غلامحسين ابراهيمي ديناني به علاقه‌ي حضرت امام خميني (ره) به ابن عربي اشاره دارد. به گزارش بخش حكمت و فلسفه‌ي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين استاد فلسفه در اين‌باره عنوان كرده است: «ابن عربي، اگر نگوييم در عرفان چهره‌ي بي‌نظيري است، لااقل مي‌توان گفت كم‌نظير است. آثاري چند در عرفان نظري از وي به جا مانده كه خود اقيانوسي است و براي افرادي چون امام كه خود عارف‌اند و از طرفي به عرفان نظري هم توجه دارند، بسيار جذب‌كننده است. امام مجذوب ابن ‌عربي بود و براي وي بسيار احترام قائل بود و در بيانات و آثار به جاي‌مانده از ايشان كاملا مشهود است. گرچه عرفايي كه اهل عرفان عملي هستند، شايد خيلي علاقه‌مند به ابن ‌عربي نباشند؛ اما براي امام چنين بود.» در كتاب «امام به روايت دانشوران» (يادها 16) كه ازسوي مؤسسه‌ي تنظيم و نشر آثار امام (ره) منتشر شده، همچنين به نقل از ابراهيمي ديناني آمده است: «خاطره‌اي بسيار شنيدني ـ كه از فرد موثقي شنيده‌ام ـ براي‌تان نقل مي‌كنم. در سابق، امام عرفان درس مي‌داد و با فصوص و فتوحات بسيار مأنوس بود. مطلبي را كه نقل مي‌كنم، عوام نمي‌دانستند؛ بلكه يك عده از خواص آن‌را مي‌دانستند و آن اين‌كه: محي‌الدين در يك‌جايي به رافضي‌ها اهانت كرده و رافضي هم معمولا به شيعه اطلاق مي‌شود. او نوشته كه عارفي كه از رجيسون در عالم كشف و شهود خود، يك رافضي را به شكل خوك ديده. امام كه گويا اين مطلب را مطالعه يا تدريس كرده بود، هنگامي كه به اين جمله مي‌رسد، حاشيه‌اي بر كتاب مي‌نويسد به اين مضمون "هذا العارف لصفاي ذهنياته وجوده باطنه رأي نفسه في عالم المكاشفه" يعني اين عارف به‌خاطر صفاي باطن و پاكي نفسش، صورت نفسانيات خود را در حالت مكاشفه به‌صورت خوك ديده. اين عمل امام بسيار ظريف است و نيز مطلب بسيار مهمي است؛ چرا كه ممكن است فرد آن‌قدر دچار گرفتاري شود كه حالت نفس خويش را در مكاشفه ببيند و بدين ‌جهت در اين راه خطرهايي است كه بدون استاد نمي‌توان جلو رفت و بيان اين مطلب بسيار فني و دقيق است و يك ظرافتي در آن هست كه دفاع از شيعه شده است.» انتهاي پيام