روزهای پایانی سال 1359 بود و در بیمارستان «طالقانی» آبادان همراه با دیگر بانوان امدادگر تصمیم گرفتیم در طبقه سوم بیمارستان که به کلی مخروبه شده بود سبزه بکاریم ...

جملات بالا بخشی از خاطرات معصومه رامهرمزی از امدادگران و رزمندگان دوران دفاع مقدس است.

وی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس فرهنگ حماسه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، می‌گوید: سال 1359 و همزمان با حمله عراق به ایران، در حالی که 14 ساله بودم به عنوان امدادگر وارد جبهه‌های حق علیه باطل شدم.

یکی از خاطره‌هایم از رویدادها و وقایع جنگ به فروردین ماه سال 60 باز می‌گردد. رزمندگان روحیه خوبی نداشتند چرا که دشمن خرمشهر را اشغال کرده بود.

همراه تعدادی از بانوان تصمیم گرفتیم در طبقه سوم بیمارستان آیت‌الله طالقانی آبادان که بر اثر بمباران مخروبه شده بود حدود 400 بشقاب سبزه گندم برای سال نو(1360) بکاریم و بین سنگرها توزیع کنیم. شب قبل از سال تحویل سبزه‌ها را همراه با عکس کوچکی از امام خمینی و بسته‌های کوچک آجیل در داخل خودرو آمبولانس گذاشتیم که بین سنگرها توزیع کنیم. رزمندگان اصلا فکر نمی‌کردند که کسی در این بحبوحه جنگ به فکر آن‌ها باشد. بنابراین با دیدن این سبزه‌ها روحیه‌شان بسیار تقویت شد.

یکی از آداب زیبای جبهه در هنگام سال نو این بود که رزمندگان با استفاده از وسایلی مانند سیم خاردار، قناسه، نارنجک و دیگر وسایل در اختیارشان سفره هفت‌سین می‌چیدند. این در حالی بود که ما امدادگران در بیمارستان به دلیل کمبود امکانات و فشردگی کار نمی‌توانستیم این سفره را بچینیم و تنها زمان سال تحویل آن دسته از مجروحانی را که توانایی حرکت داشتند به محل نمازخانه منتقل و بین‌شان قرآن‌هایی کوچک پخش می‌کردیم تا لحظات پایانی سال را با معنویت به پایان برسانند.

انتهای پیام