در پی بازسازی خانۀ مهدی اخوان ثالث و تغییرات به‌وجودآمده در خانۀ این شاعر فقید، فرزند او به این تغییرات واکنش نشان داد.

زردشت اخوان‌ ثالث فرزند مهدی اخوان‌ ثالث و مدیر نشر زمستان در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات ایسنا، در واکنش به وضعیت خانۀ م. امید و بازسازی آن به قصد تبدیل به خانه‌موزۀ اخوان‌ ثالث توسط شهرداری، گفت: به طور قطع شمایلی که برای خانه درست کرده‌اند،‌ سلیقۀ مقاطعه‌کار آن است نه آن‌چه من از خانه پدری به یاد دارم.

او دربارۀ تغییراتی که در خانۀ اخوان‌ ثالث به‌وجود آمده است، گفت: برای مثال چراغ‌هایی که به سقف راهروها نصب کرده‌اند سلیقۀ خودشان است. در راهروها چراغ سقفی کوچک ساده‌ای آویخته بود که برداشته‌اند. نمی‌دانم شاید در جایی از آن نگهداری می‌کنند یا شاید از بین رفته!

زردشت اخوان‌ ثالث دربارۀ حیاط خانه نیز گفت: خانه حیاط بسیار زیبایی داشت که فقط مقابل در ورودی به اندازۀ پارک یک اتومبیل با موزاییک فرش شده بود، بقیۀ حیاط باغچه بود؛ باغچه‌ای کوچک و پردرخت، درخت شاه‌توت، انجیر، گردو، پرتقال، نارنج و ... . تقریباً تمام حیاط باغچه بود. دیوار خانه آجر بهمنی بود اما الآن کارگران به سلیقۀ خودشان، یا نمی‌دانم، شاید کس دیگری، دیوارها را سنگ مرمر راه‌راه سیاه کرده‌اند! درِ ورودی حیاط را فرفورژه با گل‌های طلایی ساخته‌اند (عجب!) کلاً با سلیقۀ خودشان آن را بازسازی کرده‌اند، یک آب‌نمای سه‌طبقه (از آن‌ها که از نوک اردک زشتی آب بیرون می‌ریزد) جای باغچۀ زیبا را گرفته، زشت و بی‌آبرو و آبی‌رنگ که اصلا و ابدا هیچ چیز آن به اخوان نمی‌خورد. حیف از آن درخت‌های زیبا و آن حیاط نقلیِ باحال!... دیوار آجری بود نه سنگ... ای‌ وای... چه بگویم هیچ! جوی خشکیده‌ست و بر لب جو ... .

او در ادامه اظهار کرد: من چندبار به خانه سر زدم و با مقاطعه‌کار صحبت کردم و گفتم که نباید این تغییرات را انجام بدهید، اما او در جواب من گفت وقتی شما این خانه را واگذار کرده‌اید دیگر نمی‌توانید دخالت کنید! (در دلم گفتم بالاخره یک روز می‌خواهید این‌جا را افتتاح کنید و احتمالاً ما را هم می‌خوانید. آن روز خواهم گفت که این خانۀ اخوان‌ ثالث نیست، همان معمار را بیاورید برای افتتاح!)

پسر مهدی اخوان ثالث ادامه داد: چیزی که الآن به اسم خانۀ اخوان درست کرده‌اند، سرهم‌بندی و نوعی از سر باز کردن است. البته ما همین‌ها را هم توقع نداشتیم، چون این خانه نزدیک به سه سال بلاتکلیف مانده بود و سقف آن در حال فروریختن بود، پر از خاک و ... این خانه باید اصولی مقاوم‌سازی می‌شد.

او دربارۀ وسایل خانه نیز گفت: وقتی ما این خانه را به شهرداری واگذار کردیم همۀ وسایل زندگی اخوان (و خودمان) را در آن باقی گذاشتیم. بخش مادی زندگی اخوان‌ ثالث همگی در همین خانه باقی ماند؛ از فرش تا قالیچه، میز کار، اجاق گاز‌، یخچال، آبگرمکن و... همۀ وسایل یک زندگی ساده، زندگی اخوان‌ ثالث. البته گمان می‌کنم در آن دو سه‌ سالی که خانه همان‌طور افتاده‌ بود در آن گرد و غبار و بدون رسیدگی، متأسفانه همه چیز از بین رفته، پوسیده و نابود شده.

زردشت اخوان گفت: امیدوارم ترفندی به کار گرفته شود که خانه از شهرداری گرفته شود؛ البته خانه در تملک شهرداری باشد، اما مسئولیت آن در اختیار خانوادۀ اخوان قرار بگیرد تا به شکل گذشته دربیاید و برمبنای همان خانۀ قدیمی بازسازی و مقاوم‌سازی شود.

به گزارش ایسنا، به گفتۀ فرزند شاعر، خانۀ مهدی اخوان‌ ثالث (م. امید) شاعر بلندآوازۀ معاصر در سال 1382 به ثبت ملی رسیده است. این خانه حدود هفت سال است که به منظور تبدیل شدن به خانه‌موزۀ اخوان‌ ثالث در تملک شهرداری قرار گرفته است.

انتهای پیام