منوچهر محمدي مي‌گويد:« سال پيش همين ايام، با رسول ملاقلي‌پور هماهنگ كرده بوديم براي سفر كربلا. رسول نسخه اول فيلمنامه را نوشته بود، مي‌خواست كه در سفر به كربلا، همه چيز را از نزديك ببيند و اصلاحاتي در فيلمنامه انجام دهد، سفر اول هردويمان بود به كربلا.»

اين تهيه‌كننده‌ي سينما كه قرار بود در ساخت "عصر روز دهم" با زنده‌ياد ملاقلي‌پور همكاري داشته باشد، در ادامه به بخش سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) آورده است: « اما گويا، همه چيز آشنا بود، زيارت را كه انجام داديم در "بين‌الحرمين" نشستيم، او گفت و من شنيدم و من گفتم او شنيد به اقتضاي كارمان كه سينما باشد براي هم ترسيم حادثه روز عاشورا را مي‌گفتيم. قتلگاه، تل زينبيه، خيمگاه، كف العباس و ...

به راستي ما در مكان بزرگترين تراژدي عالم هستي هستيم.

و حرف‌هايمان كشيد به سكانس پايان "عصر روز دهم" در بين‌الحرمين بوديم و مرحوم رسول ملاقلي‌پور سكانس پاياني را مي‌نوشت، مي‌گفت و مي‌ديد با دستانش قاب سينما درست كرد و گفت: بيا ببين از پلان شروع مي‌كنيم، قاب را كه درست كرد، چشمانش را اشك پُر كرد. گنبد امام حسين(ع) در كادر بود و اما آن سكانس

72 – روز ، خارجي، كربلا، بين‌الحرمين

ذرات براق آرام آرام دانه‌هاي زنجير شده و در پشت مردان فرود مي‌آيند. پرچم‌هاي قرمز و سبز از مقابل گنبد امام حسين (ع) كنار مي‌روند. پاهاي برهنه، دست‌هايي كه به سينه مي‌زنند. "مريم" در ميان جمعيت عزادار به طرف حرم حضرت ابوالفضل (ع) مي‌رود. نگاهش نه هر سو مي‌چرخد. "فضه" را مي‌بيند. از ميان سيل جمعيت به طرف او مي‌رود. او را نمي‌يابد. مقابل حرم حضرت ابوالفضل (ع) است. با صداي نوحه جمعيت كه يا حسين (ع) مي‌گويند، رو به عقب بر مي‌گردد. حرم امام حسين (ع) مقابلش است. مادرش را نوزاد به آغوش مي‌بيند. راه مي‌رود، مي‌دود. مادر گريه مي‌كند. مريم به سويش مي‌دود. چهره مادر در ميان زنان ديگر ناپيدا مي‌شود. مريم به مقابل حرم حضرت امام حسين (ع) مي‌رسد. صداي "يا ابوالفضل العباس (ع) علمدار..." او را به عقب بر مي‌گرداند. "فضه" و "حبيبه" را مي‌بيند به سويشان مي‌رود. رو به حرم امام حسين (ع) مي‌چرخد. لبخند نوزاد را مي‌بيند. صداي نوحه، صداي سينه‌زني، صداي زنجير وصداي سم اسبان و گريه كودكان و عباس عمو العتش ... مريم در ميان عزاداران مي‌دود. مي‌ايستد. رو به سمتي و جهتي ديگر، نقل و سكه‌هاي براقي كه به سر "فضه" پاشيده مي‌شود. "حبيبه" از خوشحالي گريه مي‌كند و "ليث" شاد است. مريم رو به سمت ديگري مي‌كند. همانجا كه حرم حضرت امام حسين (ع) است، مادر را مي‌بيند. پدر را. نوزاد را مادر دو دستي به جلو مي‌گيرد. مريم رو به عقب بر مي‌گردد. همان سمتي كه حرم حضرت ابوالفضل (ع) است. "حببيه" با خوشحالي "فضه" را با خود مي‌برد. مريم رو به مادر برمي‌گردد. پدر پرنده "فنچ" را رها مي‌كند. فنچ به سمت گنبد امام حسين (ع) اوج مي‌گيرد.

73 . روز. خارجي – جاده ايلام

آسمان با ابرهاي پنبه‌يي در زمينه آبي رنگ و سپس كوه بلند و در دامنه‌اش و ميان جاده مارپيچ، پژو جلو ‌آمده و به داخل جنگل مي‌پيچد. مريم در پشت فرمان است.

74- روز خارجي – جنگل

پژو از ميان درختان بلوط گذشته و به محوطه بازي مي‌رسد باد مي‌وزد. گوسفندان در چرا هستند. پژو توقف مي‌كند. مريم تنها پياده مي‌شود. به ميان گله مي‌رود. بره سفيد رنگ جلويش مي‌دود. آنسو تر آتشي برپا و به روي آن كتري جوشان قرار دارد. مريم رو به عقب بر مي‌گردد. چوپان پير و همسرش را مي‌بيند.

پير مرد: زيارت قبول.

مريم: ... سلام

پير زن: خوش آمدي

مريم روسري را كه چوپان به او داده بود، به طرفش مي‌گيرد.

پيرمرد: خدا رو شكر، مي‌بيني كه خوب شده

مريم به چهره گشاده پير زن كه لبخند مي‌زند نگاه مي‌كند.

پيرمرد: همسفرت كجاست؟

مريم رو به او مي‌كند. لبخندي مي‌زند. چشمانش دور دست را نگاه مي‌كند.

مريم : موند كربلا

روسري از دست مريم رها شده و در فضا معلق مي‌شود. مريم دستش را به طرف روسري مي‌گيرد. باد روسري را تابي داده وبا خود مي‌برد. مريم چند قدم در پي روسري مي‌آيد. باد روسري را به طرف آسمان مي‌برد. لبخندي بر لبان بغض آلود مريم، نمايان مي‌شود. باد برگ‌هاي درختان را به بازي مي‌گيرد.»

رسول ملاقلي‌پور كه اسفند ماه سال گذشته از دنيا رفت، فيلم اولش "نينوا" بود و فيلم آخرش قرار بود در كربلا فيلمبرداري شود و اين روزها مجتبي راعي كه كارگرداني اين پروژه‌ را برعهده گرفته است قصد دارد اول بهمن‌ماه براي تحقيقات "عصر روز دهم" عازم كربلا ‌شود.

به گفته‌ي منوچهر محمدي؛ راعي بعد از اين سفر بازنويسي فيلم‌نامه را انجام خواهد داد و گروه اميدوار است با پايان بازنويسي تا اواخر سال جاري يا اوايل سال 87 فيلم را مقابل دوربين ببرد.

به گزارش ايسنا، زنده‌ياد ملاقلي‌پور در آخرين روزهاي حيات‌اش در سفرش به كربلاي معلا براي بازديد لوكيشن‌ها از فرصت استفاده كرد و مستندي به نام "شش گوشه عرش" را ساخت. او در سفرش به كربلاي معلا متوجه شد كه هنرمندان برجسته اصفهاني در آنجا مشغول طراحي ضريح مقدس حضرت امام حسين (ع) هستند. دو شب حضور در كنار اين هنرمندان به فيلم مستندي تبديل شد. قرار بود بخش ديگر از تصويربرداري اين فيلم مستند نيز در اصفهان انجام شود، اما عجل مهلت نداد و حال تكميل مستند "شش گوشه عرش" به رضا ميركريمي سپرده شده است.

انتهاي پيام