فائزه دائمی که در کتاب «آوا در آینه» به موضوع آزار جنسی بچه‌ها پرداخته است، در گفت‌وگو با ایسنا، درباره پرداختن به این موضوع اظهار کرد: یک‌ نفر باید کتاب تألیفی در  زمینه آزار جنسی برای نوجوانان می‌نوشت زیرا ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که نیاز به این موضوع مشخص است و حتی به سوال نیاز ندارد.

او افزود: من برای این‌که کتاب دچار ممیزی نشود، سعی کردم درباره اتفاقاتی که در داستان می‌افتد، با ابهام صحبت کنم، طوری که مخاطب به آن فکر کند و ببیند نشانه‌ای که این‌جا وجود دارد می‌تواند به چه چیزی اشاره کند. ما نمی‌دانیم آزار جنسی که این دختر تجربه کرده در چه حدی است و دقیقا چه اتفاقی برای او می‌افتد. سعی کردم با خط قرمزها مماس شوم اما از آن‌ها نگذرم. فکر می‌کنم دلیل این‌که کتاب موفق شد مجوز بگیرد همین است.

این نویسنده جوان خاطرنشان کرد:  در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که هر روز خبرهایی در زمینه آزار جنسی می‌شنویم اما راهکاری برای جلوگیری از این اتفاق نداریم و نمی‌دانیم در دل نوجوانی که این اتفاق برایش می‌افتد، چه می‌گذرد. صرفا داریم  خبر می‌شنویم و این خبرها به آمار تبدیل می‌شوند. ما خبرها را موشکافی نمی‌کنیم تا ببینم چه اتفاقی می‌افتد، راه‌کار ما برای مقابله با آن‌ چیست و خانواده‌ها و نوجوان‌ها چه کاری باید انجام بدهند.  اگر این اتفاق برای کسی بیفتد  معمولا اولین کسی که انگشت اتهام به سمتش دراز  می‌شود خود نوجوان است،  به او  می‌گویند حتما مشکل از خودت بوده. اتفاقا در  متن به این موضوع اشاره کردم و حتی در پشت جلد کتاب هم این موضوع را آورده‌ام.

 او در ادامه بیان کرد: چیزی که کتاب  به آن می‌پردازد این است که نوجوانی که این اتفاق برایش افتاده فکر نکند مقصر است و قرار است دنیا تمام بشود و از این به بعد سیاهی و باتلاقی است که در آن فرومی‌رود. او باید بداند این موضوعی است که می‌تواند از آن بیرون بیاید، می‌تواند زندگی را جور دیگری ادامه بدهد، می‌تواند همان زندگی شاد و خندان قبل را داشته باشد، به علاوه تجربیات و بزرگ‌شدنی که از این تجربه به دست آورده است.

دائمی با بیان این‌که کتاب‌های تألیفی درباره آزار جنسی و تربیت جنسی کم است، گفت: خوشبختانه در حوزه کودک کتاب‌ها بیشتر است اما در حوزه نوجوان من کتاب تألیفی ندیده‌ام، اما کتاب ترجمه وجود دارد؛ مثلا کتاب «یه چیزی بگو». مسئله‌ای که وجود دارد این است که این کتاب‌ها با توجه به فرهنگ و بوم ما نوشته نشده‌ است و ما به کتاب‌های تألیفی در این زمینه نیاز داریم.

 او در ادامه متذکر شد: نوجوانان و کودکان مانند یک لوح سفید هستند،  بنابراین اولین خوراکی که به آن‌ها داده می‌شود، بسیار مهم است. اگر فضا را برای تولیدات داخلی باز نگذاریم مسلما کتاب‌های ترجمه جایگزین‌شان می‌شود. البته این موضوع در زمینه فیلم هم صدق می‌کند. بچه‌ها الان به اینترنت و ماهواره دسترسی دارند، اما این کتاب‌ها و فیلم‌ها  مناسب بوم و فرهنگ‌شان نیست. اگر فضا برای تئاتر، سینما و تلوزیون باز باشد می‌توانیم از ظرفیت‌های بسیاری که در این زمینه وجود دارد استفاده کنیم، در غیر این صورت این لوح‌های سفید با خوراک‌های دیگر که شاید مناسب نباشد پر می‌شود.

این نویسنده در پایان از انتشارت فنی تهران و معصومه یزدانی برای فراهم کردن فضایی برای نوشتن این کتاب، و فریدون عموزاده خلیلی به عنوان دبیر ادبی این مجموعه تشکر کرد و گفت:  «آوا در آینه» کتابی است که اگر خوانده شود  و نوجوانان سراغش بروند، با توجه به این‌که کتابی برای تربیت جنسی نوجوانان است، فکر می‌کنم راهگشا باشد. امیدوارم بیشتر از این کتاب‌ها در بازار کتاب ببینیم.

انتهای پیام