به گزارش ایسنا، نشست خبری سریال «مینو» که این شب‌ها از شبکه یک سیما راهی آنتن می‌شود، با حضور امیر پوروزیری (کارگردان)، مهدی همایون‌فر (تهیه‌کننده)، آرش خلاق‌دوست (مدیر تصویربرداری) و عباس غزالی، مهدیه نساج و سلمان فرخنده (بازیگران سریال) امروز (۱۶ دی ماه) در سازمان رسانه‌ای اوج برگزار شد.

پوروزیری که با سریال «مینو» نخستین تجربه کارگردانی سریال را ثبت کرد، ساخت سریال دفاع مقدسی را سخت برشمرد و اظهار کرد: اولین تجربه کارگردانی سریال، برایم تجربه بسیار جالبی بود. با توجه به سابقه تولید مستندی که داشتیم، طرح اولیه «مینو» هم بیشتر شبیه یک مستند بود. با آقای همایون‌فر به این نتیجه رسیدیم که این طرح می‌تواند در بستر یک داستان عاشقانه و با حضور خانواده‌ها و آدم‌های معمولی ساخته شود که کمتر به آنها در تاریخ جنگ پرداخته شده است.

او ادامه داد: در میان افراد معمولی دوران جنگ قهرمان‌های زیادی وجود داشت، اما اسمشان جایی شنیده نشده است. در کل می‌توان گفت که روایت یک شهر جنگی که مردم آن می‌خواهند عشق و زندگی‌شان را حفظ کنند از  علل اصلی ساخت این داستان بود.

این کارگردان همچنین درباره علت تغییر نام سریال از «آشوب» به «مینو» و حساسیت‌های احتمالی برای نام مینو، توضیح داد: سریال دیگری به نام «آشوب» ساخته شد که ما تصمیم گرفتیم اسم سریال را عوض کنیم. همچنین به نظر می‌رسد از دوره‌ای اسم زن در سریال‌های سازمان ممنوع شد، ولی مخالفتی با نامی که ما انتخاب کردیم، صورت نگرفت.

هرچه تلویزیون تصویر واقعی‌تر از مردم نشان دهد مخاطب بیشتری دارد

پوروزیری در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه چرا حجاب بازیگران زن در این سریال با محدودیت‌های کمتری مواجه بوده است، گفت: طبیعتا تصویر واقعی‌تر از مردم برای مخاطب باورپذیرتر است. دوست داشتم بازیگران ما با همان حجابی که پشت صحنه داشتند، جلوی دوربین بازی کنند. به شخصه دوست ندارم با خطوط قرمزی که برخی از آنها وجود ندارد خودم را محدود کنم‌. با این کار نشان دادیم برخی از این خطوط بیشتر فرضی هستند تا قرمز. همچنین حرمت موی سفید خانم معصومی خیلی ارزشمندتر از این است که بخواهیم درباره آن سخن بگوییم.

کارگردان سریال «مینو» در ادامه با بیان اینکه موسسه اوج برای ما محدودیتی ایجاد ایجاد نکرد، در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا این سریال ممیزی‌های داشت، خاطرنشان کرد: این کار ممیزی نداشت که بخشی از آن به پافشاری فیلمساز و کارگردان بازمی‌گردد. من نیز سکانسی را حذف نکردم و اصولا تلاش می‌کنم که هیچ‌گاه خودم را سانسور نکنم. سعی می‌کنم آنچه هستم باشم و بعد برای بودنش بجنگم. به طور کلی فکر می‌کنم هر چه تلویزیون تصویر واقعی‌تری از مردم نشان دهد مخاطب بیشتری خواهد داشت که امیدوارم روز به روز بیشتر به این سمت پیش برویم.

میان آثار نمایشی سیاه و تلخ تفاوت است

پوروزیری همچنین درباره تلخی‌های سریال «مینو» که روایتگر تاریخ جنگ هشت ساله ایران و عراق است، اظهار کرد: تفاوتی میان آثار نمایشی سیاه و تلخ وجود دارد. ما در سریال «مینو» سیاه نیستیم، ولی تلخ هستیم. به حال جنگ خشن است و نشان دادیم که می‌شود صحنه‌هایی از تلخی‌های جنگ را هم در تلویزیون نشان داد. بر همین اساس هم از قسمت ۱۰ به بعد سریال با علامت ۱۴ + نشان داده شد.

نمی‌توان سریال ۱۵ میلیاردی بانوی عمارت را با مینو مقایسه کرد

او همچنین با اشاره به نظرسنجی اخیر سازمان صداوسیما که در آن سریال «بانوی عمارت» رتبه نخست پربازدیدترین سریال تلویزیونی را به دست آورد، تاکید کرد: یک سریال ۱۵ میلیاردی را نمی‌توان با سریال ۴ میلیاردی مقایسه کرد. نمی‌توان یک سریال تاریخی خوش رنگ و لعاب را که در بهترین ساعت از شبکه سه راهی آنتن می‌شود را با یک سریال جنگی که در آخرین ساعات شب از شبکه یک سیما پخش می‌شود را مقایسه کرد.

هزینه تولید «مینو» حدود چهار میلیارد بوده است

در ادامه مهدی همایون‌فر، تهیه‌کننده سریال «مینو» نیز در سخنانی خاطرنشان کرد: همواره دوست داشتم بتوانیم درام عاشقانه‌ای از دوران جنگ بسازیم. جنگ فضای مردانه‌ای داشت و بیشترین حضور زنان در  این فضا به زمانی برمی‌گردد که عراق به خرمشهر و خانه‌های مردم حمله کرد. در آن دوره مردم با وجود امکانات محدودی که داشتند، در مقابل ارتش عراق ایستاندند که حضور زنان در این برهه تاریخی از نکات بسیار جالب توجه است. ما در تاریخ جنگ زنانی را داریم که اسلحه دست گرفتند و مبارزه کردند؛ همین موضوع بستر داستان سریال «مینو» را فراهم کرد.

او در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا درست حدود ۱۰ میلیارد برای تولید سریال «مینو» سرمایه‌گذری شده است، توضیح داد: سریال «مینو» بسیار ساده و با امکانات ساده‌ای تولید شد. به عنوان مثال کلا دو لوکیشن اصلی داشتیم که یکی از آنها بوستان ولایت بود که بیشتر سکانس‌های خرمشهر در آنجا تصویربرداری شد و بخشی هم در شهرک دفاع مقدس ضبط شد. می‌توان گفت که حدود چهار میلیارد هزینه این سریال بوده است.

شباهت رضا در «مینو» با بهروز «وضعیت سفید»

عباس غزالی نیز در سخنانی یادآور شد: وقتی فیلمنامه‌ سریال به دستم رسید، با داستان جذاب و دوست‌داشتنی رو به رو شدم. من فیلمنامه‌های زیادی خوانده‌ام و در این باره وسواس دارم. یکی از دلایلی که گزیده‌کار هستم این است که تلاش می‌کنم کارهایی را انجام دهم که در شأن مخاطب باشد و من را هم یک گام به جلو پیش ببرد. بر همین اساس هم سریال «مینو» را انتخاب کردم که لحظه لحظه‌اش برایم جذاب است.

او درباره خطر داستان در سریال «مینو» نیز بیان کرد: «مینو» از معدود سریال‌هایی بود که از همان قسمت اول ضمن معرفی کاراکترها، داستان را شروع کرد و اینگونه نبود که بعد از چند قسمت تازه قصه شروع شود. فکر می‌کنم یکی از دلایلی که مخاطب با قصه سریال همراه شد همین آغاز داستان از قسمت‌های نخست بود.

غزالی همچنین در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا کاراکتر «رضا» در سریال «مینو» با کاراکتر «بهروز» در سریال «وضعیت سفید» با هم شباهتی دارند، توضیح داد: به طور کلی همواره سعی می‌کنم خودم را به ذهنیت خالق کارکتری که آن را قرار است بازی کنم نزدیک کنم و با کارگردان و نویسنده تعامل داشته باشم. سپس از عباس غزالی جدا و به کارکتر مورد نظر نزدیک می‌شوم و تلاش می‌کنم در موقعیت تعریف‌شده زندگی کنم.

این بازیگر ادامه داد: من دو سریال «وضعیت سفید» و «مینو» را بازی کردم که داستان هر دوی آنها تقریبا در یک برهه تاریخی روایت می‌شود و معتقدم که به غیر از همزمانی تاریخ، شباهت دیگری به هم ندارند. کاراکتر «بهروز» به تیپ نزدیک شد و از نوع صدا و پوشش گرفته تا رفتارش همگی یک تیپ بود، ولی در مورد «رضا» این اتفاق نیفتاد. «رضا» یک شخصیتی بود که آن را به همراه کارگردان و نویسنده ساختیم. هر دوی کاراکترها دوست داشتنی هستند و دلم برایشان تنگ می‌شود.

متاسفانه برخی از اینستاگرام، بازیگر انتخاب می‌کنند

غزالی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود با انتقاد از شیوه انتخاب بازیگر از میان پیج‌های اینستاگرمی پرطرفدار، اظهار کرد: متاسفانه مدتی است که برخی از همکاران این کار را انجام می‌دهند و از کسانی که در اینستاگرام فالورهای زیادی دارند دعوت به کار می‌کنند. من وقتی این موضع را شنیدم از تعجب شاخ درآوردم. اما ما در سریال «مینو» اصلا از این کارها نکردیم و به نظرم کسانی که این کار را می‌کنند به سطح سلیقه مخاطب و فرهنگ جامعه آسیب می‌زنند. اینکه بدل یک فوتبالیست را به بازی در یک سریال دعوت می‌کنند واقعا اتفاق عجیبی است. اما الان متاسفانه مجموعه این اتفاقات معیار انتخاب بازیگر شده است. اینکه چه سکانسی از یک سریال در اینستاگرام بیشتر دیده شود، معیار بهتر یا بدتر بودن یک سریال شده است! خوشبختانه گروه سازنده «مینو» این موضوعات را قبول نداشتند و با عشق جلو رفتند.

ساخت «مینو» شهامت می‌خواهد

مهدیه نساج نیز که نقش «مینو» را در این سریال تلویزیونی بر عهده دارد، گفت: این سریال برایم تجربه تکرارنشدنی بود، چون اولین نقش اصلی‌ام در این سال‌ها محسوب می‌شود.

سلمان فرخنده، نویسنده و بازیگر سریال «مینو» نیز در سخنانی اظهار کرد: ساخت سریالی همانند «مینو» شهامتی می‌خواهد که هر کسی از عهده آن برنمی‌آید؛ نه فقط شیوه اجرا، بلکه از شیوه‌ای که در نگارش متن انتخاب کردیم تا شیوه انتخاب بازیگران که به سراغ چهره و بازیگران تکراری نرویم  همگی نیاز به شهامت داشت.  

انتهای پیام