نگارش فيلمنامه‌ي «عصر روز دهم» توسط مجتبي راعي به پايان رسيد. راعي در گفت‌وگويي با خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) خبر داد: فيلمنامه‌ي كامل را به منوچهر محمدي تهيه‌كننده فيلم تحويل دادم و منتظر اجرايي شدن كار هستم. او شروع زمان فيلمبرداري فيلم را به طي شدن مراحل پيش توليد منوط دانست واظهار داشت: علاقه‌مند بودم، كار قبل از گرما كليد بخورد تا به مشكل برنخوريم اما اين شرايط ميسر نشد. فيلمنامه‌ي «عصر روز دهم» كه قرار بود توسط زنده‌ياد رسول ملاقلي‌پور ساخته شود، پس از درگذشت اين كارگردان به مجتبي راعي سپرده شد و راعي به طور كامل آن را مجددا به نگارش درآورده است. بنا بر اين گزارش: در بخشي از سكانس پايان «عصر روز دهم» كه توسط رسول ملاقلي‌پور نوشته شده بود آمده:72 – روز ، خارجي، كربلا، بين‌الحرمين ذرات براق آرام آرام دانه‌هاي زنجير شده و در پشت مردان فرود مي‌آيند. پرچم‌هاي قرمز و سبز از مقابل گنبد امام حسين (ع) كنار مي‌روند. پاهاي برهنه، دست‌هايي كه به سينه مي‌زنند. "مريم" در ميان جمعيت عزادار به طرف حرم حضرت ابوالفضل (ع) مي‌رود. نگاهش نه هر سو مي‌چرخد. "فضه" را مي‌بيند. از ميان سيل جمعيت به طرف او مي‌رود. او را نمي‌يابد. مقابل حرم حضرت ابوالفضل (ع) است. با صداي نوحه جمعيت كه يا حسين (ع) مي‌گويند، رو به عقب بر مي‌گردد. حرم امام حسين (ع) مقابلش است. مادرش را نوزاد به آغوش مي‌بيند. راه مي‌رود، مي‌دود. مادر گريه مي‌كند. مريم به سويش مي‌دود. چهره مادر در ميان زنان ديگر ناپيدا مي‌شود. مريم به مقابل حرم حضرت امام حسين (ع) مي‌رسد. صداي "يا ابوالفضل العباس (ع) علمدار..." او را به عقب بر مي‌گرداند. "فضه" و "حبيبه" را مي‌بيند به سويشان مي‌رود. رو به حرم امام حسين (ع) مي‌چرخد. لبخند نوزاد را مي‌بيند. صداي نوحه، صداي سينه‌زني، صداي زنجير وصداي سم اسبان و گريه كودكان و عباس عمو العتش ... مريم در ميان عزاداران مي‌دود. مي‌ايستد. رو به سمتي و جهتي ديگر، نقل و سكه‌هاي براقي كه به سر "فضه" پاشيده مي‌شود. "حبيبه" از خوشحالي گريه مي‌كند و "ليث" شاد است. مريم رو به سمت ديگري مي‌كند. همانجا كه حرم حضرت امام حسين (ع) است، مادر را مي‌بيند. پدر را. نوزاد را مادر دو دستي به جلو مي‌گيرد. مريم رو به عقب بر مي‌گردد. همان سمتي كه حرم حضرت ابوالفضل (ع) است. "حببيه" با خوشحالي "فضه" را با خود مي‌برد. مريم رو به مادر برمي‌گردد. پدر پرنده "فنچ" را رها مي‌كند. فنچ به سمت گنبد امام حسين (ع) اوج مي‌گيرد. انتهاي پيام