كم‌تر از يك‌ماه پيش در دومين نشست رسانه‌يي معاون ميراث فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري با خبرنگاران، در پاسخ به پرسش خبرنگاري مبني بر روبه افزايش بودن ميزان تخريب آثار تاريخي در تهران در طول يك سال گذشته، قول پي‌گيري اين مساله و بررسي عملكرد مديريت و معاون حفظ و احياي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران داده شد و روز گذشته، رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران توديع شد و به‌جاي او، رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان اصفهان بر صندلي رياست در تهران تكيه زد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، نكته‌ي قابل توجه، نوع نگاهي است كه به مديريت اين سازمان در سال‌هاي اخير به‌وجود آمده است؛ اين نگاه كه در برخي سازمان‌هاي دولتي نيز وجود دارد و مدير سازمان فقط براي مديريت يك مجموعه مي‌آيد، مدتي محيطي جديد را تجربه مي‌كند و مي‌رود، ولي متاسفانه چنين نگاهي براي سازماني كه وظيفه‌ي حراست از يادگارهاي تاريخي را برعهده دارد، آفت است.

شايد سيدمهدي ناظم‌رضوي به‌عنوان رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران، در حدود هفت ماهي كه در اين سمت بود، هيچ اعتباري نداشت تا كاري انجام دهد و كارآيي خود را نشان دهد، اما با اين حال، او از شهرداري يكي از مناطق تهران، آن هم منطقه‌اي كه در همين مدت بيشترين خرابي آثار تاريخي را داشت، به سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران آمد و با توجه به اين‌كه نگاه شهرداري خراب كردن و از نو ساختن و نگاه ميراث فرهنگي حفاظت همان قديمي‌هاي با ارزش است، تضادهاي زيادي را در اين ميان مي‌توان جست‌وجو كرد.

در حدود 15 سال گذشته، شش رييس در سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران تغيير كردند، ولي در اين ميان، به‌نظر مي‌رسد، دو سال مديريت محمدابراهيم طريقت تهراني وضعيت بدتري را نسبت به ديگران داشته است؛ به‌گونه‌اي كه مشكلات اعتباري آن‌را ناظم‌رضوي نيز نتوانست حل كند.

به‌نظر يك كارشناس مرمت آثار تاريخي استان تهران، نخستين اتفاق در اين انتخاب‌ها، انتخاب كسي است كه ممكن است، اصلا با مقوله‌ي ميراث فرهنگي آشنايي نداشته باشد كه دست كم اين مساله در چند مورد انتخاب مديريتي گذشته به‌خوبي قابل مشاهده است.

رضا موسوي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي ايسنا افزود: با فرض رخ دادن اين اشتباه، يك نفر مشغول كار مي‌شود و تازه بعد از گذشت حدود يك‌سال با اطرافيان خود آشنايي پيدا مي‌كند و نوع ديدگاه‌ خود را با ميراث فرهنگي مطابقت مي‌دهد، ولي نمي‌گذارند، بيشتر از اين، پيش رود و دست كم كاري مناسب انجام دهد و او را تغيير مي‌دهند و دوباره كار از اول آغاز مي‌شود و مدت زماني كه براي آشنايي اين مدير با شرايط صرف شده است، ناديده گرفته مي‌شود.

او ادامه داد: ديدگاه ناظم‌رضوي در روزهاي نخست مديريت‌اش در استان تهران، با ديدگاهي كه در چند ماه گذشته پيدا كرده بود، بسيار تفاوت داشت. او در اين اواخر به نظرات كارشناسي‌شده و مسايل ميراث فرهنگي توجه بيشتر داشت.

اين كارشناس مرمت آثار تاريخي تهران اظهار داشت: سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران، بيشترين ضرر را از اين جابه‌جايي‌ها و تغيير و تحولات مي‌بيند.

موسوي درباره‌ي حضور مديريت جديد در سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري تهران گفت: اگر با ديدگاه ميراث فرهنگي و اين‌كه سعيد بكتاش ـ رييس پيشين سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان اصفهان ـ در شهري با قدمت ديرينه و داراي آثار تاريخي زياد بوده است، نگاه كنيم، وضعيت ميراث فرهنگي تهران، شكل بهتري مي‌تواند به خود گيرد و اين انتخاب اصلح‌تر از گذشته است.

وي تاكيد كرد: بايد به اين قضيه هم توجه شود كه رييس جديد با نگاه ميراثي خود نبايد زياده‌روي كند و به اين مساله اعتقاد داشته باشد كه همه چيز بايد حفظ شود. رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان تهران بايد ديدگاهي ميانه‌رو داشته باشد و قادر به شناسايي بناهاي تاريخي با ارزش از ديگر بناها باشد.

اين كارشناس مرمت آثار تاريخي گفت: بدترين دوره‌ي رياست در استان تهران در طول 15 سال گذشته، دوره‌ي رياست محمدابراهيم طريقت تهراني بود؛ دوره‌اي كه از ميراث فرهنگي غفلت و به گردشگري پرداخته شد و ميراث فرهنگي روبه ركود رفت.

او اين تغيير مديريت‌ها و جايگزيني‌ها را با حركت ارادي اينرسي حركتي كه سرانجام به حالت سكون و تعادل مي‌رسد، برابر ندانست و بيان كرد: ميراث تهران بايد تعادل داشته باشد، وگرنه انجام هر كاري فقط صرف انرژي بيهوده است.

وي همچنين بهترين دوره‌ي مديريتي 15 سال اخير را دوره‌ي رياست ناصر پازوكي دانست و ادامه داد: در اين دوره‌ي شش ساله نسبت به مديران پيشين و پس از او، ميراث فرهنگي بهترين وضعيت را داشت، چون هم اعتبار مناسب بود و هم حدود 200 تا 300 كارگاه مرمتي در تهران فعاليت مي‌كردند.

او همچنين درباره‌ي احتمال تغيير معاونان سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري تهران توسط مدير جديد، تاكيد كرد: ابتدا مديريت بايد به شناسايي افراد بپردازد و بعد در صورت نياز، تغيير انجام دهد، مگر نه اين‌كه اين تغيير مديريت‌ها براي بهتر شدن وضعيت سازمان ميراث فرهنگي تهران است، پس چرا هيچ‌كسي به اين فكر نمي‌كند كه نخست بايد يك بررسي در زمينه‌ي تغييرات قديمي‌تر صورت گيرد و با توجه به نتيجه‌ي كوتاه يا طولاني بودن دوره‌ي مديريت‌ها اين تحولات انجام شوند.

انتهاي پيام