به گزارش ایسنا، روزنامه همشهری نوشت: «هیچ‌کس نوجوانی و جوانی علی دایی را ندید. از همان ابتدا که در فوتبال ایران چهره شد، عاقله‌مردی بود با موهای پرپشت و سبیل پت‌وپهن؛ و نخستین سؤالی که می‌شد از او پرسید این بود که تا حالا کجا بودی؟! مردی که بعدها کریم انصاری‌فر را در ۱۷سالگی کشف کرد و به سایپا برد، خودش در ۱۷سالگی کاشفی در اطراف خودش نمی‌دید و سال‌ها طول کشید تا راه رسیدن به تیم‌های بزرگ باشگاهی را پیدا کند. شاید اگر قبولی در کنکور باعث مهاجرتش به تهران نمی‌شد، شهرت فوتبالش در حد همان استقلال اردبیل و قهرمانی در جام فلق باقی می‌ماند. اما توجه ویژه دایی به درس و مدرسه باعث شد راه دانشگاه صنعتی شریف برای او باز شود و با حضور در تهران و عضویت در یک تیم دسته‌دومی، بالاخره در ۲۱سالگی درهای باشگاه بانک‌ تجارت برای او باز شود و در این تیم پای درس‌های ناصر حجازی بنشیند. اما برای آن که چشم‌های بیشتری او را ببینند و درهای تیم‌ ملی و پرسپولیس به رویش باز شود، باید سال‌های بیشتری صبر می‌کرد.

این اتفاق عجیبی است که کسی توانایی انجام ۱۴۹بازی ملی و ثبت ۱۰۹گل مقابل تیم‌های ملی مختلف را داشته باشد اما این توانایی را تا ۲۴سالگی از همه پوشیده نگه دارد. دایی نخستین بازی ملی‌اش را در حالی برگزار کرد که ۲۳سال و ۴ماه و ۲روز ‌داشت. در حالی‌ که ماه‌ها پیش‌تر از آن، وقتی با بانک‌ تجارت روبه‌روی پرسپولیس قرار گرفت، خیلی‌ها به علی پروین - سرمربی همزمان پرسپولیس و تیم‌ ملی - توصیه کرده بودند بازی این مهاجم را به چشم خریدار نگاه کند. اما پروین بعد از مسابقه‌ای که ۳-۲ به‌ سود پرسپولیس تمام شد، به خبرنگاران گفت: «چیز خاصی از او ندیدم.» با وجود این، دایی بالاخره خودش را به علی پروین تحمیل کرد و در نخستین تورنمنتی که همراه تیم‌ ملی رفت، به‌ عنوان آقای گل و ستاره بازی‌ها برگزیده شد؛ آن هم در حالی‌ که تیم پروین بین ۶تیم پنجم شد و کسی چیز خاصی از این تیم ندید!

در مسابقات مقدماتی جام‌ جهانی۱۹۹۴ که در دوحه قطر برگزار می‌شد، ایران با دروازه‌بانی که روحیه‌اش را در تهران جا گذاشته بود، در ۵ بازی ۱۱گل خورد و پنجم شد اما علی دایی که نخستین تورنمنت جدی‌اش را تجربه می‌کرد، ۴گل از ۸گل تیم‌ملی را زد و آقای گل رقابت‌ها شد. بعد از این مسابقات بود که دایی به پرسپولیس پیوست تا در نخستین سال حضورش در جمع سرخپوشان همراه با فرشاد پیوس یکی از مخوف‌ترین خطوط حمله تاریخ این تیم را شکل بدهد. پیوس در آخرین سال‌های فوتبالش بود و دایی در نخستین سال‌های درخشش در فوتبال ایران؛ این زوج در سال۷۳ مجموعا ۳۴گل زدند و رتبه اول و دوم گلزنان لیگ را به‌خودشان اختصاص دادند. البته رتبه اول نصیب فرشاد آقای‌گل شد تا علی دایی برای کسب نخستین و تنها آقای گلی‌اش در رده باشگاهی تا سال۱۳۸۳ و لیگ حرفه‌ای سوم صبر کند. این هم نکته جالبی است که دایی در رده ملی بیشتر به‌عنوان آقای گلی رسیده تا در رده باشگاهی.

انتهای پیام