رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) با اشاره به اهمیت مسأله توبه گفت: خاصیت توبه این است که گناهان گذشته محو می‌شود به گونه‌ای که گویی انسان گناهی نکرده است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه قم، آیت‌الله محمدتقی مصباح‌یزدی در سلسله دروس اخلاق ماه مبارک رمضان با موضوع شرح دعای 45 صحیفه سجادیه با بیان این‌که «پذیرش توبه از سوی خداوند با دیگر رحمت‌های الهی قابل مقایسه نیست» اظهار کرد: با توجه به مسأله توبه این سؤال مطرح می‌شود که آیا توبه شامل همه گناهان از نظر کمیت و کیفیت است؟

وی ادامه داد: آیات قرآن در این زمینه ظواهر گوناگونی دارد، توبه این گونه نیست که انسان در زمانی اظهار پشیمانی کند و سپس دوباره به سراغ آن کار برود بلکه باید پس از انجام توبه از برگشت به گناهان پرهیز کند.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان با بیان این‌که «قیدهایی برای پذیرش توبه بیان شده است» گفت: در برخی از قیود آمده انسان باید پس از توبه کار شایسته انجام دهد، توبه نصوح لوازمی دارد یعنی انسان واقعا از این که عمری سعادت خود را آتش زده پشیمان باشد.

وی عنوان کرد: اگر انسان واقعا پشیمان شده باید درصدد جبران باشد؛ به عنوان مثال اگر انسان حقوقی را ضایع کرده باید جبران کند یا اگر آبرویی از انسانی در بین افرادی برده است باید جلوی دیگران بگوید اشتباه کرده که آبروی آن شخص بازسازی شود.

مصباح‌یزدی با اشاره به روایتی از امام علی(ع) در زمینه لوازم توبه خاطرنشان کرد: حضرت فرمودند پشیمانی، تصمیم برای انجام ندادن کار اشتباه و ادا کردن حقوق ضایع شده از لوازم توبه است، اگر انسان واقعا از کارهای خود پشیمان است باید گوشت‌هایی که از راه حرام روییده است را آب کند در این زمان است که خداوند توبه را قبول می‌کند.

وی اضافه کرد: البته این بدان معنا نیست که انسان از توبه ناامید شود در روایاتی آمده است لحظه‌ای که انسان از کار خود پشیمان می‌شود از عقوبت وی کاسته خواهد شد، اما اگر انسان می‌خواهد به وسیله توبه محبوب خداوند باشد باید لوازم را رعایت کند.

رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) با بیان این‌که «اگر انسان توبه واقعی کرده باشد آن را فراموش نکرده و در زمان وجود زمینه برای انجام گناه از آن پرهیز می‌کند» یادآور شد: خداوند متعال می‌فرماید توبه کسانی که در ابتدا کافر بوده و سپس ایمان آورده و پس از ایمان دوباره کافر شدند و در این مسیر بر کفر خود افزودند مطلقا پذیرفته نمی‌شود؛ این افراد راه توبه را بر خود بسته‌اند.

وی افزود: توبه برای کسانی است که کار اشتباه انجام می‌دهند و زود پشیمان می‌شوند اما کسانی که تا لحظه مرگ گناه می‌کنند و در آخر عمر خود با دیدن اوضاع آخرت توبه می‌کنند بی فایده است، قرآن می‌فرماید خداوند توبه را می‌پذیرد به شرطی که زود برگردند و از روی جهالت کار انجام داده باشد.

این عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به وجوه تفسیری کلمه جهالت اظهار کرد: برخی درباره جهل دراین آیه گفته‌اند منظور این است که انسانی که نمی‌داند کار بدی را انجام دهد و سپس بفهمد توبه او مورد قبول واقع می‌شود اما اگر می‌دانسته و با توجه انجام داده است توبه او مورد قبول نیست.

وی ادامه داد: علامه در المیزان درباره این لغت می‌فرماید منظور از جهل در این آیه نادانی حکم نیست، جهل در عرب دو کاربرد دارد؛ گاهی جهل در مقابل علم و گاهی نیز به معنای کار نابخردانه و در مقابل جهل به کار می‌رود.

وی عنوان کرد: گاهی کاربرد جهل انجام کارهای سفیهانه و نابخردانه است، در قرآن موارد زیادی به این معنا به کار رفته است؛ جهالت در عربی گاهی در نفی علم و گاهی در نفی رفتار غیر عاقلانه است، منظور از جهل در آیه مذکور کار نابخردانه است.

مصباح‌یزدی گفت: انسان می‌داند چه کارهایی نادرست است اما عقل خود را به کار نمی‌گیرد، اگر انسان از روی نابخردی کاری انجام دهد و به زودی پشیمان شود خداوند او را تشویق به توبه می‌کند؛ انسان هر زمان که آثار مرگ را نبیند و توبه کند خداوند می‌پذیرد.

وی اضافه کرد: اگر انسان پیش از پایان عمر خود بنا را بر این بگذارد که گناه نکند توبه است، توبه نصوح این است که ظاهر و باطن انسان یکی است؛ خداوند متعال افزون بر این که انسان را به سبب گناه زود مؤاخذه نمی‌کند بلکه به انسان فرصتی برای بازگشت می‌دهد.

انتهای پیام