فرد مؤمن در زندگی هرگز دچار بخل نمی‌شود و طبق احادیث معصومین (ع) اگر خداوند به بنده‌ای توجه نداشته باشد او را به بخل مبتلا می‌سازد.

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بخل یکی از انواع فقر است و انسان بخیل در دنیا همچون فقیران زندگی می‌کند و در آخرت باید حسابی چون‌ حساب ثروتمندان پس دهد. این صفت یکی از اخلاق‌هایی است که در اسلام شدیداً مورد سرزنش قرار گرفته است و دوری از آن کاملاً‌ توصیه شده است.

امام علی (ع) می‌فرمایند: بخل مایه ننگ است.

پیامبر اکرم (ص) در حدیثی می‌فرمایند: بهشت بر منت‌گذار، بخیل و سخن‌چین حرام شده است.

امام علی (ع) در حدیثی دیگر فرمودند: دورترین آفریدگان از خدای متعال بخیل و ثروتمند است.

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: بخل درختی است در دوزخ و شاخه آن در دنیا؛ هر کسی به شاخه‌ای از آن درآویزد، این شاخه او را به آتش خواهد برد.

امام علی‌(ع) در حدیثی دیگر فرمودند: در مشورت خود، هیچ بخیلی را دخالت مده، که تو را از بخشیدن مال باز می‌دارد و از فقیر شدن می‌ترساند.

همچنین می‌فرمایند: از دوستی با بخیل بپرهیز، که به هنگامی که پیش از هروقت به او نیاز داری تورا وا می‌گذارد.

پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: بخل و ایمان هرگز در قلب بنده‌ای با یکدیگر جمع نمی‌شود.

پی‌نوشت:

نهج البلاغه / 1089

خصال 1 / 76

غررالحکم / 93

بحار 73/301

بحار 73/303

نهج البلاغه /998

نهج البلاغه / 1105

منبع:

الحیات، محمدرضا حکیمی

انتهای پیام