يك پژوهشگر معتقد است: مهم‌تر از پيشنهاد واگذاري مديريت موزه‌ها به شهرداري و اگر قرار است، به مقوله‌ي موزه‌ها لطفي شود، بهتر است كه دو اتفاق بيفتد؛ نخست پرورش متخصصان از مديريت تا نگهباني و دوم تامين اعتبار و بودجه براي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري تا آن‌طور كه بايد و شايد به مقوله‌ي موزه‌ها بپردازد.
فرح نيازكار در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ادامه داد: اگر قرار است، كاري در اين زمينه انجام شود، به‌جاي واگذاري مديريت بايد به اين دو مقوله پرداخته شود، تا شايد در نهايت، اتفاقي كه مي‌افتد، به نفع همه و تمدن ما باشد.
اين مدرس دانشگاه بيان كرد: به‌نظر مي‌رسد، با توجه به كاركردهاي شهرداري كه هنوز در حداقل‌هاي مديريت شهري با مشكلات جدي منابع و مديريت روبه‌رو است، اجراي چنين طرحي منطقي نباشد.
وي افزود: تقسيم‌بندي علمي موزه‌ها كه به موزه‌هاي تاريخي، باستان‌شناسي، ملي، فضاي باز يا اكوموزه، مردم‌شناسي، كاخ ـ موزه‌ها، منطقه‌يي، علمي، تخصصي و فرهنگي تقسيم مي‌شوند، نشان مي‌دهد كه گستره‌ي موزه و كاركرد آن فراتر از يك دستگاه مديريت شهري است و شايد به‌گونه‌اي نيازمند نگاهي كلان‌تر، ملي‌تر و دقيق‌تر است.
او با بيان اين‌كه براساس همين تقسيم‌بندي، مقوله‌ي موزه‌ها در حيطه‌ي علاقه‌ي شهرداري و نيز در شرح وظايف‌اش مي‌تواند نباشد، گفت: شهرداري در بخش‌هايي از موزه‌ها، با سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري مي‌تواند همكاري كند، مانند موزه‌هاي شهري يا تخصصي ويژه.
اين پژوهشگر اضافه كرد: موزه‌ها يك متولي فرهنگي مي‌خواهند، ولي آنچه در شهرداري اتفاق مي‌افتد، مديريت اجرايي است. در حقيقت، زماني كه نوع تقسيم‌بندي موزه‌ها به باستان‌شناسي، علم مردم‌شناسي و تاريخ مربوط مي‌شود، كاوش‌هايي نيز به‌دنبال آن‌ها وجود دارند كه اين مساله به‌طور قطع از دل مديريت اجرايي شهرداري نمي‌تواند بيرون بيايد.
انتهاي پيام
نظرات