«اومبرتو اکو» از سرشناس‌ترین چهره‌های ادبیات و فلسفه ایتالیا بود که به تازگی از دنیا رفت.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آن‌چه را «اکو» از خود به یادگار گذاشته نمی‌شود در چند جمله خلاصه کرد اما «گاردین» برای ادای احترام به نویسنده «نام گل سرخ»، گزیده‌ای از نقل‌ قول‌های او را از میان کتاب‌ها و سخنرانی‌هایش جدا و منتشر کرده است که بخشی از آن را در این گزارش می‌خوانید:

* به نظرم یک کتاب را باید 10 سال پس از خواندن و دوباره‌خوانی قضاوت کرد. آثار من همیشه خیلی فلسفی‌، دانشمندانه و دشوار تعریف می‌شدند. بعد یک رمان نوشتم که اصلا فلسفی نبود و به زبان ساده نوشته شده بود؛ «شعله رازآلود ملکه لوانا» که بین تمام رمان‌هایم کمترین فروش را داشت. پس احتمالا من دارم برای خودآزارها می‌نویسم. تنها ناشران و برخی روزنامه‌نگارها هستند که معتقدند مردم دنبال آثار ساده هستند. مردم از چیزهای ساده خسته شده‌اند. آن‌ها می‌خواهند به چالش کشیده شوند.

* وقتی در اتاقم هستم‌، همه داستان‌هایی که دوست دارم بنویسم مرا آزار می‌دهند. انگار همه‌شان دورم را گرفته‌اند‌، شیطان‌های کوچک‌. وقتی یکی از آن‌ها گوشم را می‌کشد، ‌دیگری دماغم را می‌پیچاند و هر کدامشان می‌گویند‌: آقا‌ من را بنویسید. من زیبا هستم.

* کتاب‌ها برای باور شدن خلق نمی‌شوند،‌ بلکه نوشته می‌شوند تا مورد سوال قرار گیرند. وقتی کتابی را مدنظر قرار می‌دهیم، نباید از خود بپرسیم چه می‌گوید، بلکه باید بپرسیم چه معنایی دارد.

* قهرمان واقعی همیشه اشتباهی قهرمان می‌شود‌، او رویای بدل شدن به یک بزدل صادق مثل دیگران را در سر می‌پروراند.

* «دن براون» نویسنده «رمز داوینچی» شخصیتی در رمان «آونگ فوکو»ی من است! من او را ساختم. او فانتزی‌های شخصیت‌های من را دارد، دسیسه‌های رزیکروسیان‌ها‌، ماسون‌ها و جسوت‌ها‌. نقش شوالیه‌های تمپلار. راز جادویی. اصلی که همه چیز به هم ربط دارد. من حتی شک دارم «دن براون» اصلا وجود داشته باشد.

* وقتی یک نفر به آسمان نگاه می‌کند، چه حسی دارد؟ فکر می‌کند زبانش از توصیف آن‌چه می‌بیند، عاجز است. با این حال مردم هرگز دست از توصیف کردن آسمان برنداشته‌اند و فقط هرچه را می‌بینند، فهرست‌وار به زبان می‌آورند. ما محدودیت داریم‌، نوعی محدودیت مایوس‌کننده و تحقیرآمیز؛ مرگ. به همین دلیل است که به چیزهایی علاقه داریم که فکر می‌کنیم محدودیت و در نتیجه پایانی ندارند. این راه فرار فکر کردن درباره مرگ است. ما فهرست‌ها را دوست داریم، چون نمی‌خواهیم بمیریم.

* عشق چیست؟ هیچ چیزِ انسانی و شیطانی در دنیا وجود ندارد که من بیشتر از عشق به آن با دیده شک بنگرم. چون عشق بیش از هر چیز دیگر به روح نفوذ می‌کند. چیز دیگری وجود ندارد که این‌طور قلب را پر و آن را کور کند. بنابراین با وجودِ داشتن سلاح‌هایی برای رام کردنش‌، روح از طریق عشق به ورطه‌ای عمیق سقوط می‌کند.

***

اومبرتو اکو که یکی از برجسته‌ترین نویسندگان ادبیات مدرن ایتالیا محسوب می‌شد‌، شامگاه جمعه (30 بهمن) پس از تحمل طولانی‌مدت بیماری سرطان، در سن 84 سالگی بدرود حیات گفت. این پژوهشگر ایتالیایی که از جمله مهمترین زبان‌شناسان و نشانه‌شناسان ساختارگرا بود، پنجم ژانویه 1932 متولد شد. او پس از گرفتن مدرک دکترا در دانشگاه تورینو، در دانشگاه‌های میلان، فلورانس، بولونیا و کولژ دو فرانس تدریس کرد و در سال‌های اخیر رییس دانشکده انسان‌شناسی دانشگاه بولونیا بود.

سال 1983، انتشار ترجمه انگلیسی‌زبان «نام گل سرخ» شهرتی بین‌المللی را برای اکو به ارمغان آورد، اما او مقاله‌نویسی قهار و استاد برجسته‌ای در حوزه نشانه‌شناسی بود.‌ «نام گل سرخ» داستانی جنایی و رازآلود را در صومعه‌های قرون وسطای ایتالیا روایت می‌کند. کتاب معروف اکو در سال 1986 توسط «ژان - ژاک آنو» به فیلمی سینمایی تبدیل شد که «شان کانری» و «کریستین اسلیتر» در آن نقش‌های اصلی را ایفا کردند. اقتباس سینمایی این اثر هم به فروش میلیونی آن کمک بسیاری کرد.

به گزارش گاردین‌، اومبرتو اکو بیش از ۳۰ دکترای افتخاری از دانشگاه‌های مختلف دنیا دریافت کرد. «آونگ فوکو»، «جزیره روز گذشته»، «پائودولینو»، «گورستان پراگ» و «شماره صفر» از دیگر کارهای اکو هستند.

انتهای پیام