مدیر واحد انجمنها و گروههای معاونت تشکلهای مردمی ستاد احیاء امر به معروف و نهی از منکر سیستان و بلوچستان گفت: قرآن، کلید اجرای امر به معروف و نهی از منکر در سطح جامعه است و برای این امر باید قرآن را به عنوان الگو در سطح جامعه نهادینه کرد.

سید مهدی پور موسوی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه سیستان و بلوچستان، در این راستا افزود: به طور كلي مي توان گفت كه ريشه و كليات احكام شرعي را بايد در قرآن كريم و شرح و تفصيل و شاخه هاي آن را در سنت جست.

وی تاکید کرد: قرآن كريم در آيه هاي فراواني به فريضه امر به معروف و نهي از منكر اشاره كرده است و این نشان از اهمیت بسیار بالای این فریضتین دارد و همه آحاد جامعه اعم از دولتمردان و عموم مردم را شامل مي شود.

وی ادامه داد: به طور كلي اگر آيات قرآن را در مورد امر به معروف و نهي از منكر بررسي كنيم، مي بينيم كه از ذات پاك خداوند صادر شده و پيامبران، حاكمان صالح، مجموعه امت و فرد فرد جامعه موظف به اجراي آن هستند.

وی اظهار کرد: هدف عمده و اساسي در امر به معروف و نهي از منكر محقق شدن معروف و زدوده شدن منكر است و براي نيل به اين هدف به نظر مي رسد كه بايد به دنبال بهترين و مؤثرترين راهكارها و شيوه هاي عملي بوده باشيم .

وی خاطر نشان کرد: امر به معروف و نهی از منکر از فروع دین است واحیای این دواصل بیانگرحیات وسرزندگی جامعه می باشد و فراموش کردن این دواصل موجب رخوت و سستی؛ بی تفاوتی و به تدریج اضمحلال ومرگ جامعه خواهد شد. وی بیان کرد: برهرمسلمان ومکلفی واجب است درچارچوب قوانین شرع عمل به معروفات را توصیه کرده و دیگران را از مبادرت به منکرات بازدارد.

وی ادامه داد: تمام انبياي الهي با هدف اصلاح جامعه‌ي بشري مبعوث شده‌اند و مؤثرترين ابزار براي رسيدن به اين هدف امر به معروف و نهي از منكر است، بنابراين پيشينه‌ي آن نه فقط به صدر اسلام بلكه فراتر از آن يعني از زمان بعثت اولين پيامبر الهي بر مي‌گردد، اما اگر بخواهيم تاريخچه‌ي امر به معروف و نهي از منكر را در جوامع اسلامي بررسي كنيم، مي‌بينيم كه از صدر اسلام پيامبر گرامي(ص) و اصحاب ايشان و هم‌چنين پيشوايان معصوم(ع) از امر به معروف و نهي از منكر در جهت پاسداري از اصول مكتب به عنوان مؤثرترين ابزار و نيز يك تكليف الهي بهره گرفته‌اند؛ مسلمانان نيز آن را وظيفه‌ي الهي خود دانسته و به اجراي اين فريضه‌ي بزرگ پاي‌بند بوده و اهميت خاصي براي آن قائل بوده‌اند. اين كار به صورت يك جريان عمومي و بدون تشكيلات و ضوابط تشكيلاتي انجام مي‌گرفت تا اين‌كه در قرن سوم و چهارم هجري تشكيلات ويژه‌اي كه عهده‌دار امر به معروف و نهي از منكر بود تأسيس گرديد كه «دايره‌ي حسبه» ناميده مي‌شد.

وی در ادامه گفت: مبناي وجوب امر به معروف و نهي از منكر؛ متون ديني يعني قرآن و روايات معصومين(ع) مي‌باشد و اگر درصدد احصاء اوامر و نواهي خداوند در قرآن كريم باشيم مي‌بينيم كه خداوند در موضوعات مختلف امر و نهي فرموده بنابراين خداوند عالَم خود به عنوان اولين آمر به معروف و ناهي از منكر گام برداشته است.

پور موسوی گفت: با بررسي منابع روايي مسلمانان اعم از شيعه و سني، روايات بي‌شماري در اين زمينه مشاهده مي‌گردد كه امر به معروف و نهي از منكر نه تنها سيره‌ي عملي پيامبر(ص) و امامان(ع) بوده بلكه آن بزرگواران اين فريضه را افضل اعمال، بارزترين و برجسته‌ترين واجب الهي، نهايت دين‌داري و ترك آن را خيانت، بي‌ديني، برانگيزنده‌ي خشم و غضب خداوند و تارك آن را به‌سان مردگان مي‌داند.

انتهاي پیام