« آلمان زندگي مي‌كنم، گه‌گاه دلم براي كارم تنگ مي‌شود و به ايران مي‌آيم و گويندگي مي‌كنم. اكنون مدتي است كه به ايران آمده‌ام و بازمي‌گردم.»

صادق ماهرو از پيشكسوتان دوبله‌ي ايران در حاشيه‌ي دوبله‌ي فيلمي به مدير دوبلاژي بهرام زند به گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، پرداخت.او درباره‌ي وضعيت دوبله‌ي تلويزيون، كيفيت دوبله‌ي ايران و آلمان و دوبله‌ي دوباره‌ي فيلم‌هاي قديمي با ما سخن گفت.

وي درباره‌ي كيفيت دوبله‌ي كنوني ايران اظهار كرد: فيلم‌هاي ايران را از طريق شبكه‌هاي تلويزيوني ايران در آلمان مي‌بينم.كيفيت دوبله در استوديوهاي خصوصي بسيار بهتر از صداوسيماست. در اين سازمان اغلب فيلم‌ها «بزن برو» دوبله مي‌شوند و به "سينك" ادا و درست تلفظ‌شدن واژگان و جملات توجه نمي‌شود.

اين پيشكسوت دوبله پيش از توضيح درباره‌ي كيفيت دوبله‌ي آلمان با گفتن خاطره‌اي توضيح داد: 40 سال پيش سريالي را به نام «پنج دقيقه به آخر» دوبله مي‌كرديم. نقش‌هاي اصلي آن يك دادستان و يك وكيل مدافع بودند كه دادستان را من مي‌گفتم و به جاي وكيل مدافع مرحوم محمود نوربخش – خدايش بيامرزد – صحبت مي‌كرد.در دادگاه آخر اين دو نفر حدود 30-20 صفحه بايد ديالوگ مي‌گفتند.از كشورهاي مختلف كه آلمان هم جزو آن‌ها بود براي ديدن دوبله‌هاي مختلف به ممالك ديگر مي‌رفتند.درست، زمان دوبله‌ي آخرين دادگاه، براي ديدن دوبله‌ي ما آمدند و همه‌ي آن‌ها به ويژه آلماني‌ها تعجب كردند و دوبله‌ي دادگاه آخر را غيرممكن مي‌دانستند چون به گفته‌ي مترجم آن‌ها، در آلمان،فيلم‌ها جمله جمله دوبله مي‌شد.

ماهرو اضافه كرد: درحال حاضر به ويژه از حدود 10 سال اخير دوبله‌ي آلمان به مراتب از ما بهتر شده است. آن‌ها امكانات بسيارخوبي هم در اختياردارند. هريك از اتاق‌هاي دوبله‌ي آن‌ها به بزرگي يك «پلاتو»است. روبه‌روي هر گوينده‌اي يك ميز قرار دارد. ميكروفن‌ها در قسمت‌هاي مختلف اتاق تعبيه شده‌اند و ديالوگ‌ها روي صفحه‌ي تلويزيون به نمايش درمي‌آيد. بنابراين امكانات آن‌ها خيلي بهتر و بيشتر از ماست البته از نظر هنري و صدا هم كيفيت كار آنان بسيارعالي است.

اين پيشكسوت دوبله تأكيد كرد: فرد هرچه‌ قدر هم هنرمند باشد، به امكاناتي نياز دارد. به هرحال راحت نشستن و ديالوگ‌ گفتن خيلي راحت‌تر است تا گوينده خم شود و درحالي كه به ُشش‌هايش فشار مي‌آيد، گويندگي كند.

او كه در مدت حضور خود در ايران در فيلم‌هاي قديمي بار ديگر صداپيشگي كرده است كه درباره‌ي دوبله‌ي دوباره‌ي آثار قديمي گفت: دهه‌ي 40 عصر طلايي دوبله‌ي ايران بود و با وضعيت اكنون تفاوت داشت و بسيارعالي‌تر بود. اما متأسفانه قسمتي از صداي برخي از فيلم‌هاي دوبله شده در آن زمان، به اصطلاح «ريخته» شده است. بنابراين اين‌گونه فيلم‌ها را دوباره دوبله مي‌كنند. البته كيفيت دوبله‌هاي قديمي بهتر بود.

اين پيشكسوت دوبله افزود: پخش برخي مسايل در زمان گذشته آزاد بود ولي اكنون اين‌گونه نيست بنابراين آن قسمت‌ها را سانسور مي‌كنند كه با «در آورده شدن» آن‌ها پيوند بخش‌هاي مختلف فيلم از بين مي‌رود. در اين شرايط مسايل مختلف را دوباره به هم مربوط و اثر را دوباره دوبله مي‌كنند.

ماهرو در پايان درباره‌ي كيفيت فيلم‌هاي دوبله‌شده با چنين شرايطي اظهار كرد: اين امر بستگي به مدير دوبلاژ دارد به عنوان نمونه آقاي بهرام‌ زند در دوبله‌ي فيلم‌ها «از جان مايه مي‌گذارد.»

***

صاق ماهرو از مديران دوبلاژ و گويندگان پيشكسوت در سوم فروردين ماه 1318 در تهران متولد شده و از 18 سالگي، فعاليت هنري‌اش را با تئاتر و سپس به طور جدي با دوبله آغاز كرده و در پيش از 40 سال حضورش در اين حرفه، تيپ‌هاي ماندگاري را صداپيشگي كرده است و «گوريل انگوري» با صداي او هنوز در ذهن‌ها باقي است.

اسناگلپوس، كوييك درا مكگرا، اما دارلينگ (يوگي و دوستان)، داروغه ناتينگهام ( رابين هود)، دالتون‌هاي بازنده(لوك خوش شانس)، خرس (كتاب جنگل)، تلي ساوالاس ( هنگ جانبازان)، جك اوهالوران (خداحافظ زيباي من)، وارن اوتس (اين گروه خشن)، شيرعلي قصاب (دايي جان ناپلئون)، غول (حسن كچل)، سركار استوار (مجموعه فيلم‌هاي صمد) و پدر هند (محمد رسول‌الله«ص») از ديگر كارهاي اوست.

انتهاي پيام