رضا ساكي معتقد است: در حال حاضر، طنز سياسي غالب نيست؛ اما در طنزمان، محتواي سياسي داريم. اين طنزپرداز در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي گرايش طنزپردازان به طنز اجتماعي و فرهنگي در مقابل طنز سياسي، در توضيحاتي اضافه كرد: اگر بخواهيم از ديدگاه مطبوعاتي ببينيم، در صداوسيما، طنز اجتماعي وجود دارد؛ حتا مي‌شود گفت با ديدي نسبتا فرهنگي، و اتفاقا طنزي كه در مطبوعات ما در حال كار است، سمت و سويش اين است كه مي‌گويد برويم به سمت نقد حركت مردم. او افزود: زماني نياز داريم طنز را حفظ كنيم و باشد. در فضاي نزديك انتخابات كه عرصه بر طنز تنگ مي‌شود، از بهترين روش‌ها، پرداختن به رفتار مردم است و با اين طنز، به نظر مي‌رسد ستون‌ها و برنامه‌هاي طنز زنده مي‌مانند؛ يعني داشتنش بهتر از نداشتنش است. طنز بايد به صورت محتوايي همواره وجود داشته است. هميشه بايد در طنز به رفتارهاي مردم مثل رياكاري بپردازيم و در كنار آن هم به رفتارهاي سياست‌مداران؛ پس اين دو بايد در كنار هم باشند؛ نه افراط و نه تفريط. وي همچنين گفت: نمي‌دانم چه تعريفي براي طنز سياسي داريم. آيا طنزي كه درباره‌ي سياست‌مداران يا درباره‌ي تصميمات‌شان نوشته مي‌شود، طنز سياسي است؛ اما ما اين‌را به صورت حرفه‌يي نداشته‌ايم و اگر داشته‌ايم، سياست را از دريچه‌ي فرهنگ و جامعه نگاه كرده‌ايم و در رسانه‌هاي جمعي و عمومي هم طنز سياسي به آن صورت نداشته‌ايم و فضايش هم فراهم نبوده و فقط به شب‌هاي شعر و محيط‌هاي وبلاگي با جمعيت‌هاي اندك محدود بوده است. طنز سياسي در لايه‌هاي پنهان جامعه هست و طنزپردازها كار خود را انجام مي‌دهند؛ اما فضايي براي ارائه‌اش وجود ندارد. ساكي در ادامه عنوان كرد: در حال حاضر، طنز سياسي غالب نيست؛ اما محتواي سياسي در طنزمان غالب است. طنز سياسي نداريم؛ اما محتواي سياسي داريم و طنز سياسي‌مان هم مثل سال‌هاي گذشته نيست؛ در نهايت به يك معاون وزير برمي‌خورد يا يك اداره. سياست در همه‌ي جنبه‌هاي زندگي هست و گاهي نمي‌توان تفاوت و مرزي قائل شد؛ اما گاهي وقت‌ها كه واقعا نمي‌شود چيزي نوشت كه به مسؤولان اجرايي برگردد، بهترين چيز اين است كه مطلبي بنويسيم كه به مردم برگردد؛ هرچند نقد رفتار ناپسند مردم و صفات مذموم جزو موضوعات هميشگي طنز بوده؛ همان‌طور كه نقد رفتار سياست‌مدارها هم از موضوعات دائمي طنز بوده است. او يادآور شد: طنز وقتي به جايي وارد مي‌شود، براي اصلاح كاستي‌ها وارد مي‌شود و حالا اين مي‌تواند در رفتار هر دو بخش باشد. اما بعضي وقت‌ها بهتر است درباره‌ي رفتار مردم باشد؛ چون براي طنز سياسي و نقد رفتار سياسيون، فضا باز نيست. بايد از سياست‌زدگي طنز هم به دور باشيم؛ مثل سال‌هاي دولت اصلاحات كه طنز فقط جنبه‌ي سياسي داشت و قصد ريشه‌كني؛ تا اصلاح، كه اين درست نيست و ما در افراط و تفريط گير مي‌افتيم. طنزپرداز به عنوان يك مصلح اجتماعي بايد به كاستي‌ها بپردازد و ببيند كجا به تشر زدن نياز دارد، برود و با آن مسأله شوخي كند و به بيان پيامش در قالب شوخي بپردازد. رضا ساكي در پايان گفت: هرچه به انتخابات نزديك‌تر مي‌شويم، چه در راديو و تلويزيون و چه در رسانه‌هاي مكتوب، حساسيت ستون‌ها و آيتم‌هاي طنز بالا مي‌رود و بهتر است اين‌ها عاري از هرگونه فضاي سياسي باشد، تا شاهد حضور سالم طنز باشيم؛ نه شاهد تعطيلي چندماهه‌اش. انتهاي پيام