17 سال است كه كارمند بنياد شهيد و امور ايثارگران استان كهگيلويه و بويراحمد است. جانباز و نامش نيز اقبال خردمند است كه در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا برخي مشكلات جانبازان را بيان كرد. قادر به راه رفتن نيست به همين خاطر بر روي ويلچر نشسته است و با دست راستش كه انگشتري با نگين قهوه‌اي بر روي‌ آن خودنمايي مي‌كند ويلچرش را به جلو و عقب مي‌راند. وقتي وارد اتاقش شديم تازه مي‌خواست از سازمان خارج شود وقتي ديدمش و به او سلام كرديم در حالي كه ويلچرش را دو دستي به عقب هدايت مي‌كرد بفرمايي زد و ما مهمان او شديم گفت: 17 سال است كه به عنوان كارشناس كامپيوتري در اين سازمان فعاليت مي‌كنم. اين جانباز در سالهاي 61 تا 67 در عملياتهاي محرم و عمليات پدافندي شركت كرده است و در عمليات محرم از ناحيه پاي راست مجروح شده است. وي داراي سه فروند سپر است و در حالي كه لبخند مي‌زند خاطره كوتاهش را اينگونه تعريف مي‌كند: در سال 66 در منطقه قلاويزان محران به عنوان پاس بخش بودم هنگامي كه براي انجام وظيفه وارد كمين ايرانيان شدم پسر بچه 14 ساله‌اي را ديدم كه در آن تاريكي به تنهايي در حال نگهباني است از ديدنش تعجب كردم و از او پرسيدم تنهايي نمي‌ترسي؟ او در جوابم گفت كسي كه براي دفاع از مملكت، دين و اسلام پا به جبهه مي‌گذارد هيچ حراسي به دل راه نمي‌دهد و آن زمان بود كه به خود آمدم واز شجاعتش درسي فراموش ناشدني گرفتم. انتظارم از مسوؤلان استان اين است كه اگر حرفي مي‌زنند عمل كنند و خدمت آنها نيز صادقانه وخالصانه باشد. بهترين تقاضايي كه مي‌توان از مسوؤلان داشت اين است كه مخلصانه به مردم خدمت كنند. مردمي كه با تمام مشكلات روزمره اگر تهديدي را مشاهده كنند با جان و دل از مملكت خود دفاع مي‌كنند. از مسوؤلان مي‌خواهم اگر خدمتي به قشر جانبازان، آزادگان و خانواده شهدا مي‌كنند بر اثر دلسوزي نسبت به آنها نباشد بلكه به عنوان يك وظيفه عمل كنند. مشكلات جانبازان، آزادگان و خانواده‌هاي شهدا به رفتار و عملكرد مسوؤلان برمي‌گردد.برخي از مسوؤلان وقتي كسي به آنها مراجعه مي‌كند رفتارشان نااميد كننده است. اما من همين كه زير منت ديگران نيستم شاكرم. انتهاي پيام