به گزارش ایسنا، نمایشگاه «رگ‌چین» با بیانی معاصر نقاشی را در رویارویی با متریال قرار می‌دهد و چارچوب‌های کلاسیک استفاده از بوم و رنگ را به پرسش می‌گیرد. همانند نمایشگاه پیشین، مریم عابدی بوم نقاشی‌اش را به صورت نواری در اندازه‌های مختلف برش می‌دهد و از چینش و بافتن منظم آنها اشکال هندسی مختلفی می‌سازد که ریتمی مشخص را دنبال می‌کنند. این ریتم در بعضی تابلوها تداعی‌گر آجرچینی‌، طاق‌، زیگورات و پلکان است و در موارد دیگر به خلق فرم‌های انتزاعی منتهی می‌شود که می‌توانند ارجاعات متفاوتی داشته باشند.

در این مجموعه پالت رنگی متشکل از پالت رنگی مرده و طیف‌های رنگی خاکستری است که بازگشت به گذشته را به روشی بیان‌گرا و بارز در ذهن تداعی می‌کند.

امیر نصری در مقدمه کاتالوگ این نمایشگاه نوشته است: «نقاشی‌های مریم عابدی که با توجه به بوم نقاشی و بهره‌گیری از امکان‌های آن برای خلق تصویر پدید آمده‌اند، سطح نقاشی را از مرتبه شئی دم‌دستی و نادیده‌انگاشته‌شده خارج می‌سازند و به آن همچون موضوعی محل تأمل پرتو می‌افکنند. در اینجا بوم دیگر در مقام یک ابزار یا واسطه‌ی انتقال نیست و خودش موضوع نقاشی است. چنین تلقی‌ای در فرایندی شکل می‌گیرد که طی آن، آنچه رسانه تصویر بوده، به خود تصویر بدل می‌شود.»

مریم عابدی پس از اتمام رشته گرافیک در دانشگاه تهران، نقاشی را با گذراندن دوره‌های آموزشی در آکادمی هنر نیویورک «NewYork Academy of Art» به طور جدی آغاز کرد و پس از بازگشت به ایران و برگزاری چند نمایشگاه گروهی فیگوراتیو در ادامه فعالیت‌های هنری‌اش به سمت سبک دیگری از نقاشی سوق یافت.

شیوه کار کردن او، که می‌توان آن را برآمده از تجربه‌اش در فرش‌بافی نیز دانست، به رسمیت شناختن هنرهای دستی در تاریخ هنر را یادآور است.

انتهای پیام