به گزارش ایسنا محققان دانشگاه تهران با حمایت صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوری، عوامل موثر در گسترش و نابودی تالاب‌های دریای خزر با محوریت تالاب گمیشان را با انجام پژوهشی بررسی کردند تا با کمک آن مدیریت سواحل را بهتر عملی کنند.

تالاب‌ها محیط‌های دینامیکی منطقه ساحلی محسوب می‌شوند. آنها به شدت تحت تاثیر تغییر تراز دریا، محیط‌های خشکی و به ویژه میزان ورودی رودخانه‌ها و اثرات انسانی قرار دارند. از سویی نقش آنها در زیست بوم و اثرات محیطی، ناحیه‌ای و حتی جهانی غیر قابل انکار است.

تالاب‌ها را می‌توان جزء اشکال ثانویه منطقه ساحلی بر شمرد که توسط ماسه‌های سدی، جزایر سدی و نیز در آب‌های آزاد توسط جزایر مرجانی تشکیل می‌شوند. محیط تالابی در دریای خزر محیط حساس اکولوژیکی محسوب می شوند که تحت تاثیرات تغییرات سیستم‌های خشکی و دریایی قرار می‌گیرند. به دلیل تغییرات شدید دریای خزر تحول این اشکال نزدیک به ساحل نیز آسیب پذیرتر و تحولات مورفولوژیکی آنها نسبت به تالاب های دریای آزاد سریع‌تر است.

تالاب گمیشان در منتهی الیه سواحل شرقی ایران به عنوان تنها منطقه بکر دریای خزر محسوب می‌شود که چندین بار و در ترازهای مختلف تشکیل شده و نیز به طور کامل از بین رفته است. تصاویر ماهواره ای در سال ۲۰۱۶ نشان می‌دهد که متاسفانه تالاب گمیشان به طور کامل خشک شده است. شواهد زمینی و داده های ماهو اره ای نشان می دهد که این تالاب از سال ۱۸۵۰ میلادی تا کنون حداقل ۳ بار تشکیل و خشک شده است.

در این پژوهش ابتدا جلگه ساحلی بخش شرق دریای خزر با استفاده از تصاویر ماهواره و بازدید میدانی مورد مطالعه دقیق قرار گرفت و سپس مراحل بعدی گسترش و نابودی تالاب گمیشان بررسی شد. نقشه برداری زمینی، نمونه برداری و پردازش تصویر از جمله برنامه‌های مورد نظر در انجام این پروژه بود.

تالاب‌ها در زیست بوم ۳ مقیاس محلی، ناحیه‌ای و جهانی نقش دارند و آنها پالس‌های قوی از شرایط آب و هوایی را بروز می‌دهند بنابراین اجرای چنین طرحی ضروری است.

کاربرد این پژوهش با توجه به نقش و اهمیت دریای خزر جنبه‌های مختلف را در بر گیرد. از آنجاکه تغییرات دریای خزر بر همه فعالیت‌های کنونی ساحلی از جمله سکونتگاهی، زیستی، ارتباطی، توریستی، تفریحی تاثیر می‌گذارد، بنابراین زمینه‌های استفاده و کاربرد نتایج آن گسترده است.

انتهای پیام