رسول یونان گفت: یاشار کمال در جوانی یک چشمش را از دست داد و از آن‌جا که با یک چشم می‌نگریست نشانه‌گیری دقیقی داشت. او درست به هدف زد؛ زد به قلب دشمنان بشریت.

این شاعر و نویسند در پی درگذشت یاشار کمال نویسنده مطرح کردتبار اهل ترکیه در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات ایسنا اظهار کرد: یاشار کمال با رمان «اینجه ممد» نام خودش را سر زبان‌ها انداخت. یعنی هر چه «اینجه ممد» در داستان پیش رفت یاشار کمال محبوب و محبوب‌تر شد. اینجه ممد نماد یک انسان واقعی برای به‌دست آوردن آزادی‌ها و حقوق اولیه بشری است.

او افزود: یاشار کمال از آن‌جا که داستان‌هایش برگرفته از واقعیت است و واقعیت‌ها اغلب تلخ هستند، سعی کرده این واقعیت‌های تلخ را به افسانه‌های شیرین بدل کند. انسان‌ها دوست دارند از تلخی واقعیت‌ها کاسته شود و یاشار کمال بیش‌تر برای این محبوب است که از تلخی واقعیت‌ها می‌کاهد و به شیرینی رویاها اضافه می‌کند.

یونان گفت: نویسندگانی مثل سعید فائق، نامق کمال و حمدی تانتینار هم در داستان‌های‌شان از انسان زمین می‌نویسند ولی یاشار کمال کاری کرده کارستان، چون او افسانه‌سرایی چیره‌دست و آزادی‌خواهی بی‌بدیل است.

این مترجم ادبیات ترکیه بیان کرد: داستان‌های یاشار کمال حماسی است اما کسی با خواندن داستان‌های او ترغیب نمی‌شود اسلحه به دست بگیرد. او نویسنده‌ای ضدجنگ است و در داستان‌هایش برای فرداها و دنیای بهتر دعا می‌کند. یاشار کمال در زندگی خیلی اذیت شد. او آمده بود زندگی کند اما نمی‌دانم چرا به زندان رفت. بارها و بارها به زندان افتاد ولی هیچ موقع دفاع از حقوق اولیه انسان‌ها را از یاد نبرد و هیچ موقع فرار نکرد. نامش هر چقدر پررنگ‌تر شد زندان‌ها کمرنگ‌تر شدند.

رسول یونان درباره محبوبیت یاشار کمال در ایران نیز گفت: یاشار کمال شهرت جهانی دارد و در اکثر کشورها او را می‌شناسند. در ایران هم همین‌طور است،‌ اما چون ما همسایه‌ایم این‌جا بیش‌تر شناخته می‌شود، چرا که دنیای همسایه‌ها به هم نزدیک‌تر است. این‌جا همه کتاب‌خوان‌ها «اینجه ممد» را می‌شناسند. یکی از دلایل شناخت یاشار کمال در ایران ترجمه‌های قدرتمند از آثار اوست که ابتدا توسط استاد رضا سیدحسینی و جلال خسروشاهی صورت گرفت. در ادامه هم مترجمان دیگری مثل علیرضا سیف‌الدینی و داوود وفایی ترجمه‌های خوبی از آثار او انجام دادند. داستان‌هایش هم شیرین است و همین موجب محبوبیت بیش‌ترش می‌شود اما خود او علاوه بر نویسندگی، ویژگی‌هایی دارد که باعث می‌شود وقتی نامش می‌آید آدم دوستش داشته باشد. خدانگه‌دار استاد!

انتهای پیام