23 سال از درگذشت علی‌اکبر کاوه گذشت، هنرمند خوشنویسی که او را یکی از بزرگ‌ترین نستعلیق‌نویسان معاصر می‌دانند.
به گزارش خبرنگار بخش تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، علی‌اکبر خان شیرازی (کاوه)، فرزند علی‌محمد خان شیرازی، در سال 1273 در شیراز به دنیا آمد. او از کودکی علاقه‌ی خود به هنر خوشنویسی را ابراز می‌کرد. وقتی پدرش از این علاقه با خبر شد، او را نزد استادان خوشنویسی آن زمان فرستاد تا از هنر آن‌ها در جهت علاقه‌ی خود بهره بگیرد.
ملاقات کاوه با میرزا محمدحسین عمادالکتاب، بزرگ‌ترین خوشنویس زمان خود را باید نقطه‌ی عطف زندگی او دانست. کاوه این اقبال را داشت تا از هنر و تجربه‌ی او در جهت علاقه و استعداد خود استفاده کند. عمادالکتاب پس از درگذشت میرزا محمدرضا کلهر (بزرگ‌ترین خوشنویس عصرناصری)، با استفاده از آثار چاپی و قطعات به جای مانده و الواح سیاه مشق کلهر توانست راز و رمز قواعد و شیوه‌ی او را به بهترین وجه کشف و آن‌ها را به کاوه منتقل کند.
کاوه در مدتی کوتاه با استعدادی که از خود نشان داد، تبدیل به یکی از بهترین شاگردان عمادالکتاب شد. پیشرفت او در خوشنویسی به جایی رسید که محمدتقی بهار (ملک‌الشعرا)، به او لقب «میرعماد عصر» داد. او در محضر استاد خود ساختارهای ترکیبی خط نستعلیق را آموخت و توانست به هنر خود تسلط پیدا کند. او پس از درگذشت عمادالکتاب، به روش مستقلی در خوشنویسی رو آورد. سال‌های بین دهه‌های 30 و 40 شمسی، دوران شکوفایی و اوج هنر کاوه بودند.
این خوشنویس در سمت منشی مخصوص وزارت دارایی مشغول به کار شد و پس از آن به دعوت وزیر فرهنگ وقت، به این وزارتخانه رفت و سال‌ها در دبیرستان‌های دارالفنون، ثروت، سیروس، کالج، شاهدخت، شرف و علمیه به آموزش خوشنویسی مشغول شد. پس از بازنشستگی نیز به دعوت اداره‌ی کل هنرهای زیبا در آموزشگاه‌های آزاد به عنوان استاد خوشنویسی، به علاقه‌مندان این هنر تعلیم می‌داد.
تأسیس و پایه گذاری انجمن خوشنویسان ایران با همراهی برخی از اساتید، از بزرگ‌ترین خدمات این هنرمند به جامعه‌ی خوشنویسی کشور بود. کاوه در طول دوران فعالیت هنری خود شاگردان بسیاری را تربیت کرد که برخی از آن‌ها به استادان بزرگی در زمینه‌ی هنر خوشنویسی تبدیل شدند و شاگردان زیادی را تربیت کردند. از شاگردان او می‌توان به منصور معالی، حبیب‌الله فضائلی، محمد سلحشور، سیف‌الله یزدانی، جهانگیر نظام‌العلماء، علی ابریشم‌کار، عبدالله فرادی، نصرالله معین، یحیی جعفری، یوسف بوذری و علی راهجیری اشاره کرد.
از آثار خوشنویسی کاوه می‌توان به آیات منتخب قرآن، صرف و نحو، گلچین اشعار صائب و بسیاری از کتاب‌های درسی زمان خود اشاره کرد.
نحوه‌ی تعلیم خط کاوه، نقطه‌گذاری بر حروف و کلمات بود، اما گوشه‌گیری او باعث شد این طریقه در سال‌های متمادی مهجور و دور از دسترس علاقه‌مندان قرار بگیرد؛ تا اینکه کتاب «قطعات منتخب استادعلی‌اکبر کاوه» شامل 110 قطعه از آثار موجود در خانواده‌ی او به چاپ رسید.
سرانجام این هنرمند و خوشنویس در پنجم شهریور ماه سال 1369 چشم از جهان فروبست.
انتهای پیام
نظرات