یک باستان‌شناس معتقد است: یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های ما در حوزه‌ی میراث فرهنگی و باستان‌شناسی باید رصد محوطه‌های تاریخی و حراست از آن‌ها باشد.

رضا حیدری در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی ایجاد خانه‌ی باستان‌شناسان، بیان کرد: به‌عنوان یک باستان‌شناس می‌گویم که این کار اقدام خوبی است. چنین خانه‌ای می‌تواند محفلی برای باستان‌شناسان باشد تا دور هم جمع شوند و مسائل صنفی خود را آنجا مطرح کنند.

وی با اشاره به خانه‌ی جلال آل احمد که برای این کار پیشنهاد شده است، گفت: انتخاب چنین مکانی برای گردهمایی باستان‌شناسان که می‌تواند سبب حفظ یک اثر تاریخی هم شود، اقدام خوبی است.

او ادامه داد: با توجه به دستور رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، مسئولان ذی‌ربط پیگیری‌های لازم را انجام خواهند داد؛ ولی نگاه من این است که در حوزه‌ی میراث فرهنگی، یکی از مهم‌ترین دغدغه‌هایی که می‌توانیم داشته باشیم رصد محوطه‌ها و آثار تاریخی است، زیرا با افزایش حجم کارهای عمرانی و توسعه‌ی شتابان در کشور، آثار تاریخی (محوطه‌ها و بناها) با چالش مواجه خواهند شد.

حیدری تأکید کرد: یکی از اولویت‌ها، حتا پیش از اقدامات پژوهشی، حراست و حفاظت از آثار تاریخی است. به‌طور مثال، رصد محوطه‌های تاریخی مهم است، چون بسیاری از آن‌ها در زمان جاده‌سازی، پل‌سازی و دیگر اقدامات عمرانی، در معرض تخریب قرار می‌گیرند. به همین دلیل، حراست از این نوع آثار اهمیت زیادی دارد. در واقع، باید محوطه‌ها حفظ شوند تا بعد بتوان در آن‌ها کاوش باستان‌شناسی یا اقدامات پژوهشی دیگر را انجام داد.

این باستان‌شناس همچنین اظهار کرد: اگر قرار است خانه‌ی باستان‌شناسان وجود داشته باشد، تولیت آن باید به پیشکسوتان باستان‌شناسی سپرده شود. این نکته هم مهم است که خانه‌ی باستان‌شناسان نباید یک مرجع موازی با پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی باشد.

او افزود: خانه‌ی باستان‌شناسان می‌تواند در اختیار اساتید باستان‌شناسی یا پیشکسوتان این رشته که جایی برای دیدن آن‌ها نداریم، قرار داده شود. در این محل می‌توان نشست‌های باستان‌شناسی برگزار کرد یا حتا کارهایی که انجام می‌شوند، نقد شوند. در نهایت هم می‌توان از خانه‌ی باستان‌شناسان به‌عنوان بازوی مشورتی برای پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی استفاده کرد.

انتهای پیام