هر سال، بيش از 600هزار نفر ايراني به سوريه سفر مي‌كنند؛ اما معمولا خدماتي كه در اين مقصد به زائران داده مي‌شود، در شأن آن‌ها نيست و مسؤولان كشور همواره درحال رايزني‌ با طرف سوري با هدف بهبود شرايط هستند؛ اما پراكندگي فعاليت‌ها، همواره نارضايتي را ميان مسافران ايجاد مي‌كند و همچنين معلوم نيست، كدام نهاد بايد پاسخ‌گوي اين نابساماني و نارضايتي باشد. يكي از مسافراني كه به‌تازگي همراه فرزند معلول خود به سوريه سفر كرده، به‌دليل بي‌توجهي شركت مجري اين سفر، خدمات متناسب با شرايط خود را نگرفته و با مشكلاتي مواجه شده است. رهنما درباره‌ي اين سفر به خبرنگار بخش حج و زيارت خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) توضيح داد: براي سفر به سوريه و لبنان در تعطيلات نوروز، با يك دفتر خدمات زيارتي و مسافرتي قرارداد بستيم و در آن تأكيد كرديم كه با توجه به شرايط فرزند معلولم، به امكاناتي مانند ويلچر و هتلي با امكانات متناسب نياز داريم. قرار بود، پرواز ما 28 اسفندماه باشد، اما با يك روز تأخير انجام شد. البته پرواز توقفي‌ هم در تبريز داشت كه به گفته‌ي كادر پروازي متعلق به شركت هواپيمايي زاگرس، اين توقف براي سوخت‌گيري بود، درحالي‌كه اصلا سوخت‌گيري انجام نشد و ما پس از شش هفت ساعت به دمشق رسيديم. وي بيان كرد: برخي زائران ايراني در سوريه گفتند كه آن‌ها اصلا در تبريز فرود نيامدند و هواپيماي‌شان حدود سه ساعت در آسمان اين شهر گشت مي‌زد تا بتواند از آسمان تركيه به مقصد دمشق برود. رهنما ادامه داد: در دمشق، هتل محل اقامت ما را به‌عنوان هتلي چهار ستاره معرفي كردند، درحالي‌كه اصلا شرايط و امكانات اين هتل در حد چهار ستاره نبود و با وجود تأكيدها در قرارداد براي رزرو هتلي كه امكاناتي متناسب با شرايط فرزندم داشته باشد، اين هتل اصلا مناسب نبود و در پاسخ به اعتراض ما گفتند كه همين است. وقتي اعتراض ما بيش‌تر شد، ما را به هتل نزديك اين هتل به اصطلاح چهار ستاره منتقل كردند و اتاق دوتخته‌ي كوچكي را دادند كه خدمات آن خيلي بدتر بود. از نماينده‌ي اين آژانس خواستيم، گذرنامه‌ي ما را پس دهد تا خود براي گرفتن هتل اقدام كنيم. در نهايت، آن‌ها يك تخت به اتاق ما اضافه كردند و مجبور شديم، ويلچر را در راهروي هتل بگذاريم. البته در ادامه‌ي سفر و پس از بازگشت از لبنان، اتاق سه تخته‌ي بهتري را به ما دادند، اما آن هتل هم واقعا سه ستاره نبود. وي گفت: پرواز برگشت از صبح به شب منتقل شد، چون مجري تور مي‌خواست مسافران را به «زينبيه» ببرد. صبح همان روز با دفتر خدمات مسافرتي در تهران تماس گرفتم و اين مسائل را شرح دادم و تأكيد كردم، واقعا براي فرزند من اين برنامه‌ريزي سخت است؛ اما آن‌ها توجهي نكردند. ما نتوانستيم گروه را همراهي كنيم. از سوي ديگر، بايد هتل را در ساعت 14:30 دقيقه تخليه مي‌كرديم. پس از انجام اين كار، به فرودگاه رفتيم و از ساعت 17 تا 22:30 دقيقه در اين محل منتظر مانديم تا نماينده‌ي آژانس آمد و گفت كه پرواز ما چارتر است و هنوز از تهران نيامده است. او اظهار داشت: پس از تحمل ساعت‌ها تأخير پرواز بازگشت، بايد نبود امكانات متناسب با شرايطي را كه از پيش اعلام كرده بوديم، تحمل مي‌كرديم، چون هواپيما بالابري براي انتقال ويلچر فرزند من و زن سال‌خورده‌ي ناتوان ديگري كه در گروه بود، نداشت و از پيش هم هيچ هماهنگي درباره‌ي اين مسافران نشده بود. بنابراين كادر پروازي گفت، به اين دليل پرواز انجام نمي‌شود تا نماينده‌ي اين دفتر خدماتي در سوريه پاسخ دهد. رهنما گفت: در نهايت، پرواز ما ساعت 3:30 دقيقه‌ي صبح به وقت سوريه انجام شد. وقتي به فروگاه امام (ره) رسيديم، هيچ‌يك از مسافران حاضر نشدند، از هواپيما پياده شوند و درخواست كردند، مسؤولي بيايد و پاسخ‌گوي ناهماهنگي‌ها و وضع نابسامان باشد. در نهايت، رييس فرودگاه امام (ره) آمد. به ايشان گفتم كه چگونه مي‌توان يك فرزند معلول را 21 ساعت در شرايطي كه هيچ امكانات مناسبي وجود ندارد، نگه داشت. او گفت، پروازها از يك هفته پيش تعيين شده‌اند. ما به آن‌ها گفتيم، اگر اين‌طور است، ما از پيش درباره‌ي شرايط خاص خود اطلاع داده بوديم، چرا هماهنگي نشده بود و بليت ما يكسره صادر نشد؟ اين مسؤول گفت، دفتر خدمات مسافرتي در اين‌باره بايد پاسخ‌گو باشد، چون براساس اطلاعاتي كه آژانس‌ها مي‌دهند، بليت صادر مي‌شود. وي اضافه كرد: به‌نظر مي‌رسد، مجريان اين تورها و كاروان‌ها در برابر مسافر، هيچ تعهدي ندارند و متوليان هم پاسخ‌گوي اين رفتارهاي نامناسب با مسافران نيستند. انتهاي پيام