود و حرف.

این بازیگر با اشاره به شرایط دشوار اقتصادی افزود: زندگی را که نمی‎توان متوقف کرد. هرچند برخی از هنرمندان کارمند یا بازنشسته هستند ولی بخش بزرگی از بدنه تئاتر دست‌شان به جایی بند نیست. با اینکه قبلا هم تئاتر زندگی آنان را تامین نمی‌کرد، ولی در کنار آن فعالیت‌های دیگری مانند تدریس در آموزشگاه‌های هنری یا مدارس انجام می‌دادند ولی حالا همه آن فعالیت‌ها تعطیل شده است.

راد ابراز تاسف کرد: دردناک است که برخی از هنرمندان تئاتر می‌خواهند مسافرکشی کنند ولی ماشین ندارند. اینها چه باید بکنند؟!

او یادآوری کرد: در همان مقطعی که تئاتر باز شد، هنرمندان از جان خود مایه گذاشتند. آنان زندگی خود را به خطر انداختند ولی متاسفانه هیچ چیزی هم عایدشان نشد. به هر حال آنان خانواده، خرج زندگی و اجاره خانه دارند ولی گویی همین طور به حال خود رها شده‌اند.

او با تاکید بر اینکه هنرمندان برای حضور در پروژه‌های گوناگون باید بیمه شوند، اضافه کرد: چرا دست اندرکاران یک پروژه را بیمه نمی کنند؟! اگر خدای نکرده برای آنان اتفاقی افتاد، کدام دارو و بیمارستان برای آنان تامین می‌شود، اگر خدای نخواسته کسی در پروژه‌ای جان خود را از دست بدهد، خانواده او دست‌شان به کجا بند است؟ چه کسی پاسخگوی این خسارت‌هاست ؟

این کارگردان تئاتر با اشاره به درگذشت کریم اکبری مبارکه در پروژه‌ای تصویری ابراز تاسف کرد: اینان سرمایه‌های کشور ما هستند که به آسانی از دست‌شان می‌دهیم.

او با بیان اینکه رعایت پروتکل‌های بهداشتی در پروژه‌های تصویری، شدنی نیست، توضیح داد: پروژه‌ها که در فضای استودیو کار نمی‌شوند. گروه پرشماری اعم از بازیگر، کارگردان، صدابردار، نورپرداز، فیلمبردار و ... همراه با دستیاران در فضایی کوچک کار می‌کنند. در این فضا چگونه می‌توان پروتکل‌ها را رعایت کرد؟

راد افزود: حتی تئاتر هم خطرات خود را دارد. مگر می‌شود با ماسک تمرین کرد؟! یا روی صحنه الزاما فاصله‌ها را رعایت کرد.گروه‌هایی که در مدت بازگشایی تئاتر، روی صحنه رفتند، با جان‌شان بازی کردند به امید اینکه شاید حمایتی از آنان صورت بگیرد که هیچ اتفاقی هم نیفتاد. بارها صحبت شد ضرری را که به دلیل خالی ماندن نیمی از ظرفیت به گروه‌ها وارد می‌شود، دولت تقبل کند ولی این کار هم صورت نگرفت.

این هنرمند در ادامه در پاسخ به این پرسش که آیا نمی‌توان تشکیل انجمن‌های صنفی را که از مدتها قبل، بحث آن مطرح شده، زودتر از زمان قانونی خود به جریان انداخت تا هنرمندان سریع‌تر زیرپوشش وزارت کار قرار بگیرند، توضیح داد: تشکیل انجمن‌های صنفی که زیر نظر وزارت کار باشد، نیازمند طی کردن مراحل قانونی است و یکی از بزرگ‌ترین دردسرهای آن تشکیل مجمع عمومی است که در دوران کرونایی امکان‌پذیر نیست.

او ادامه داد: بررسی‌هایی انجام شد که این جلسات به صورت آنلاین برگزار شود ولی چنین چیزی شدنی نیست، چراکه فضای آنلاین هم محدودیت‌های خود را دارد.

رییس هیات مدیره خانه تئاتر تاکید کرد: قانون‌مند شدن انجمن‌های صنفی، پروسه‌ای است زمان‌بر و در شرایط دشوار فعلی، لازم است وزارت کار خیلی زودتر از این، وارد عمل شود و هنرمندانی را که با هیچ جایی قرارداد ندارند، زیر پوشش حقوق ایام بیکاری قرار بدهد تا آنان در مدت تعطیلی تئاتر این گونه مستاصل نشوند. البته بارها این موارد را فریاد زده‌ایم ولی کو گوش شنوا؟

انتهای پیام