«پاتریک مودیانو»، رمان‌نویس فرانسوی، را در زمان کسب نوبل ادبیات امسال، «پروست مدرن» لقب دادند. این تشبیه بهانه خوبی است تا در نودودمین سال‌روز درگذشت خالق «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته»، نگاهی داشته باشیم به رخدادهای مهم زندگی این نویسنده که با روایت ماندگارش، نام خود را در ذهن تاریخ ادبیات حک کرد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مارسل پروست با نام کامل «والنتین لوییس ژرژ اوژن مارسل پروست» روز دهم جولای 1871 در حومه‌ پاریس متولد شد. رمان «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» معروف‌ترین اثر مارسل پروست است که بین سال‌های 1913 تا 1927 در هفت قسمت به ‌چاپ رسید و جزو برترین آثار داستانی قرن بیستم محسوب می‌شود.

زندگی پروست

پروست در سن 9 سالگی به تنگی نفس دچار شد؛ اما با این وجود بعدها به عضویت ارتش فرانسه درآمد. در سال 1982 فعالیت‌های ادبی او وارد مرحله‌ جدی شد و همکاری‌اش را با نشریه‌ «Le Banqunet» آغاز کرد. او 15 مقاله‌اش را که بعدها در کتاب «خوشی‌ها و روزها» منتشر شد، برای اولین‌بار در این نشریه به ‌چاپ رساند.

در سال 1896 در 25 سالگی اولین اثر خود را به ‌نام «لذت‌ها و روزها» منتشر کرد. اولین شاهکار پروست، «طرف خانه‌ سوان» بود که اولین قسمت از اثر هفت‌گانه‌ «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» نام گرفت و در دسامبر 1913 منتشر شد.

این نویسنده فرانسوی در عرصه‌ نویسندگی از افرادی چون «گوستاو فلوبر»، «فئودور داستایوفسکی»، «جورج الیوت» و «لئو تولستوی» الهام می‌گرفت و «گراهام گرین» او را بزرگ‌ترین نویسنده‌ قرن بیستم نامید.

در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته

شاهکار پروست

«در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» در هفت جلد نوشته شده است که هرکدام نامی مستقل دارند. پروست این رمان عظیم را بین سال‌های ۱۹۰۸-۱۹۰۹ تا ۱۹۲۲ به نگارش درآورد. سه جلد آخرِ کتاب پس از مرگ او چاپ شد.

«در جست‌جوی زمان از دست‌رفته» در واقع روایت کلاسیک یک «داستان» نیست، بلکه از ورای داستان اصلی، یک تحلیل عمیقِ ادبی، هنری، فلسفی و اجتماعی از فرانسه اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن 20 ارائه می‌کند. بیش‌تر قسمت‌های این کتاب مربوط به سقوط اشراف‌سالاری و ظهور طبقه‌ متوسط در فرانسه در جریان جمهوری سوم است.

پروست خود در جایی گفته است: متأسفانه کتابم را با ضمیرِ "من" شروع کردم و فوراً همه فکر کردند که به جای جست‌وجوی قوانین کلی، من در حال تجزیه و تحلیل خود، به معنای انزجارآمیزِ کلمه بودم.

نحوه استفاده مارسل پروست از زبان فرانسه و جمله‌سازی او که شکلی نو در ادبیات فرانسه را به رخ می‌کشید، آن را به کلی از سایر آثارِ ادبی هم‌زمانش متمایز می‌کند. «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» را یکی از رمان‌های مهم در زمینه به‌کارگیری نوع روایی جریان سیال ذهن می‌دانند و همین موضوع خواندن آن را دشوار می‌کند.

پس از پروست

اکثر آثار پروست بعد از مرگش به چاپ رسیدند؛ رمان «اسیر» در سال 1923، رمان «زندانی» در سال 1925، «زمان بازیافته» در سال 1927 (که سه جلد پایانی رمان هفت‌جلدی او هستند)، «ژان سنتوی» در سال 1952 و اثر ناتمام «علیه سنت بوو» در سال 1953 منتشر شدند. این نویسنده در سال 1918 جایزه‌ ادبی «گنکور» فرانسه را کسب کرد.

پروست روز هجدهم نوامبر 1922 در سن 51 سالگی در پاریس درگذشت. «نجیب محفوظ»، «ولادیمیر ناباکوف»، «اورهان پاموک»، «ویرجینیا وولف» و «گراهام گرین» از جمله نویسندگان مطرحی هستند که در آثار خود از مارسل پروست تاثیر پذیرفته‌اند.

انتهای پیام