آزادگان سرافراز در دوران اسارت و در برخورد با وقايع مختلف،اصطلاحاتي به كار مي‌بردند كه نشاندهنده وضعيت اردوگاه‌ها بود. سرويس فرهنگ و حماسه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) به نمونه‌هايي از اين اصطلاحات اشاره مي‌كند.

                                                               گوجه

لقبي بود براي يکي از سربازان عراقي.

                                                           گوش بريده

يکي از سربازان بعثي به دليل نامعلومي، قسمتي از گوشش بريده شده بود و او نسبت به اين قضيّه حسّاسيت زيادي داشت. در نتيجه، اگر تصادفاً اسيري را در حال خنده مي‏ديد، مي‏گفت تو به گوش من خنديدي، لذا تا سر حدّ مرگ آن اسير بيچاره را کتک مي‏زد. نام آن مزدور عبدالرحمن بود امّا بچّه‏ها به او «گوش بريده» مي‏گفتند.

                                                           گوشت سگي

عراقيها هر چند وقت يک بار گوشت يخ زده‏اي را به آشپزخانه مي‏آوردند و با آن غذا درست مي‏کردند که هر کس از آن مي‏خورد دچار ناراحتي‏هاي گوارشي مي‏شد، چون گوشت مزبور تاريخ بيست و پنج يا بيست و هفت سال پيش را داشت.

                                                         گيج  ميري

لقبي بود که به سرباز يونس عراقي در اردوگاه موصل 3 داده شده بود. وي اخلاق متعادلي نداشت و آدم ساده و بي خيالي بود.

                                                         گيوه

رجوع شود به «ستون پنجم».

                                                لانه جاسوسي

اتاقي که به اصطلاح درمانگاه بود و دکتر عراقي در آنجا مستقر بود ولي در اصل به منظور شکنجه و تبادل اطلاعات منافقين مورد استفاده قرار مي‏گرفت و بدين جهت به «لانه جاسوسي» مشهور بود.

                                                لباس بيلرسوت

نوعي لباس بود که در اوايل اسارت بين اسرا توزيع شد. اين لباس يکسره شباهت به لباس مکانيکي‏ها و يا به اصطلاح لباس خلباني داشت.

                                                لبخند خلاصه

در شرايط بسيار سخت و بحراني اسارت، عراقيها حتي اجازه خنديدن نيز به اسرا نمي‏دادند. در چنين شرايطي در يک لحظه همه با هم ولي پنهاني و آهسته و کوتاه مي‏خنديدند به آن «لبخند خلاصه» مي‏گفتند.

                                                      لفته سياه

اسم مستعار جندي لفته يکي از سربازان عراقي بود. جندي لفته علي‏رغم کم سوادي آدم باانصافي بود و اسرا را اذيت نمي‏کرد و به افراد خائن و جاسوس نيز روي خوش نشان نمي‏داد و از آنها متنفّر بود و به صورت مخفيانه آنها را به اسرا معرفي مي‏کرد.

                                                 ليوان بالشي

رجوع شود به «بالش شيشه‏اي».

                                                 ماء زمزم

به جيره آب روزانه «ماء زمزم» (آب زمزم) گفته مي‏شد.

                                                   مامان

اسرا اين عنوان را به مسئول حانوت داده بودند. چون او ضمن تهي? مايحتاج بسيار ساده و اندک سايرين از فروشگاه اردوگاه، مسئول درست کردن چاي نيز بود. در ضمن، هر صبح جمعه يا روزهايي که مراسم دعا برگزار مي‏شد، معجوني هم تهيه مي‏کرد و به ديگران مي‏داد، لذا اسرا به او «مامان» مي‏گفتند.

                                                  ماکو

"«ماکو» از اصطلاحات رايج دورات اسارت بود. چون هر چه از عراقيها درخواست مي‏کرديم فقط مي‏گفتند: ماکو!

                                              مثل اينکه من ...

اين عبارت وقتي بکار مي‏رفت که يکي از اسرا متوجه انجام عمل مستحبّيِ يکي از برادران مي‏شد و از سر شوخي تحسين و تمجيد مي‏کرد. مثلاً اگر کسي در حال قدم زدن، ذکر و تسبيحات مي‏گفت و شخص ديگري متوجه مي‏شد، مي‏گفت ببينيد چه ذکري مي‏گويد و در اين لحظه شخص ذاکر به شوخي مي‏گفت: «مثل اينکه من روزه هم دارم.».

انتهاي پيام