پرويز تناولي، داوري و استدلال؛ نفس تازه‌اي از مجسمه‌سازي دنيا به ايران مي‌آيد وقتي كار ايراني و خارجي يك‌جا عرضه شد، نبايد اختلاف فاحش باعث شرمندگي شود
آثار نخستين سمپوزيوم مجسمه ايران هيات انتخاب را به اين نتيجه رساند كه مجسمه‌سازي اين كشور منزوي است. چراكه از يك‌سو مسوولان امر به آن بي‌توجهي كرده و از سويي ديگر مجسمه‌سازان نيز تلاش كافي براي پيوستن به‌قافله‌ي جهاني نكرده‌اند.
اينها گفته‌هاي پرويز تناولي، هنرمندي است كه در كنار ويكتور دارش، تنها مجسمه‌سازان حاضر در تركيب هيات انتخاب آثار نخستين سمپوزيوم مجسمه‌ي ايران بودند.
آنها كه به‌همراه سيدمهدي مهدي جهت – معمار و شهرساز – غلامحسين ابراهيمي ديناني، فيلسوف جايگزين داريوش شايگان و عباس كيارستمي – فيلم‌ساز –، 180 اثر هنرمندان ايراني و 200 اثر از ساير كشور‌ها را داوري و در نهايت پنج اثر را از ايران و 15 اثر از مجسمه‌سازهاي خارجي را انتخاب كردند.
تناولي در اين باره به خبرنگار ايسنا گفت كه با روش حذفي در چند نوبت آثار را بدون در نظر گرفتن ملاحظات – نام و انتخاب كرده‌اند. در مرحله‌ي نخست كارهاي ضعيف را متفق‌القول كنار گذاشته و نصف ديگر كارهاي مانده را در چند مرحله بحث و بررسي كرده‌اند.
او اذعان داشت: مجسمه‌سازي ايران در اين سمپوزيوم ضعيف ظاهر شده به‌گونه‌اي كه انتخاب كنندگان نمي‌توانستند بيشتر از پنج اثر را انتخاب كنند و از ميان 180 شركت‌كننده به‌سختي 10 مجسمه را برگزيدند. اين در حالي است كه درباره‌ي خارجي‌ها كارها مرتب‌تر و اجراي آنها دقيق‌تر بود و با اينكه 15 كار بيشتر نمي‌خواستيم، به‌راحتي مي‌شد 30 كار حتا بيشتر انتخاب كرد.
اشكالاتي از جمله مسايل فني و نيز بي‌توجهي به شرايط مسابقه نكات مورد اشاره تناولي است كه باعث مردودي شركت‌كنندگان ايران شده است.
او اضافه كرد: عده‌اي از شركت‌كنندگان از قرار آماتور بوده و هيچ‌گاه كار اجرايي شهري نكرده بودند.
به گمان اين مجسمه‌ساز معاصر كه آثارش در موزه‌هاي بين‌المللي و معتبر دنيا جاي گرفته، حسن نخستين سمپوزيوم مجسمه ايران اين بوده است كه براي نخستين‌بار پاي مجسمه‌سازان خارجي به ايران باز مي‌شود.
تناولي اظهار كرد: امروز در جهان مرز‌هاي هنري برداشته شده و اگر در كشور‌هاي پيشرفته‌ي آمريكا و اروپا، تشخيص دهند كه كار يك مجسمه‌سازي به‌جز از هنرمندان خودشان ارزشمند است، ابايي ندارد كه به آن شخص سفارش بدهند كه از هر كجاي دنيا بيايد كاري را برايشان انجام دهند.
به اعتقاد او، سمپوزيوم باب جديدي است كه نفس تازه‌اي به ايران بيايد و مجسمه‌سازان با افكار، فنون و تكنيك‌هاي ديگران نيز آشنا شوند.
وي در عين حال تصريح كرد: كه شايد در نخستين سمپوزيوم تعداد كمي از بهترين‌هاي دنيا حاضر باشند اما در دوره‌هاي بعد مطمئنا، با اجرا و نصب كارها و نيز انتشار آنها در شبكه‌ي جهاني اينترنت، عده‌ي ديگري را به‌سوي خود جذب مي‌كند.
تناولي به ايسنا گفت: براي انتخاب آثار معيار‌هاي از پيش تعيين شده‌اي نداشتيم، سعي مي‌كرديم اثر را با معيار‌هايي كه مجسمه ساز در نظر گرفته و قضاوت كنيم.
او با تاكيد بر ضرورت توجه به جنبه‌هاي مهم اجراي مجسمه‌هاي شهري به داشتن ايمني و قابل بحث و گفت‌وگو بدون براي مخاطبان اشاره كرد و توضيح داد: ضرورت دارد مجسمه‌ي شهري مردم را بي‌تفاوت نسبت به‌خود باقي نگذارند.
تناولي درباره‌ي حضور برخي مجسمه‌سازان حرفه‌يي و شاخص ايران و رد شدن آثارشان از سوي هيات انتخاب عنوان كرد: عده‌اي از هنرمندان با خانه تكاني، موجودي خود را كه در گذشته‌هاي دور ساخته، ارايه كردند و براي سمپوزيوم كار تازه‌اي نداشتند و افرادي كه در هيات داوري بودند مي‌دانستند و كارها را مي‌شناختند.
او با اشاره به اينكه هنرمندان ايراني به‌صورت منزوي كار مي‌كنند و جنبه‌هاي جهاني و شهري مجسمه را در نظر نمي‌گيرند، اظهار كرد: اين مجسمه‌سازان در گارگاه و گالري شخصي خودشان آدم‌هاي موفقي هستند، اما وقتي صحبت از يك امر شهري به ميان مي‌آيد، بدان معناست كه كاري روزانه با اكثريت برزگي از مردم روبروست، مخاطب وسيعي دارد. اينها باعث مي‌شود عده‌اي از مجسمه‌سازان ما متاسفانه در طبقه‌بندي ما نمي‌گنجيد.
وي تصريح كرد: وقتي سمپوزيومي برگزار مي‌شود كه قرار است كار هنرمندان ايراني و خارجي در كنار هم باشند، يا در يك شعاع محدودي كارشان نصب شود، نبايد اختلاف آن‌قدر چشمگير باشد كه باعث شرمندگي شود. بنابراين تلاش ما اين بود حتا المقدور كارهايي را انتخاب كنيم كه در مقايسه با كارهاي خارجي‌ها يك ايستايي و برابري داشته باشد. همه اين جنبه‌ها خود فاكتور‌هايي بود كه اين نتايج را به‌بار آورد.
وي در پايان يادآوري كرد: سازمان‌هاي عريض و طويلي در شهر تهران وجود دارد؛ زيباسازي، فرهنگي هنري شهرداري كه اينها در حقيقت تكاليف‌شان را در گذشته انجام نداده‌اند. اكنون شاهديم مجسمه‌هاي شهري بسيار ضعيف و از قافله دور است. درصورتي كه اگر اين سازمان‌ها وظايف‌شان را در طول 20 سال گذشته به خوبي انجام مي‌دادند، نبايد الان اينجا باشيم كه اكنون هستيم. اين سازمان‌هاي عريض و طويل كه وظيفه‌شان پيشبرد هنر مجسمه‌سازي براي زيباتر كردن شهر است، اقدامات بنيادي كنند و به اين رشته كه مهجور مانده و كم‌لطفي شده، توجه بيشتري كنند.
انتهاي پيام
- در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
- -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
- - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
- - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.
نظرات