در آيات و روايات دين مبين اسلام تاكيد بسياري بر چگونگي انجام عبادات شده است كه در بسياري از موارد شرط قبولي آن‌ها را نيز در برمي‌گيرند و توجه به آن‌ها مي‌تواند پاسخي در برابر سوال برخي از افراد باشد كه عبادت خود را خالي از حس و حال معنوي مي‌دانند.

به گزارش خبرنگار دين و انديشه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آيات بسياري از كلام الله مجيد به بحث چگونگي انجام عبادات مي‌پردازد كه در ادامه به برخي از آن‌ها به همراه دو مورد از رواياتي كه از پيامبر مكرم اسلام (ص) در اين زمينه نقل شده است، مي‌پردازيم.

آيات و روايات، براي عبادت شيوه‌ها و شرايطي را بيان كرده است كه در جاي خود بحث خواهد شد؛ ولي چون اين آيه، اولين فرمان الهي خطاب به انسان در قرآن است، سر فصل‌هايي را بيان مي‌كنيم تا مشخص شود، عبادت بايد چگونه باشد:

1- عبادت مامورانه؛ يعني طبق دستور او و بدون كم و زياد و خرافات.

2- عبادت آگاهانه، تا بدانيم مخاطب و معبود ما كيست. «حَتَّى تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ» (سوره نساء آيه 43).

3- عبادت خالصانه. « وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا» (سوره كهف آيه 110).

4- عبادت خاشعانه. «فی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ» (سوره مومنون آيه 2)

5- عبادت مخفيانه. پيامبر (ص) فرمودند: عبادتي بزرگترين پاداش را دارد كه پنهاني باشد.

6- عبادت عاشقانه. پيامبر (ص) فرمودند: برترين مردم كسي است كه عاشق عبادت باشد.

و خلاصه مطلب اين كه براي عبادت سه نوع شرط است؛

الف- شرط صحت عبادت؛ مانند طهارت داشتن و رو به قبله بودن.

ب- شرط قبول عبادت؛ مانند داشتن و رعايت تقوا در عبادت

ج- شرط كمال عبادت؛ مانند اين‌كه عبادت آگاهانه، خاشعانه،‌ مخفيانه و عاشقانه باشد.

منبع:

كتاب دقايقي با قرآن، تاليف حجت‌الاسلام والمسلمين محسن قرائتي، ناشر مركز فرهنگي درس‌هايي از قرآن، نوبت چاپ پانزدهم زمستان سال 1390

انتهاي پيام