زبان عضو تاثيرگذاري در سرنوشت فردي و جمعي انسان‌هاست كه بسياري از ما در سطح جامعه خود نسبت به آن بي‌توجهيم و با اطمينان مي‌توان گفت اگر غير از اين بود هم اكنون در شرايط بهتري بسر مي‌برديم.

به گزارش خبرنگار دين و انديشه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بر اساس حديثي از حضرت امام علي (ع) آدمي نبايد در زمان ارتكاب يك گناه آن‌را كوچك بينگارد و ببيند كه با انجام آن نسبت به چه شخص بزرگي يعني خداوند متعال، حرف ناشنوي كرده است و از جمله اين موارد مي‌توان به بسياري از گناهاني كه بوسيله زبان انجام مي‌شوند و گاهي حيات فردي و اجتماعي افراد را به صورت جدي به خطر مي‌اندازند اشاره كرد.

در آيه 15، سوره نور در اين ارتباط مي‌خوانيم كه:

«إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکمُ‏ْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکمُ مَّا لَیْسَ لَکُم بِهِ عِلْمٌ وَ تحَْسَبُونَهُ هَیِّنًا وَ هُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِیمٌ»

آنگاه كه از زبان يكديگر (تهمت‌را) مي‌گرفتيد و با آنكه علم نداشتيد دهان به دهان مي‌گفتيد و اين را ساده و كوچك مي پنداشتيد در حالي كه آن نزد خدا بزرگ است.

زبان، تنها عضوي است كه در طول عمر انسان، از حرف زدن، نه درد مي‌گيرد و نه خسته مي‌شود. شكل و اندازه آن كوچك؛ اما جرم و گناه آن بزرگ است. چه بسيارند انسان‌هاي كافري كه با گفتن يك جمله (شهادت به يگانگي خداوند) مسلمان و پاك مي‌شوند و يا مسلماناني كه با گفتن كفر به خدا، يا انكار احكام دين، كافر و نجس مي‌شوند.

زبان مي‌تواند با راستگويي، ذكر و دعا و نصيحت ديگران، صفا بيافريند و از سوي ديگر قادر است با نيش زدن به اين و آن، كدورت ايجاد كند.

زبان كليد عقل و چراغ علم و ساده‌ترين و ارزان‌ترين وسيله انتقال علوم و تجربيات است.

انتهاي پيام