مهدی فرجی در نامه‌ای به محمدعلی بهمنی، رییس هیأت علمی هفتمین جشنواره شعر فجر، به انتخاب‌های این جشنواره انتقاد کرد.

در این نامه که در اختیار بخش ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، قرار گرفته، آمده است:

ای که دستت می‌رسد کاری بکن

پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

جناب آقای محمدعلی بهمنی، دبیر علمی جشنواره شعر فجر

آن‌گاه که برای نخست بار و روزگاری پیش از این، شنیدم که از خلوت شاعرانه و شرجی بندرعباس به شلوغ‌بازار ... و راکد پُست‌های مدیریتی قدم گذاشته‌ای، از آن قسمتی که نامش را صمیم دل نهاده‌اند، خوشحال شدم که مثلا این جای امید داشت که چون شمایی با کارنامه قابل قبول شعری می‌توانستی راه‌گشای استعدادهای ناب و ندیده‌گرفته‌ی شهرستانی باشی و به این اعتبار که دردکشیده بودی، می‌توانستی چرخ زنگ‌خورده و چرخه‌ی خصوصی شعر و ترانه را دست از گردن جمود و رکود برداری.

شعر این مملکت پس از طی کردن دوره‌ی طلایی غول‌های ادبی علی‌رغم داشتن نیروهای بالقوه‌ی جوان همچنان از مرض بی‌کسی و بیماری قحط‌الرجال در بستر احتضار بود که البته همچنان هست.

عرصه خالی‌ست چنان شامگه بعد از کوچ...

و دریغ که شما نقش پدرانه را وانهادی و لذت شیرین خواب را بر مراقبه‌ی تلخِ بیداری ترجیح دادی و «خواب نوشین بامداد رحیل»ت اول غریبه‌ها و حالا دایره‌ی دوستانت را دلگیر کرده است.

اما بحث من پیش از آن‌که به دایره‌ی دوستان و بحث خصوصی مربوط باشد، بیش‌تر یک دغدغه‌ی جمعی است که شما نخواستی پیش از آن‌که به صفحه‌ی جراید کشیده شود، از دهان رفیقان بشنوی.

یکی از این دلخوری‌ها برمی‌گردد به حضور شما در رأس چند جشنواره ملی و (مثلا) بین‌المللی که مهم‌ترینش همین جشنواره فجر است.

شاید اولین دفاع شما این باشد که در داوری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها دخالت نداری که به فرض این‌که اولی قابل توجیه باشد، دومی قابل دفاع نیست.

چگونه می‌توانید در تشکیلاتی مسؤولیت قبول کنید که بدیهی‌ترین معیارها و ملاک‌های ادبی را نادیده می‌گیرد و برگزیدگانش پیش از آن که با شعرشان صاحب سیمرغ شوند، به عملکرد یا انفعال اجتماعی‌شان چوب محک می‌خورند؟!

من یکی البته دانسته و پس اندیشیده بعد از چند سال کناره جستن از حضور در جشن!واره‌های ادبی تنها به واسطه‌ی این‌که به خودم و بعد به طیف گسترده‌ی مخاطب شعر معاصر ثابت کنم که در این همایش، شورای سیاست!گذاری به جای گروه داوری تصمیم می‌گیرد، در جشنواره شما شرکت کردم.

اکنون اما خدا می‌داند گذاشتم تب و بغض شخصی‌ام فروکش کند و وقتی تأمل کردم و آن‌گاه دست به قلم بردم که بین من و رسالتم، خشم، کاتالیزور نباشد و قضاوتم طوری باشد که فردا روز «نگویند شرم باد...»

تأمل کردم به فرض این‌که شعر من کوتاه‌تر از متر داوران فرضی باشد، قرار است چه نام‌هایی از گلدان شیشه‌یی فجر بیرون بیاید و البته آن‌چه دیدم، همان بود که حدس زده بودم.

خب البته آن‌چه می‌باید و می‌شاید، دانستم و البته اگر پیش غرورم شرمنده‌ام، پیش وجدانم سرافکنده نیستم.

که نیرزد به نزد همت من

مُلک هر دو جهان به یک خواری

آقای بهمنی!

شما که می‌گویید هم‌عنان و رفیق حسین منزوی و درس‌خوانده‌ی کلاس فریدون مشیری بوده‌اید، دیگر چرا باید به همراهی با جشنواره‌ای تن بدهید که مسیرش را ... تعیین می‌کنند؟

چرا وقتی می‌بینید که در این دو سه سال، مسیر برگه‌های داوری‌شده از جاهای دیگر سر درمی‌آورد و بعد از داوری ادبی، بازبینی صلاحیتی می‌شود، باز سکوت می‌کنید و ظاهرا به میل و رضا با آن‌ها تمدید همکاری می‌فرمایید؟

من پاسخ‌هایم را گرفته‌ام و به اعتبار آشنایی چندین‌ساله با شما تأثیراتش را در زندگی شما دیده‌ام، ولی مردم در مواجهه با شاعری مثل شما جوابی قانع‌کننده و تبرئه‌ساز طلب می‌کنند...

بقای عمر شما البته قرین با عزت و سرفرازی را آرزو می‌کنم.

مهدی فرجی»

به گزارش ایسنا، مهدی فرجی پیش‌تر برگزیده در دوره دوم و سوم جشنواره شعر فجر برگزیده شده است.

انتهای پیام