پروفسور فضل‌الله رضا گفت: كاخ بزرگ زبان فارسي را فردوسي و پيشينيان او ساختند و زبان فارسي استوارترين پايگاه هويت ملي ماست. به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، رييس انجمن علمي ايرانيان آمريكاي شمالي روز چهارشنبه همزمان با روز بزرگداشت فردوسي در همايش «نگاهي به شاهنامه‌ي فردوسي و هويت ملي» در دانشگاه خواجه نصيرالدين توسي، متذكر شد: امروز روز بسيار فرخنده‌اي است كه به نام معمار بزرگ كاخ زبان فارسي، فردوسي، مزين شده است. امروز زبان فارسي هزار سال پيش را مي‌فهميم و با آن مكالمه مي‌كنيم؛ يعني با گنجينه‌ي هزار سال پيش زبان فارسي در ارتباط هستيم. در طول هزاران سال، جنگ‌ها و ويراني‌هاي زيادي داشتيم؛ اما زبان فارسي باقي ماند كه اين نشان از استقلال فرهنگي ما بوده و هست. او در ادامه افزود: در آينده، استقلال ملت‌ها بيش‌تر بر گرده‌ي فرهنگ خواهد بود. امروز نوشته‌ها و كتاب‌هاي فراواني در زمينه‌هاي مختلف در ايران منتشر مي‌شود؛ به زباني كه در قديم صحبت مي‌كرديم. امروز كارهاي فرهنگي خوبي صورت گرفته است كه شايد براي جوانان مورد استفاده قرار گيرد. پرفسور رضا تصريح كرد: ايران هميشه مردان نام‌آور داشته است. عالمان بزرگي‌ چون: بوعلي سينا، خواجه نصيرالدين توسي، خيام و شاعران بزرگي چون فردوسي، سنايي،‌ عطار،‌نظامي، مولوي، سعدي و حافظ. اما اگر بخواهيم نام‌آورترين را برگزينيم، به احتمال فراوان، نام فردوسي را برمي‌گزينيم. او ادامه داد: كتاب شاهنامه‌ي فردوسي را هزار سال است كه در مدرسه‌هاي ما درس داده‌اند و مردم آن‌را خوانده‌اند. شاهنامه، دايرة‌المعارف بزرگ ايرانيان است كه بخشي از پرچم استقلال و هويت ملي ما را تشكيل مي‌دهد. امروز در جهاني كه ملت‌ها از هم بيگانه‌اند، تعصب‌هاي گوناگون دارند و به روي خرد پرده مي‌افکنند، گسترش زبان و فرهنگ ايران، مهم‌ترين عامل وحدت ايرانيان است. هنر كلامي در قلب هويت ملي ما جا دارد. به اعتقاد اين شاهنامه‌پژوه، امروز مي‌توانيم پربارترين آثار هويت ملي‌مان را در شاهنامه، مثنوي، ‌كليات سعدي و ديوان حافظ پيدا كنيم و اين كتاب‌ها در استقلال هويت ملي ايران نقش مهمي دارند. او همچنين افزود: آن‌چه اهل علم از شاهنامه برمي‌گيرند، تاريخ و جغرافيا و استراتژي جنگي نيست؛ اين‌ها را از كتاب‌هاي جديد مي‌توان ياد گرفت. از شاهنامه مي‌توان درس‌هاي زيبا كه زيباتر از دروس مكتبي است، آموخت. هيچ‌كدام از درس‌هاي جهان را نمي‌توان از حيث تأثير بر ملت مانند شاهنامه يافت كه هزار سال مفهوم يك كتاب عظيم باشد. فردوسي دورنمايي زيبا را به ما نشان مي‌دهد. رضا با اشاره به كساني چون اديب پيشاوري، علي‌اكبر دهخدا و بديع‌الزمان فروزانفر كه در ادب فارسي استاد مسلم بوده‌اند، گفت: اديب پيشاوري كه به شاهنامه تسلط زيادي داشت، مثالي كه درباره‌ي فرودسي مي‌زد، اين بود كه در دشت وسيع فارسي، نخستين كسي كه به تاخت و تاز پرداخت، فردوسي بود و بعد از او، هزاران شاعر، سواركاراني چابك بودند؛ اما از نظر پيشاوري، از ميان اين هزاران چابك‌سوار در زبان فارسي، كسي به گرد فردوسي نرسيد. او يادآور شد: ما در دوران انقلاب انفورماتيك زندگي مي‌كنيم؛ دنياي رايانه و اينترنت. مهم‌ترين ويژگي اين دنيا، شتاب به سوي آباداني يا به سوي جنگ و ويراني است. امروز علم به شتاب تغيير مي‌كند. كتاب‌هاي علمي هم تغيير مي‌كنند؛ اما دنيا كم‌تر افتخارات علمي گذشته را مورد افتخار مي‌داند. مهم‌ترين دايرة‌المعارف پزشكي را رازي در 22 جلد نوشته، قانون و شفا را بوعلي در قرن 11 نوشته است، جبر و مقاله را خوارزمي در قرن 12 نگاشته است يا مثلثات را خواجه نصيرالدين توسي در سده‌ي 13 به تحرير درآورده است؛ اما امروز براي ما، اثر هيچ‌كدام از اين آثار با شاهنامه قابل مقايسه نيست كه همچنان تر و تازه مانده است. اين استاد دانشگاه تصريح كرد: آثار بزرگ علمي فقط در تاريخ ثبت مي‌شوند و مصرف روزانه دارند؛ اما هنر و ادب ثبت مي‌شوند و مصرف امروز هم دارند. او با اشاره به كار سترگ فردوسي متذكر شد: هومر دو كتاب «ايلياد» و «اوديسه» دارد كه حدود 15هزار بيت است؛ اما شاهنامه 60هزار بيت دارد. قدر اين گوهرهاي شاهوار آدميت را بدانيد. به سليقه‌ي من، زندگاني فردوسي به زندگي يك عالم بيش‌تر است؛ تا به زندگي يك شاعر. ‌او در زندگي نظم داشت و 30 سال تمام نشست و كار كرد. كسي را در دنيا نمي‌شناسم با اين نظم و ترتيب كار كرده باشد. رضا يادآور شد: شاعران ما روزي از چيزي خوش‌شان مي‌آيد و مدح مي‌كنند و روز ديگر خوش‌شان نمي‌آيد، نقد مي‌كنند. فردوسي در چارچوب‌هاي پيش‌فرض‌هايي كه دارد، كار مي‌كند؛ خرد، نام نيك، بزرگي نژاد، مردانگي و دليري چند پيش‌فرضي است كه فردوسي دارد. يك درس عالمي را يكي دو بار كه بخوانيد، تمام مي‌شود؛ اما با شاهنامه و حافظ صحبت سال‌هاست كه بايد عشق و شور و مستي راهبر شما باشد. اين پژوهشگر در پايان گفت: آن‌وقت‌ها كه شاهنامه را مي‌خواندم، ابيات برگزيده را يادداشت مي‌كردم. بعد كه به امريكا رفتم، چند كتاب را به عنوان شناسنامه بردم؛ شاهنامه فردوسي، ديوان حافظ و كليات سعدي. در اين مراسم، محمدتقي بطحايي - رييس دانشگاه خواجه نصيرالدين توسي - نيزدر سخناني گفت: بزرگداشت فردوسي يعني احترام به ادبيات و فرهنگ و زبان فارسي و احترام به هويت ملي ما. دانشگاه خواجه نصير وظيفه دارد به عنوان يك چشمه‌ي نور، علاوه بر تربيت متخصصان، در حد توان به ارتقاي فرهنگ جامعه كمك كند. پيام گرم همدلي ايرانيان جهان با ميراث فرهنگ از وظايف دانشگاه‌هاست. او در پايان از پرفسور فضل‌الله رضا به‌دليل پذيرش استاد افتخاري دانشگاه خواجه نصيرالدين توسي تشكر كرد. انتهاي پيام